Πόσο μοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ με το παλιό ΠΑΣΟΚ, της πρώιμης φάσης του Ανδρέα Παπανδρεου; Και πόσο το μιμείται; Το ερώτημα ξαναέρχεται στην επικαιρότητα με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας και τις παρουσίες χαρακτηριστικών ΠΑΣΟΚόφατσων.
Χιλιοειπωμένα πράγματα. Είναι περιττό να ξαναειπωθούν καλοκαιριάτικα (μα, τι τα θέλετε τα συνέδρια ντάλα καλοκαίρι, σύντροφοι; Πώς σας ξέφυγε η ατάκα του Ανδρέα «δεν θα χαλάσουμε τα μπάνια του λαού»;), ας το δούμε με ένα-δύο φλας μπακ.
Εκεί, κάπου στις αρχές της Μεταπολίτευσης, ο Ανδρέας Παπανδρέου γύριζε όλη την Ελλάδα για να εδραιώσει το ΠΑΣΟΚ, που μόλις είχε ιδρύσει. Η προφορική αφήγηση λέει ότι σε μια από τις συγκεντρώσεις, ο τοπικός σύντροφος τον υποδέχτηκε με τη φράση: «Σύντροφοι και συντρόφισσες, χαιρετίζουμε την παρουσία του ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ (!) προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου!». Δεν είμαι βέβαιος ότι έχει συμβεί πραγματικά, το διηγούνταν κάποιοι παλιότεροι.
Τι μου το θύμισε; Μα η χτεσινή άρνηση του βετεράνου Μανώλη Γλέζου στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί τη διάλυση των συνιστωσών. Και η επιμονή του να έχει το κόμμα ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ηγεσία. Δηλαδή, όχι μονοπρόσωπη; Δηλαδή, όχι μόνο ένας αρχηγός; Δεν ξέρω τι εννοούσε, αλλά μου ήρθε στο νου εκείνο το «προσωρινός πρόεδρος» του 1974.
Την ίδια περίοδο, στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ ακουγόταν το σύνθημα «Στις 18 σοσιαλισμό». Οι πρώτες μετά τη χούντα εκλογές είχαν προσδιοριστεί για τις 17 Νοεμβρίου 1974 και κάποιοι πίστευαν ότι την επομένη (18η) θα ερχόταν ο σοσιαλισμός. Το σωστό είναι ότι κάποιοι είχαν κατασκευάσει το σύνθημα, αλλά και κάποιοι από κάτω το πίστευαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν λέει ότι θα φέρει τον σοσιαλισμό μετά τις εκλογές. Λέει άλλα που, τηρουμένων των αναλογιών, είναι πιο δύσκολα. Τον σοσιαλισμό του Ανδρέα, πάντως, τον πίστεψαν πολλοί (παρά το απογοητευτικό ξεκίνημα του 1974) και εφτά χρόνια μετά, το 1981, ήρθε (και μάλιστα στις 18, αυτή τη φορά του Οκτώβρη).
Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν τον Τσίπρα, αλλά ο ίδιος έχει ένα προβληματάκι να ξεπεράσει. Ή θα αφανίσει τις συνιστώσες ή θα τον αφανίσουν εκείνες (κάπως έτσι το είχε πει και ο Ανδρέας το 1993 για το χρέος, που κοντεύει να μας αφανίσει σήμερα).
Καλό καλοκαίρι.