Πολλά τα ιδιαίτερα στοιχεία αυτής της κυβέρνησης, ένα όμως χαρακτηριστικό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η πεποίθηση ότι ως «αριστερή» είναι προικισμένη από τον Θεό με το δώρο του «ηθικού πλεονεκτήματος». Αρα μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, με υποχρέωση των υπολοίπων να το θεωρούν θέσφατο. Να ονοματίζει το κρέας ψάρι και να υιοθετείται αυτό από όλους, να παραβιάζει τους γραπτούς και άγραφους κανόνες περί σύγκρουσης συμφερόντων και να μην ανοίγει μύτη, να παράγουν άφθονες αρλούμπες με λόγια και πράξεις υπουργοί, στελέχη και θεσμικοί παράγοντες και να τα δικαιολογεί πλήρως, να δίνει γραμμή με non papers και να είναι υποχρεωμένοι οι πάντες να την τηρούν, να αραδιάζουν ψέματα οι άνθρωποί της και να μη μεγαλώνει η μύτη τους όπως του Πινόκιο, να γράφουν οι ίδιοι στα παλιά τους τα παπούτσια στοιχειώδεις συμπεριφορές και να μη διαμαρτύρεται κανείς, να μπλέκουν τις χωριστές εξουσίες του δημοκρατικού πολιτεύματος και να μην ακούγεται κιχ, να παίζουν κορώνα γράμματα τις τύχες της χώρας και να τους δοξάζουμε, να, να, να…
Ολα αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάθε παρατηρητής των πραγμάτων που επιθυμεί και προσπαθεί να διατηρήσει κάποια αντικειμενικότητα στη σκέψη του. Σε αυτό τον κόσμο όλοι κρίνονται από τις πράξεις τους, όχι μόνο από τα λόγια τους, ούτε βέβαια με την επικοινωνιακή αλλαγή της πραγματικότητας. Το γεγονός ότι η Αριστερά (α λα γκρέκα) δεν κυβέρνησε ποτέ στην Ελλάδα -που και αυτό δεν είναι αλήθεια αν θυμηθούμε την περιπέτεια του 1989- δεν σημαίνει ότι διατηρεί «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων και των κατά καιρούς ψηφοφόρων τους, που άλλωστε αλλάζουν προτιμήσεις. Εξάλλου και η Αριστερά (α λα γκρέκα) έχει το μερτικό στις ευθύνες για το κατάντημα της χώρας. Μεγάλο μερτικό μάλιστα, κρίνοντας από τη στάση των συνδικαλιστών της, του Τύπου της και των κομμάτων που την εκπροσωπούσαν στη Βουλή. Είναι καιρός πια να καταρριφθεί το επιχείρημα του «ηθικού πλεονεκτήματος» που όλα τα «σφάζει», όλα τα «μαχαιρώνει» και όλα τα δικαιολογεί.
Η σημερινή κυβέρνηση διαλαλεί συνεχώς ότι έχει την πλειοψηφία του λαού. Η αλήθεια είναι ότι έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, όπως συχνά συνέβαινε και πριν, αλλά σχετική μόνο πλειοψηφία στον λαό, πολύ μικρότερη από πολλές προηγούμενες κυβερνήσεις. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να την κάνει πιο προσεκτική και λιγότερο αλαζονική με παντιέρα το «ηθικό πλεονέκτημα». Οταν μάλιστα στη μικρή Ελλάδα, όπου τίποτα δεν μένει κρυφό, είναι γνωστό σε πάρα πολλούς το ήθος, το παρελθόν και οι επιδόσεις του καθενός, ιδιαίτερα όσων ασχολούνται με τα κοινά διαφόρων βαθμίδων. Με αυτή την έννοια θα μπορούσε να μην έχουν πολύ μεγάλη σημασία, όσο και αν δημιουργεί ένα αίσθημα κοροϊδίας στους πολίτες, οι αλλεπάλληλες βαφτίσεις του κρέατος σε ψάρι, αλλά αυτό δεν ισχύει για πολλά άλλα που είναι εντελώς απαράδεκτα και δεν χωρούν με τίποτα στο «ηθικό πλεονέκτημα».
Το «ηθικό πλεονέκτημα» δεν δικαιολογεί την υπουργοποίηση ζευγαριών, την τοποθέτηση συγγενών και συμβίων σε διάφορες θέσεις, την ανάθεση υπουργείων σε στελέχη με ιστορικό σύγκρουσης συμφερόντων και την κάλυψή τους όταν βγαίνει στη δημοσιότητα, την ιδεοληπτική μπουρδολογία σε σοβαρά θέματα, όπως η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης που απειλεί συθέμελα τη χώρα, την ακατάσχετη αερολογία και τους παλικαρισμούς που δημιουργούν αντιπάλους στο εξωτερικό, την ανοχή στην αριστερή βία και τις υποχωρήσεις απέναντι σε άτομα που εγκληματούν, την ανάθεση αστυνομικών αρμοδιοτήτων σε πολίτες, τα ψέματα για τις διαπραγματεύσεις, την αδιαφάνεια, την αοριστία, την ασάφεια και την αδιαφορία για τους αριθμούς, την επιμονή στην αγνόηση της πραγματικότητας, την παραβίαση αναγκαίων διαδικασιών για τη λειτουργία του κράτους, τις αναθέσεις έργων χωρίς διαγωνισμούς και την κατάργηση άλλων διαγωνισμών, την υπονόμευση της αξιοπιστίας της Ελλάδας, τη διεθνή εικόνα μιας δήθεν επαναστατικότητας χωρίς γραβάτα, τη συντήρηση της αβεβαιότητας που καταστρέφει συστηματικά την οικονομία και πολλά άλλα.
Στα παραπάνω μπορούν να προστεθούν συγκεκριμένα παραδείγματα και ονόματα για να αμφισβητηθεί πιο έντονα η θεωρία του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς «α λα γκρέκα» και της σημερινής κυβέρνησης που την εκφράζει, υποτίθεται. Αν αποτελούν και γνωρίσματα μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, δεν σημαίνει ότι συνιστούν «ηθικό πλεονέκτημα». Αλλωστε όλοι στα ίδια σχολεία πήγαμε και με τις ίδιες… «αξίες» μεγαλώσαμε!