Για όσους έχουν παρακολουθήσει τα πολιτικά του βήματα, δεν ήταν έκπληξη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης συνήθιζε να αιφνιδιάζει το κόμμα του και τους γύρω του με τις αποφάσεις του. Όπως ξαφνικά το 2014 μπήκε στην πολιτική με Το Ποτάμι, έτσι αναπάντεχα το 2017 συμμετείχε στο ΚΙΝΑΛ και απρόσμενα αποχώρησε από αυτό το 2018. Ο επίλογος γράφτηκε ένα όμορφο απόγευμα του Σεπτεμβρίου του 2019 όπου αιφνιδίασε ακόμα μια φορά τους πάντες με την τελευταία του πολιτική πράξη. Αυτή τη φορά ήταν η απόφαση του Ποταμιού να παραχωρήσει το σύνολο της κρατικής χρηματοδότησης -ύψους περίπου 500.000 ευρώ- που του αντιστοιχούσε μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαϊου 2019 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ήδη από τις τελευταίες ευρωεκλογές οι πολίτες είχαν αποφασίσει ότι δεν επιθυμούν να εκπροσωπούνται μέσα από Το Ποτάμι στην ευρωβουλή. Το απογοητευτικό αποτέλεσμα έβαζε τέλος και σε όποιες σκέψεις υπήρχαν για κάθοδο στις εθνικές εκλογές. Η αποχώρηση προβεβλημένων στελεχών του Ποταμιού προς τα δεξιά και τα αριστερά του έκανε ακόμα πιο άσχημη την εικόνα του προς τα έξω, ενισχύοντας μια εικόνα διάλυσης. Άλλωστε η σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου, είναι αμείλικτη. Η τύχη όλων των μικρών κοινοβουλευτικών κομμάτων που αποτυγχάνουν να μπουν στη βουλή είναι αυτή της εξαφάνισης. Μοναδική εξαίρεση αυτή του Συνασπισμού όπου μετά την αποτυχία εισόδου του στη βουλή στις εκλογές του 1993, κατάφερε να ξαναμπεί σε αυτή στις επόμενες εκλογές. Επιτυχία την οποία έκτοτε κανένα άλλο κόμμα δεν επανέλαβε. Ενδεικτικά αναφέρονται οι περιπτώσεις της ΠΟΛΑΝ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ και Ένωση Κεντρώων. Επομένως, για ένα κόμμα που ήθελε την πολιτική αλλιώς η εξέλιξή του σε κόμμα σφραγίδα, με γεμάτα ταμεία και λίγους πιστούς δεν θα ήταν η καλύτερη κατάληξη.
Ένα κίνημα πολιτών που δημιουργήθηκε για να υπηρετεί τον εκσυγχρονισμό της χώρας, ενάντια στο λαϊκισμό, οφείλει να δείχνει το δρόμο της συνέπειας μέχρι και στην τελευταία του πράξη. Έτσι έπραξε και πριν μια εβδομάδα ο επικεφαλής του με την απόφαση που πήρε. Είναι καιρός λοιπόν να αλλάξει η αντίληψη για τη συμμετοχή στα κοινά. Η προσφορά στην κοινωνία δεν είναι επάγγελμα. Αν ο καθένας μας έκανε ότι καλύτερο περνάει από το χέρι του για την κοινωνία μας, σίγουρα θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο. Όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης: « Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω». Και σε αυτή την κατεύθυνση το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν θα σταματήσει να μας εκπλήσσει.