Η χώρα τώρα περνάει την δύσκολη στροφή. Δεκαετίες αντιπαραγωγικού και μη ανταγωνιστικού οικονομικού μοντέλου, κρατισμού, ρουσφετολογίας, διαπλοκής κράτους και κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, συντεχνιακού συνδικαλισμού των προνομιούχων, κομματισμού, λαϊκισμού και κοινωνικής ανευθυνότητας, μας έφεραν το 2010 στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της καταστροφής. Για να επιζήσουμε, χρειαζόμαστε τη βοήθεια των εταίρων μας. Έπρεπε όμως να συνδιαλλαγούμε με μια συντηρητική Ευρώπη, με τιμωρητικές εμμονές και μονεταριστικές αντιλήψεις. Η χώρα δεν είχε πολλές επιλογές. Ή έπρεπε να μπει σε ένα, έστω κακό, πρόγραμμα διάσωσης, ή να ταξιδέψει στους άγνωστους κόσμους της διάλυσης.
Από τότε, όλες οι κυβερνήσεις έκαναν πολλές προσπάθειες διόρθωσης. Και παρά τις αδυναμίες τους εξαιτίας των δεσμεύσεών τους σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα και του φόβου του πολιτικού κόστους, πέτυχαν πολλά. Το κούρεμα του χρέους, η μείωση των επιτοκίων, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η επαναγορά ομολόγων, η παράταση του χρόνου αποπληρωμής, τα προγράμματα για την ανάπτυξη, είναι σημαντικά επιτεύγματα. Τώρα, για πρώτη φορά υπάρχει η ορατή προοπτική σταθεροποίησης της κατάστασης εξόδου από την κρίση, μιας νέας πορείας της χώρας. Όμως στις μεγάλες στροφές υπάρχουν και οι μεγάλοι κίνδυνοι. Οι κοινωνικές δυνάμεις που βολεύονταν από το προηγούμενο οικονομικό μοντέλο, το λόμπι της δραχμής, οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την ύπαρξή τους στα αντιμνημονιακά φούμαρα, θα δώσουν την τελική μάχη για να εμποδίσουν την επιτυχία της χώρας. Ήδη επιχειρούν ένα εκτεταμένο κύμα κοινωνικής αναταραχής, που ελπίζουν να εκτροχιάσει το πρόγραμμα. Σε αυτή τη φάση, δυναμικό και πρωταγωνιστικό ρόλο διεκδικεί το Κ.Κ.Ε. Ελπίζοντας να κερδίσει το κενό στα αριστερά που νομίζει ότι θα αφήσει η υποτιθέμενη ρεαλιστική στροφή Τσίπρα και να αποκτήσει πάλι μεγάλο κομμάτι στον αντιμνημονιακό αχταρμά, βγαίνει δυναμικά μπροστά. Ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τον ξεχασμένο Μπούτα, το παίζει μπαχαλάκηδες σε γραφεία υπουργών, ωθεί τους ναυτεργάτες σε αδιέξοδες συγκρούσεις. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν θέλει να μείνει πίσω, αλλά και επειδή η πλειοψηφία των στελεχών του και οι αριστερίστικες συνιστώσες του δεν καταλαβαίνουν από ρεαλιστικές στροφές, μετέχει δυναμικά στην στρατηγική της έντασης. Αναπόσπαστο κομμάτι του μετώπου της αναταραχής, βέβαια και η ψεκασμένη σκοταδιστική εμφυλιοπολεμική παλαιοδεξιά των ΑΝΕΞΕΛ. Δυστυχώς και ένα κομμάτι της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν φαίνεται να έχει καταλάβει τι παίζεται… Οι νοσταλγοί της χειρότερης και καταστροφικότερης περιόδου της μεταπολίτευσης, της περιόδου του Καραμανλή του μικρού, έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον υπουργό οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Το να κατηγορείς κάποιον ότι έπαιξε ρόλο στην κυβέρνηση Σημίτη, την πιο σοβαρή περίοδο στη Μεταπολίτευση και να υπερασπίζεσαι ένα απίθανο καταστροφικό κυβερνητικό σούργελο, είναι σοβαρή διανοητική διαταραχή.
