Είναι δεδομένο ότι οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα θα ξεφύγουν από το αντικείμενό τους. Εχουν ήδη ξεφύγει άλλωστε, παίρνοντας χαρακτήρα αποκλειστικά σχεδόν εσωστρεφή, αν κρίνουμε από δηλώσεις και συμπεριφορές κομμάτων. Το ερώτημα είναι αν θα ξεφύγουν και οι περιφερειακές εκλογές από το δικό τους αντικείμενο, κάτι που δεν αποκλείεται. Στην Ελλάδα ζούμε και όλα αλέθονται στον μύλο της κομματικής αντιπαράθεσης, όχι για το συμφέρον των πολιτών, αλλά για να εξυπηρετηθούν άλλοι στόχοι. Από την πλευρά τους, οι πολίτες συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι όχι μόνο γιατί έτσι έχουν γαλουχηθεί, αλλά και γιατί το έλλειμμα λογικής ανήκει στις παραδόσεις αυτής της ένδοξης χώρας…
Με αυτή την έννοια, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης ανακοίνωσαν τους υποψηφίους που θα υποστηρίξουν σε περιφέρειες και πόλεις, με γνώμονα την παρουσία των κομματικών χρωμάτων τους. Είναι φανερό ότι δεν πέρασε καθόλου από τη σκέψη τους η υποστήριξη προσώπων που έχουν αποδείξει σε προηγούμενες θητείες ότι μπορούν να προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες, καθώς μάλιστα είναι αυξημένες πια οι αρμοδιότητες των τοπικών αρχόντων σε δήμους και περιφέρειες. Οπου, τουλάχιστον, υπάρχουν τέτοιοι. Το θέμα είναι αν θα δείξουν διαφορετική συμπεριφορά τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού και οι λοιπές δυνάμεις, που υποτίθεται ότι θέλουν να αλλάξουν τις κατεστημένες νοοτροπίες στην Ελλάδα, όπως ευαγγελίζονται.
Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινή Πιπιλή δήλωσε με το θάρρος της γνώμης της (που τη διακρίνει) ότι στη Θεσσαλονίκη το κόμμα της πρέπει να στηρίξει τον Γιάννη Μπουτάρη και γενικά να στηρίξει Μπουτάρηδες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πολύ σωστά και μακάρι να το κάνουν. Γιατί υπάρχουν Μπουτάρηδες σε διάφορους δήμους, ίσως χωρίς τον κοσμοπολίτικο αέρα και το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αλλά και αυτοί με ουσιαστικό έργο. Τέτοιος είναι ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, όμως υπάρχουν και άλλοι σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, που είτε διατηρούν χαμηλό προφίλ είτε το σύστημα των μίντια δεν τους προβάλλει όπως και όσο θα έπρεπε. Απλώς ελπίζουν ότι οι τοπικές κοινωνίες αναγνωρίζουν την εντιμότητα (να θυμίσουμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι λίκνο διαφθοράς), το έργο και την προσφορά τους και θα τους στηρίξει. Οτι δηλαδή δεν θα παρασυρθούν από τις σειρήνες του κομματισμού.
Αυτούς τους ανθρώπους έχουν υποχρέωση να βρουν και να στηρίξουν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, οι «58» και όσοι άλλοι θέλουν να φέρουν έναν αέρα αλλαγής στη χώρα, μήπως και κάποια στιγμή καταφέρει να προσεγγίσει λογικές που λειτουργούν ως τρόποι ζωής σε προηγμένες κοινωνίες. Να ξεπεράσουν δηλαδή τα στενά όρια του κομματισμού, που καθηλώνει την Ελλάδα από τη σύσταση του κράτους της και να δείξουν επιτέλους ότι σκέπτονται με στοιχειώδη αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό σε κομματικούς μηχανισμούς με επαρχιώτικη αντίληψη και είναι γνωστό ότι τα μικροσυμφέροντα και οι μωροφιλοδοξίες παίζουν τον ρόλο τους στη λήψη αποφάσεων. Οι ηγεσίες, ωστόσο, έχουν τον τρόπο να εμπνεύσουν και να ξεπεράσουν τα εμπόδια, εάν το θέλουν. Με λίγα λόγια, να στηρίξουν τους απανταχού Μπουτάρηδες και Καμίνηδες, όποια και να είναι η ιδεολογική και κομματική τους προέλευση, αρκεί να προσφέρουν έργο.