Η απόφαση για εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης συνιστά βαρύτατη αρνητική εξέλιξη που δυναμιτίζει την ελπίδα για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, αποδυναμώνοντας μέχρι ταφόπλακας τη σοβαρότερη προσπάθεια, την «Πρωτοβουλία των 58».
Όλοι έχουμε κατακρίνει τη σχέση μεταξύ σταυρού προτίμησης, πολιτικής πελατείας και ευνοιοκρατίας. Η συγκεκριμένη απόφαση την ενισχύει και την διευρύνει. Γι` αυτό και το επιχείρημα περί «λαϊκής συμμετοχής» και αμεσότερης δημοκρατίας είναι αβάσιμο. Τα πράγματα δεν γίνονται εν κενώ, αλλά στις συγκεκριμένες συνθήκες της συγκεκριμένης χώρας.
Δεν μπορείς να επικαλείσαι την ανανέωση της πολιτικής ζωής σε πρόσωπα και ιδέες με μεθόδους που αποπνέουν σκουριά από το παρελθόν και απέλπιδα προσπάθεια του παλιού να επιβιώσει. Γιατί με τη σταυροδοσία αυτό θα επικρατήσει.
Ούτε αντιμάχεσαι έτσι τον αρχηγοκεντρισμό. Απλώς απαλλάσσεις τους αρχηγούς από ένα μπελά. Τις πιέσεις που δέχονται για την κατάταξη στη λίστα των ευρωεκλογών. Τον αρχηγοκεντρισμό τον αντιμάχεσαι με βήματα προς τα μπρος, όχι προς τα πίσω. Με τη διαμόρφωση νομικού – συνταγματικού πλαισίου που θα υποχρεώνει τα κόμματα να τηρούν δημοκρατικές διαδικασίες. Ισχύει σε κάμποσες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν ξεπερνιέται ο αρχηγοκεντρισμός με βαλκανικές κουτοπονηριές.
Είναι πλέον φανερό ότι οι κομματικοί φορείς και το πολιτικό προσωπικό του χώρου δεν μπορούν να προχωρήσουν στις υπερβάσεις που απαιτούν οι καιροί και οι πολίτες Η προσωπική διάσωση συνεχίζει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα. Μετά την ανεύθυνη επιλογή της ΔΗΜΑΡ να αρνηθεί τη συμμετοχή της στον διάλογο, έρχεται τώρα και το ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσει την απαξίωση του εγχειρήματος της ανασυγκρότησης μέσα από την «Πρωτοβουλία των 58». Είναι σοβαρότατο το αξιακό ζήτημα που προκύπτει. Πώς συμπλέεις και συμπράττεις με ένα κόμμα που συναινεί και προωθεί, και μάλιστα αιφνίδια, μια τέτοια ρύθμιση για τις ευρωεκλογές;
Και επειδή πρόκειται για αξιακό ζήτημα, θα περίμενα οι «58» να ανακοινώσουν δημόσια την αντίθεσή τους σε μια τέτοια ρύθμιση και να καλέσουν το ΠΑΣΟΚ να μην συναινέσει. Θα έσωζαν την αξιοπρέπειά τους και κάποια ελπίδα για το εγχείρημα. Δυστυχώς δεν συνέβη. Τα όποια σοβαρά πρόσωπα και οι καλά επεξεργασμένες θέσεις θα ταφούν υπό το βάρος και το κράτος των μηχανισμών.
Ίσως ισχύει τελικά αυτό που έλεγε ο ιστορικός Πολύβιος για την κατάκτηση της Αθήνας από τους Ρωμαίους, «ει μη ραδίως απολλώμεθα ουκ αν εσώθημεν». Έτσι και η κεντροαριστερά ίσως ανασυγκροτηθεί αφού πρώτα απαλλαγεί από τα βαρίδια που την εμποδίζουν να μαζέψει τα συντρίμμια της σημερινής πολυδιάσπασής της. Εδώ θα είμαστε.