Αυτό το κλίμα κοινωνικής αναταραχής, δεν πρέπει να περάσει. Η κοινωνία, οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις και η τρικομματική κυβέρνηση, πρέπει να στήσουν ένα τείχος αποφασιστικότητας. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστο κάθε τρεις και λίγο να έχουμε πολιτικές επιστρατεύσεις. Όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι αν δεν εφαρμοσθεί το πρόγραμμα, θα την πληρώσουν τα πιο ασθενή στρώματα του λαού. Τα χρήματα θα αναζητηθούν και πάλι σε περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων και σε οριζόντια φορολογικά χαράτσια. Σε τελευταία ανάλυση δε, αν εκτροχιασθεί το πρόγραμμα, ανοίγει πάλι ο δρόμος για την χρεοκοπία, την έξοδο από το ευρώ, την καταστροφή. Γι’ αυτό κανένας δεν μπορεί να βγάζει την ουρά του απ’ έξω στις οδυνηρές αποφάσεις. Όταν αναλαμβάνεις μια ευθύνη, το να μην την φθάσεις στο τέλος, είναι χειρότερο από το να μην την αναλάμβανες καθόλου. Το κλίμα τις τελευταίες μέρες επιβαρύνει και η έξαρση της τρομοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι η έξαρση της βίας και της τρομοκρατίας οφείλεται στο μνημόνιο και την λιτότητα. Δεν εξηγεί όμως μερικά πράγματα. Ότι ο βίαιος Δεκέμβρης του 2008, από τον οποίο άρχισε σαν χιονοστιβάδα το αντάρτικο πόλης, δεν έγινε σε περίοδο λιτότητας, αλλά στο ξεσάλωμα Καραμανλή, τότε που μοίραζαν τα τριχίλιαρα στο δρόμο σε δήθεν πυρόπληκτους. Ότι όλοι οι μέχρι τώρα συλληφθέντες δεν είναι φτωχοί εργάτες, άνεργοι ή περιθωριοποιημένα στρώματα, όπως συμβαίνει με τους εξεγερμένους στα προάστια της Γαλλίας π.χ., αλλά παιδιά της ανώτερης μεσαίας τάξης. Αντίθετα, η σύγχρονη τρομοκρατία γεννήθηκε από την πολύπλευρη κρίση και παρακμή που μας οδήγησε στο μνημόνιο. Είναι αποτέλεσμα του έσχατου εγωϊσμού, ατομικισμού και καταναλωτισμού που φόραγε αριστερό μανδύα, της αποθέωσης της ανομίας που εμφανιζόταν δήθεν ως ελευθερία, της υποκατάστασης κάθε ηθικής και πολιτιστικής αξίας από τον εύκολο πλουτισμό, του στρεβλού μοντέλου οικογένειας, εκπαίδευσης, αξιών και πολιτισμού που εκαλλιεργείτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μητέρα του Νίκου Ρωμανού, που ζώντας μέσα στην χλιδή, ανακάλυψε ότι η κοινωνία είναι σάπια. Οι τίτλοι των βιβλίων της μιλούν από μόνοι τους: «Μαμάδες βορείων προαστίων», και «Μύκονος μπλουζ». Όσο για την κακοποίηση των κρατουμένων, αν αυτή έγινε μετά την σύλληψη, ασφαλώς και πρέπει να επιβληθούν βαρύτατες κυρώσεις. Όμως, η αποκλειστική ενασχόληση κάποιων με αυτό τα θέμα και όχι και με τις άλλες, πολύ σοβαρές παραμέτρους του προβλήματος, δείχνει το κλίμα ανοχής που οδήγησε στην διόγκωση της τρομοκρατίας.
Υ.Γ. :
1) Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον νόμο Ραγκούση, πέραν του ότι επαναφέρει μια σκοταδιστική και ξεπερασμένη σε όλη την Ευρώπη αντίληψη περί έθνους, δεν βοηθά την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Γιατί δεν προωθεί την ενσωμάτωση των νομίμων μεταναστών, ώστε παράλληλα με την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, να επέλθει μια ομαλοποίηση. Με αλλοπρόσαλλες κραυγές όμως και βρισιές στους δικαστές, δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να σεβόμαστε κι εμείς τους συνταγματικούς κανόνες του παιχνιδιού, για να μη δίνουμε άλλοθι στο αριστεροδεξιό μέτωπο της καταστροφής και τις κοινωνικές δυνάμεις του παρασιτισμού, να συντηρούν το κλίμα ανομίας. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, είναι τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης να συνεννοηθούν σε ένα νέο νόμο, που, μέσα στα πλαίσια της απόφασης βέβαια, θα δίνει όσο το δυνατόν προοδευτικότερες λύσεις στο πρόβλημα. Στην επικείμενη δε συνταγματική αναθεώρηση, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να επεξεργασθούν άμεσα και να αγωνισθούν να περάσουν μια διάταξη που θα δίνει ένα σύγχρονο ορισμό της ιθαγένειας. Έτσι γίνονται οι δουλειές στις Δημοκρατίες.
2) Στη Γαλλία και τη Βρετανία, τα νομοθετικά σώματα ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία τον γάμο ομοφυλοφίλων. Στη Βρετανία μάλιστα, κυρίαρχο κόμμα στην συγκυβέρνηση είναι οι Συντηρητικοί. Στην Ελλάδα δεν έχουμε θεσπίσει ούτε το σύμφωνο συμβίωσης. Και περιμένουμε μοιραίοι και άβουλοι την καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.