Είναι κάποιες φορές που δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Καμία φαρμακευτική αγωγή δεν αναχαιτίζει την αρρώστια, κανένας ειδικός δεν μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά τον θεραπευόμενο, καμία προσπάθεια δεν αρκεί για να σωθεί η σχέση, ό,τι και να κάνεις δεν γυρίζει. Ισως υπάρχουν καλές προθέσεις και ειλικρινής βούληση, ίσως και οι δυο πλευρές έχουν τον ίδιο στόχο και την ίδια διάθεση για την επίτευξή του, ίσως είναι το μόνο που φαίνεται σωστό, αλλά παρόλα αυτά τίποτα δεν είναι ικανό να το διασφαλίσει.
Κάθε νέα απόπειρά να βρεθεί λύση φέρνει περισσότερες ζημιές, κάθε αποτυχία είναι χειρότερη από την προηγούμενη, κάθε επόμενο πέσιμο προκαλεί οδυνηρότερο γδάρσιμο. Σωρεύεται κούραση, απογοήτευση, ένταση, όλα αυτά μαζί καταλήγουν κάποια στιγμή στην απόγνωση, που είναι άλλοτε παθητική και άλλοτε ενεργητικά επιθετική. Στο μεταξύ εξελίσσεται ένα άγονο blame game, ποιος φταίει περισσότερο, πού έγινε το λάθος, ποια παράλειψη ήταν η καταλυτική, τι δεν ειπώθηκε στην ώρα του, πόσα απωθημένα μαζεύτηκαν και τι δημιούργησαν μετά – αλλά η συζήτηση δεν καταλήγει παρά σε περισσότερη οργή, σε μεγαλύτερη οδύνη, σε βαθύτερο αδιέξοδο.
Εχει καρκίνο στον πνεύμονα και καπνίζει μετά την χημειοθεραπεία, ο άλλος, καρδιοπαθής, τα κάνει όλα σωστά όμως τα προβλήματα στην υγεία του παραμένουν. Χώρισαν και τα ξαναβρήκαν για να βρεθούν σύντομα στο ίδιο σημείο που βρίσκονταν πριν χωρίσουν, ο παιδοψυχολόγος της έχει πει να χάνει την ψυχραιμία της κάθε φορά που την προκαλεί ο γιος της, αλλά χάνει την ψυχραιμία της κάθε φορά που την προκαλεί ο γιος της, της υποσχέθηκε ότι δεν θα της ξαναπεί ψέματα και της ξαναλέει ψέματα, του ορκίστηκε ότι δεν θα ξαναψάξει τα μηνύματα στο κινητό του αλλά ψάχνει διαρκώς μηνύματα στο κινητό του, πήγαν ένα υπέροχο ταξίδι για να τα ξαναβρούν και τσακώθηκαν την πρώτη μέρα, πήγαιναν σε σύμβουλο γάμο και την επόμενη στιγμή έκαναν ακριβώς ό,τι θα έκαναν αν δεν πήγαιναν σε σύμβουλο γάμου. Ξέρει πως πρέπει να διαβάσει για να περάσει στο πανεπιστήμιο αλλά δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, κάνει δίαιτα και χάνει τα κιλά που ξαναπαίρνει αμέσως μόλις σταματήσει τη δίαιτα, έχει διαβάσει πολλά για τον έλεγχο του άγχους και του εκνευρισμού αλλά δεν το ελέγχει.
Συμβαίνει συχνά ή όχι σπάνια στη ζωή, συμβαίνει και στην πολιτική, στη διπλωματία, στην οικονομία.
Χρωστάει και δανείζεται, καταναλώνει περισσότερο απ όσο αντέχει, το ξέρει και συνεχίζει, αρνείται να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα, δεν κάνει τη δουλειά που απαιτείται για να σταθεί στα πόδια του, δεν ακούει τις προειδοποιήσεις, διώχνει όσους δεν είχαν ευχάριστα να πουν, χρεοκοπεί τελικά, βρίσκει δανεικά αλλά τσακώνεται με τον δανειστή του, του φταίει ο τοκογλύφος, τον βρίζει και τον φτύνει αλλά ξαναζητάει λεφτά, μπερδεύεται στη διαχείριση, πέφτει έξω διαρκώς στους υπολογισμούς, τον πνίγουν οι όροι του δανείου, δίκιο έχει αλλά δεν θα το βρει, από ένα σημείο και μετά δεν ανέχονται ο ένας τον άλλο, ο δανειστής θέλει να ξεφορτωθεί τον οφειλέτη και ο οφειλέτης τον δανειστή, δέρνονται και κερδίζει ο δυνατότερος, αυτός που βρίσκεται στα σκοινιά αγκομαχά και αναρωτιέται μήπως δεν έχει νόημα να παλέψει άλλο, χωρίς να καταλαβαίνει ότι υπάρχει μπροστά ακόμη βαρύτερη ήττα, ακόμη περισσότερος πόνος.