Κοντά στην συμπλήρωση 100 ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε από τις περιστάσεις να προσγειωθεί βίαια στην πραγματικότητα και να κάνει πλήρη στροφή στον ρεαλισμό εγκαταλείποντας όλα όσα -ανέφικτα – έλεγε προεκλογικά .
Η αναγκαστική προσγείωση έγινε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό με στόχο να εξασφαλίσει επειγόντως την χρηματοδότηση της χώρας και να μην χρεωθεί ενδεχόμενη χρεοκοπία της .
Καθοριστικό ρόλο στην πλήρη στροφή Τσίπρα έπαιξε η συνάντησή του με την Καγκελάριο Μέρκελ την προηγούμενη εβδομάδα κατά την οποία η «Σιδηρά Κυρία» της Ευρώπης εξέφρασε την πρόθεσή της να βοηθήσει την Ελλάδα να μην χρεοκοπήσει .
Είχαν προηγηθεί οι ανεπιτυχείς προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να βρει χείρα βοηθείας στο σημερινό χρηματοδοτικό αδιέξοδο από την Κίνα, τη Ρωσία ή τις ΗΠΑ.
Αλλά και η συνειδητοποίηση ότι η «επανάσταση» εναντίον της «Μαντάμ Μέρκελ» από τα αδελφά κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη (Ποδέμος, Πεπε Γκρίλο, Σιν Φέιν και Ντι Λίνκε) δεν είναι παρά τρικυμία σε ποτήρι : είναι ενδεικτικό ότι o διεκδικητής της νίκης στις επόμενες ισπανικές εκλογές , Πάμπλο Ιγκλέσιας ,είδε το κόμμα του μέσα σε λίγους μήνες να καταβαραθρώνεται στις δημοσκοπήσεις από την πρώτη στην τέταρτη θέση!
Το σωσίβιο Μέρκελ έγινε εξάλλου υποχρεωτικό μετά το Eurogroup της Ρίγας όπου ο κ. Βαρουφάκης κατάλαβε από πρώτο χέρι τι σημαίνει «πολιτικό μπούλινγκ» . Η ελληνική πλευρά πιάστηκε εξ απήνης από την εχθρική στάση όλων των συμμετεχόντων – πλην Μοσκοβισί- καθώς ανέμενε μια επανάληψη της θετικής συνάντησης Μερκελ -Τσίπρα σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών. Μόνο που στο επίπεδο αυτό «κουμάντο» κάνει ο κ. Σόιμπλε…
Το ναυάγιο του Eurοgroup έσπρωξε τον κ.Τσίπρα να πάρει άρον-άρον την διαπραγμάτευση στα χέρια του : να δώσει δεύτερο ρόλο στον «ενοχλητικό» για τους Ευρωπαίους Βαρουφάκη, και να επιχειρήσει να προωθήσει σε συνεννόηση με την Καγκελάριο συγκεκριμένα μέτρα που θα μπορούσαν να βγάλουν την Ελλάδα από την απομόνωση ενόψει της νέας συνάντησης υπουργών στις 11 Μαϊου.
Η μεταστροφή του κ. Τσίπρα σε σχέση με την Καγκελάριο την οποία προεκλογικά δεν ήθελε καν να δει -κατηγορούσε μάλιστα τους πολιτικούς του αντιπάλους ως «μερκελιστές» και την πολιτική λιτότητας της Γερμανίας ως «καταστροφική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα» – φαίνεται από όσα είπε για την κυρία Μέρκελ στην προχθεσινή συνέντευξη στον Ν. Χατζηνικολάου:
«Δεν τη γνώριζα προσωπικά, την γνώριζα πολιτικά. Πολλές φορές η προσωπική γνωριμία είναι αρκετά διαφορετική. Τώρα που τη γνώρισα από κοντά λέω ότι δεν είναι τυχαίο που είναι τόσα χρόνια Καγκελάριος. Είναι επιμελής, μελετημένη και διαβασμένη. Έχει τη γερμανική κουλτούρα που θέλει να λέει ο άλλος την αλήθεια και να μην κοροϊδεύει».
Έτσι από Eurogroup σε Eurogroup , στους τρεις μήνες που βρίσκεται στην εξουσία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εγκατέλειψε βήμα-βήμα όλες τις σημαντικές προεκλογικές της εξαγγελίες ( για διαγραφή του χρέους, κατάργηση των νόμων του μνημονίου και της τρόικας) ενώ έβαλε για τα καλά στο ράφι τις προεκλογικές υποσχέσεις για παροχές ύψους 11,3 δισ ευρώ ( αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις , αύξηση του αφορολόγητου ορίου στις 12.000 ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κλπ ) .
Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται πλέον να ζητήσει την ψήφιση επώδυνων μέτρων που ζητούν οι δανειστές για να διασφαλίσει την ροή της χρηματοδότησης στη χώρα.
Το στοίχημα του κ. Τσίπρα είναι αν θα μπορέσει να πείσει την κοινοβουλευτική του ομάδα να παρακολουθήσει τις μεταστροφές και τις μεταμορφώσεις του . Στην προσπάθειά του αυτή ήδη «προειδοποίησε» τους συντρόφους του με προσφυγή σε δημοψήφισμα.
Μόνο που η τελευταία απόπειρα δημοψηφίσματος –εν μέσω μνημονίου –οδήγησε σε αλλαγή κυβέρνησης…