Ο Πρόεδρος της Βουλής έχει ως βασική θεσμική αποστολή να διασφαλίζει την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου, να αποφεύγει ή να εκτονώνει εντάσεις, να διευκολύνει τις σχέσεις της Κυβέρνησης με τη Βουλή προστατεύοντας ταυτοχρόνως τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης, να διερμηνεύει τα αισθήματα και να εκφράζει τις θέσεις της Βουλής με τρόπο συναινετικό που υπερβαίνει τη διάκριση κυβερνητικής πλειοψηφίας και αντιπολίτευσης. Ο Πρόεδρος της Βουλής, παρότι ανήκει σε κόμμα, οφείλει να ενεργεί ουδέτερα, από απόσταση. Να είναι σε θέση, με αξιοπιστία, να αναπληρώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν παραστεί ανάγκη.

Αντιβαίνει στις θεσμικές προδιαγραφές του ρόλου του Προέδρου της Βουλής να προκαλεί συνεχώς εντάσεις, να μετέχει ενεργά στις συζητήσεις με αγορεύσεις, σχόλια και αντιπαραθέσεις. Να ασχολείται ενεργά με τις εσωκομματικές διαφωνίες στο κόμμα του. Να αντιδικεί συνεχώς, δημόσια, με υπουργούς όχι για θέματα της εσωτερικής λειτουργίας της Βουλής, αλλά για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που πλήττουν το θεμέλιο της αναλογικής συμμετοχής των κομμάτων στις επιτροπές της Βουλής εμφανίζοντάς τες ως δήθεν τεχνικές και να αξιώνει μετά τα δήθεν πορίσματά τους να συζητηθούν στη Βουλή. Να προωθεί πολιτικές στο όνομα της προγραμματικής καθαρότητας του κόμματός της που αντιβαίνουν στις θέσεις της Κυβέρνησης και σε νόμους πρόσφατα ψηφισμένους από τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής, όπως συμβαίνει με την κωμικοτραγική πλέον ιστορία του «επονείδιστου χρέους». Να περιφέρεται ως καρικατούρα Ιαβέρη, σε κάθε φράση του οποίου εμπεριέχονται χυδαίες συκοφαντίες και κούφιες απειλές.

Δυστυχώς έπρεπε να υποστούμε ως κοινοβουλευτική δημοκρατία και το φαινόμενο αυτό. Μια ακόμη επιπόλαιη και εσφαλμένη επιλογή του κ. Τσίπρα. Προς τον οποίο απευθύνεται τώρα ως «θεσμός» η κα Κωνσταντοπούλου, επικαλούμενη τη «διάκριση των εξουσιών»! Αυτή που ορίστηκε με ανακοίνωση του Πρωθυπουργού πριν έξι μήνες ως παράρτημα της νέας κυβέρνησης, στην ορκωμοσία
(διαβεβαίωση) της οποίας παρέστη στο Προεδρικό Μέγαρο, ως ενθουσιώδης σύντροφος και μέτοχος της εκλογικής νίκης, χωρίς καμία θεσμική ιδιότητα και κατά παράβαση κάθε παράδοσης και δεοντολογίας.

Τώρα ο κ. Τσίπρας αδρανεί. Η Βουλή ως θεσμός είναι ένα απλό εργαλείο για τη προετοιμασία του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, για τη διαμόρφωση των εσωτερικών συσχετισμών, για τη νέα φάση της τυχοδιωκτικής σταδιοδρομίας του ευρωπαϊστή και ρεαλιστή Τσίπρα!

Οι πολίτες όμως αντιδρούν. Η συλλογή υπογραφών και η συγκρότηση διαδικτυακής κοινότητας «Πρόταση μομφής κατά της ΠτΒ», είναι πρωτοβουλία υπεράσπισης της Δημοκρατίας. Του κοινοβουλευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος που διέτρεξε και δυστυχώς εξακολουθεί να διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Το γελοίο ήταν πάντα συστατικό στοιχείο του ολοκληρωτισμού. Όσοι αδράνησαν βλέποντάς το μόνο ως γελοίο, μετάνιωσαν. Τώρα μας πνίγει το γελοίο, τα επίμονα απλοϊκά ψέμματα, το θράσος, ο κυνισμός.

Δεν αρκεί μια αντιπολίτευση που λεει : «κύριε Τσίπρα, να αναλάβετε τις ευθύνες που σας αναλογούν, να κυβερνήσετε, να λάβετε δυσάρεστες αποφάσεις, να πληρώσετε το πολιτικό κόστος που σας αντιστοιχεί». Δεν γίνεται αυτό. Εξελίσσεται μια τεράστια επιχείρηση συγκάλυψης ευθυνών και εξωραϊσμού μοιραίων προσώπων. Αλλοιώνεται δυστυχώς η σχέση ορθολογισμού και δημοκρατίας.

Η κοινωνία άρχισε να αντιδρά, όπως δείχνει η διαδικτυακή πρωτοβουλία. Είναι υποχρέωση μας να τη στηρίξουμε.

Ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook