Στην τελική ευθεία προς τις Εθνικές Εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μια τεράστια δυσκολία να αναπροσαρμόσει την στρατηγική του. Εδώ που τα λέμε, δεν ειναι και εύκολο.Όταν πάνω σου έχουν σκάσει δύο τσουνάμια, ένα στις Ευρωεκλογές και ένα στις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές, είναι πολύ δύσκολο να σηκωθείς, να σταθείς στα πόδια σου. Πολύ περισσότερο που υποτίθεται πως ακόμα και ο σκληρός πυρήνας της Συριζαικής εξουσίας πίστευε πως όλα θα έρχονταν πιο ήπια.
Δεν είναι όμως αυτή η βασική αιτία. Υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι που εμποδίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ να πατήσει στα πόδια του, να αλλάξει ρότα, ύφος πολιτικής τακτικής.
Πρώτο, όσο και αν προσπαθούν να μη φανεί, κακά τα ψέμματα. Έχει πληγεί το « δυνατό χαρτί» του Συριζα, « ‘αχαστος », ο μέγας παίκτης, ο « χαρισματικός» Αλέξης Τσίπρας. ’Οταν έχεις ηττηθεί με δέκα μονάδες απ΄αυτόν που θεωρούσες ότι « τον έχεις για πρωινό», δεν είναι και εύκολο να πείσεις και κανένα ότι μπορείς να γυρίσεις το παιχνίδι. Πολύ περισσότερο όταν επαληθεύτηκαν όλες οι δημοσκοπήσεις που μάλιστα με μετριοπάθεια κατέγραφαν τι πάει να γίνει και εσύ τις κατακεραύνωνες.
Δεύτερο, όταν έχεις ανέβει τις σκάλες της εξουσίας έχοντας καβαλήσει το κύμα του λαϊκισμού, της δίχως όρια ψευδολογίας, της ενοχοποίησης κάθε αντιπάλου, του διχασμού μιας κοινωνίας, δεν μπορείς να αλλάξεις και πολύ αυτά που λες. Όταν έχεις εφαρμόσει τις πιο συντηρητικές πολιτικές που θα ήταν δυνατόν, όταν έχεις υπογράψει 3ο , 4ο και διαρκές Μνημόνιο, υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια και έχεις καταστρέψει την μεσαία τάξη, τι να πεις και πριν απ΄όλα ποιον να πείσεις, πως να πείσεις ότι είσαι η προοδευτική λύση απέναντι στην υποτιθέμενη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έρχεται.
Τρίτο, όταν έχεις μαζέψει ότι πιο παλαιοκομματικό υπήρχε από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ πως να μιλήσεις για το νέο. Όταν έχεις συγκυβερνήσει τέσσερα χρόνια με την ακροδεξιά, πως μα μιλήσεις για μάχη ενάντια στην ακροδεξιά. Όταν έχεις διακριθεί στην αναξιοπιστία , πως να εμφανίσεις ένα νέο προγραμματικό λόγο. Όταν φτάνεις στο σημείο να γίνεσαι το λατρεμένο παιδί της Κομισιόν, ποιον να πείσεις ότι λόγω μίας Έκθεσης ξαναέγινες αντιμνημονιακός και αγωνιστής. Αυτά δεν γίνονται.
Έτσι η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και κατά πάσα πιθανότητα – όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που άρχισαν να γίνονται ξανά- με μεγαλύτερη διαφορά, δείχνει μονόδρομος. Έτσι ο μόνος δρόμος να αμυνθείς – χωρίς αποτέλεσμα – είναι να αναδεικνύεις μέσα στο άγχος σου όλες τς παθογένειές σου. Να δείχνεις ότι τυχοδιωκτικά τινάζεις την μπάνκα στον αέρα, όχι μόνο γιατί επιδιώκεις να χαϊδέψεις αυτούς που βίαζες επί χρόνια, αλλά και για να ναρκοθετήσεις το μέλλον της χώρας και της νέας Κυβέρνησης, για να έρθεις ως Αντιπολίτευση να φωνάζεις αύριο. Να δείχνεις ότι λειτουργείς σαν πλυντήριο όλων των αμαρτιών της πολιτικής ζωής, κλείνοντας την Βουλή μετά από ένα όργιο ρουσφετιού, συναλλαγής και φαυλότητας. Δεν έχει αλήθεια τεράστια συμβολική αξία ότι η τελευταία νομοθετική πράξη ήταν η διαγραφή του προστίμου της ΣΕΚΑΠ; Δεν δείχνει την αγωνία για το τι θα ακολουθήσει, ότι έσπευσαν να ψηφίσουν στα γρήγορα ένα Ποινικό Κώδικα που κατά επιφανείς Νομικούς περιέχει διατάξεις που στο σύνολό τους αποτελούν ένα τεράστιο μαζικό ρουσφέτι για μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, φυλακισμένους , ποινικούς, τρομοκράτες και ρυθμίσεις για να πέσουν στα μαλακά πιθανοί ένοχοι για αμαρτίες όπως το Μάτι κ.ά.
Γι αυτό η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη και μάλιστα μία ήττα πολιτική, ιδεολογική, διαχειριστική, ηθική, καθολική . Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί και αυτό συμπεριλαμβάνεται στο κλείσιμο ενός κύκλου εξαφάνισης κομμάτων που δημιουργήθηκαν στην κρίση ( ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ κ.α) .Τι απομένει; Να δούμε το μέγεθος της ήττας, γιατί ασφαλώς θα παραμείνει ένας ισχυρός πόλος, στρατηγικά λαβωμένος αλλά ισχυρός. Να δούμε αν θα υπάρξει – που οι έρευνες δείχνουν ότι θα υπάρξει – αυτοδυναμία της Ν.Δ και πόσο καθαρή, πόσο ισχυρή θα είναι. Να δούμε τι δύναμη επιφυλάσσουν για το πολύπαθο ΚΙΝΑΛ και τι ρόλο θα αποφασίσει το ίδιο για το μέλλον του.Και βέβαια να δούμε τις ακριβείς δυνάμεις των άλλων μικρών κομμάτων και ιδιαίτερα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ και του ΜΕΡΑ 25 που φαίνεται, ότι το ένα ή και τα δύο μπορεί να εισέλθουν στην Βουλή.
Ανιαρές επομένως υπό μια έννοια αυτές οι εκλογές με σχεδόν προδιαγεγραμένο τι θα γίνει. Ταυτόχρονα όμως πάρα πολύ κρίσιμες γιατί από το συνολικό αποτέλεσμα θα φανεί αν η χώρα μπορεί να προχωρήσει προς το μέλλον, αν θα κάνουμε ένα άλμα προς το μέλλον, αν θα αντιμετωπιστεί οριστικά ο λαϊκισμός ακόμα και αν κρατήσει δυνάμεις, αν θα επαναχαραχθούν οι νέες και πραγματικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και της καθυστέρησης.
Το μέλλον δεν θα είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα….