Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε στην ηγεσία της ΝΔ βάλλοντας με σαφήνεια κατά του λαϊκισμού, κατά του πελατειακού κράτους και υπέρ ιδιωτικής οικονομίας έναντι του κρατισμού. Απευθύνεται έτσι σε ένα ακροατήριο πέραν του κόμματός του. Με δεδομένο των εντός ορίων της Ν.Δ κόσμο της δεξιάς και της κεντροδεξιάς, επιχειρεί να συσπειρώσει τον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, δυνητικά διεμβολίζει ένα μέρος του κοινού στο οποίο απευθύνεται το Ποτάμι και ελκύει κάμποσους από την κεντροαριστερά ως εφικτή εναλλακτική λύση απέναντι στο εθνολαϊκιστικό κυβερνητικό μπλοκ.
Από την άλλη πλευρά, του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέργιος Πιτσιόρλας, νυν Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, τάχθηκε δημόσια υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κατά του κρατισμού, χαρακτηρίζοντας αφέλειες τα περί πωλήσεως των ασημικών, ενώ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, στην ΑΥΓΗ, τοποθετήθηκε υπέρ μιας κοινωνικής συμμαχίας στην μεταμνημονιακή Ελλάδα γιατί το δίλημμα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ρεβανσιστική δεξιά.
Ο πρώτος, ο κ. Πιτσιόρλας, φροντίζει για το άνοιγμα στον κόσμο της εκσυγχρονιστικής μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς. Ο δεύτερος, ο κ. Δραγασάκης, για το άνοιγμα στον κόσμο του λαϊκότερου ΠΑΣΟΚ με τα σκληρότερα αντιδεξιά αντανακλαστικά. Αφού πήραν ό,τι ήταν να πάρουν με τον Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, τώρα μετακινούν το εκκρεμές προς την άλλη κατεύθυνση.
Είναι πλέον φανερό ότι και οι δύο πλευρές, Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ, το επόμενο διάστημα θα επελαύνουν και θα επιχειρούν να αλώσουν τον χώρο του ριζοσπαστικού κέντρου και της κεντροαριστεράς, το Ποτάμι και την Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ).
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τείνει να διαμορφωθεί ένα σκηνικό κυπροποίησης της πολιτικής ζωής. Από τη μια ένας ΣΥΡΙΖΑ εν είδη ΑΚΕΛ, με αριστερή ρητορική και αλλοπρόσαλλη πρακτική και από την άλλη η ΝΔ σε ρόλο ανάλογο του ΔΗΣΥ. Και στην μέση κάτι πολιτικώς αδιάφορα ψιλολόγια. Ιδού ο νέος για την ώρα χαμηλός δικομματισμός που θα ενισχύεται, καθώς οι πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στον ενδιάμεσο χώρο μοιάζουν αδύναμες να αντιδράσουν. Τα περί διάσπασης της ΝΔ ή κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευσεβείς πόθοι και σε κάθε περίπτωση συνιστούν παθητική πολιτική στρατηγική.
Αν, σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, η Ν.Δ, υπό τον Κυριάκο, έχει σοβαρές πιθανότητες να εκφράσει μαζί με την παραδοσιακή και την φιλελεύθερη αντιλαϊκιστική δεξιά, δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο από την πλευρά της κεντροαριστεράς υπό την ηγεσία της κας Γεννηματά και άλλων παλιών γνωστών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, παρά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα στελεχών, όπως των Πιτσιόρλα και Δραγασάκη.
Συνεχίζει εν ολίγοις να παραμένει το κενό στο πολιτικό σύστημα και να υπάρχει χώρος για μια πολιτική δύναμη που θα προσδιοριστεί με σαφήνεια ως σοσιαλδημοκρατική αντιλαϊκιστική κεντροαριστερά, η οποία θα αποτελέσει προοπτικά τον ουσιαστικό πόλο αντιπαράθεσης απέναντι στην Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη και θα συμβάλλει και αυτή από την πλευρά της στον εξευρωπαϊσμό του πολιτικού μας συστήματος.
Αν δεν υπάρξουν τέτοιες πρωτοβουλίες, και από το Ποτάμι και άλλους πολιτικά άστεγους και απογοητευμένους, ο χώρος του ριζοσπαστικού κέντρου και της κεντροαριστεράς κινδυνεύει να μετατραπεί σε πολιτικό φάντασμα καθώς θα γιγαντώνεται ένας νέος δικομματισμός προσώρας χαμηλός. Τα περάσματα στενεύουν.