Σε μία πρόσφατη δημοσκόπηση (Pew Research Global attitudes Project, www.pewglobal.org), σε 8 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πολωνία, Τσεχία), βρίσκει κανείς, πέρα από τα αναμενόμενα συμπεράσματα (υποχώρηση φιλευρωπαϊκού αισθήματος, απογοήτευση από τις πολιτικές ηγεσίες, απαισιοδοξία για την οικονομία και για το μέλλον γενικά, εμβάθυνση του ρήγματος Βορρά-Νότου) και ένα κατά τη γνώμη μου πολύ ενδιαφέρον εύρημα: Σε κάθε χώρα από τις παραπάνω οκτώ, πλην της Ελλάδας, οι ερωτηθέντες απαντούν ομόφωνα στην ερώτηση «ποιος είναι ο πιο αξιόπιστος εταίρος»: η Γερμανία.

.

Και στην παραδοσιακή εχθρό Γαλλία και στη χωμένη στα δικά της μεγαλεία Βρετανία και στις ταλαιπωρημένες από τη γερμανική εμμονή με τη λιτότητα Ιταλία και Ισπανία και, φυσικά, στις πρώην Ανατολικές Πολωνία και Τσεχία, οι λαοί, και όχι οι ελίτ τους, θεωρούν τη Γερμανία την πιο σοβαρή χώρα της Ευρώπης (όχι την πιο «καλή», την πιο σοβαρή). Η απάντηση των Ελλήνων στο ίδιο ερώτημα: η Ελλάδα.

.

Μήπως αυτά και μόνο τα νούμερα, αυτή η στάση, απαντούν στα περί ελληνικής αυτογνωσίας; Και μήπως δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο, έστω και από την ανάστροφη, ότι κάποιων τα στερεότυπα είναι τόσο ισχυρά, που τους εμποδίζουν να δουν την πραγματικότητα;

.

Για να μην παρεξηγούμαι: δεν υπαινίσσομαι ότι οι Γερμανοί είναι αναγκαστικά ο πιο αξιόπιστος ευρωπαίος εταίρος ή, ακόμα λιγότερο, ότι τα κάνουν όλα καλώς (η Γερμανία κερδίζει εξάλλου με άνεση, και λογική, και στο ερώτημα για την πιο «αλαζονική» χώρα). Σκέφτομαι μονάχα μπας και δεν είναι τυχαίο που όλες οι άλλες χώρες, ακόμα και αυτές που προφανώς δεν «συμπαθούν» τη Γερμανία, τη θεωρούν αξιόπιστη -ότι κάνει δηλαδή αυτά που λέει και τα κάνει και για τον εαυτό της- και μπας και είναι λιγάκι παράλογο, οι Έλληνες, που κατά τα άλλα ξέρουμε τι πιστεύουν για τη χώρα τους, να τη θέτουν, για το ονόρε προφανώς, στην κορυφή της αξιοπιστίας. Καλό το ονόρε, αλλά φοβούμαι ότι δεν υπηρετείται έτσι το πραγματικό αμόρε για την πατρίδα.