Τρελαίνει εκείνος ο ενεστώτας που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί στις ομιλίες, ειδικά όταν βρίσκονται στην εξουσία, προκειμένου να αποφύγουν τα «θα» που παραπέμπουν σε υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά και για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι η κυβερνητική μηχανή ήδη δουλεύει και υλοποιεί. Τον χρησιμοποίησε προχθές -για άλλη μία φορά – και ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές, ειδικά όταν αναφερόταν στην «αντιμετώπιση της διαφθοράς, της διαπλοκής και της εκτεταμένης φοροδιαφυγής». Σαν να πρόκειται να δούμε αύριο, αν όχι σήμερα το βράδυ, τα αποτελέσματα της πολιτικής του, προφανώς για αντιστάθμισμα των όσων περιλαμβάνονται στο μνημόνιο που υπέγραψε.
Αυτά όμως είναι γνωστά τερτίπια που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, του σημερινού πρωθυπουργού περιλαμβανομένου. Πολύ γρήγορα άλλωστε θα φανούν οι επιδόσεις της κυβέρνησης στις τόσες δυσκολίες που περιμένουν την ίδια, όπως και τους πολίτες. Το πολιτικά σημαντικό είναι ότι, στην προχθεσινή ομιλία προς τα στελέχη του κόμματός του, ο Αλ. Τσίπρας άφησε σαφώς να διαφανούν οι προθέσεις του με στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποτελεί τα επόμενα χρόνια τον έναν πόλο σε ένα διπολικό σκηνικό. Μάλλον κρίνει ότι η σημερινή συγκυρία ευνοεί τα σχέδιά του. Με την έννοια αυτή, ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ το νέο κόμμα των «μη προνομιούχων». Γι’ αυτό τόνισε ότι στις εκλογές επιβεβαιώθηκε απόλυτα «ένας νέος διαχωρισμός του εκλογικού σώματος» και η «ταξική ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ». Για τον ίδιο λόγο μίλησε επίσης για «λαϊκά στρώματα» και «λαϊκές γειτονιές» που έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στο κόμμα του με πλειοψηφικά ποσοστά, για να καταλήξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λειτουργεί «ως ιδεολογικός και στρατηγικός οργανωτής της κοινωνική συμμαχίας των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων» που του έδωσαν τη νίκη δύο φορές μέσα στο 2015.
Στο συγκεκριμένο σχέδιο εντάσσεται και το άνοιγμα των κομματικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να διευρυνθεί αφενός η οργανωμένη βάση του και αφετέρου να αλλάξουν οι εσωκομματικοί συσχετισμοί. Στην πραγματικότητα, για να αλλάξει ο σκληρός ριζοσπαστικός – μαρξιστικός χαρακτήρας του κόμματος, που περιόριζε τις δυνατότητες ευελιξίας του «αρχηγού», τον καθιστούσε «κατηγορούμενο» αν επιχειρούσε ανοίγματα ή αλλαγή πολιτικής και οδήγησε πρόσφατα σε διάσπαση. Γι’ αυτό και ο Αλ. Τσίπρας έδωσε έμφαση στον διαχωρισμό κόμματος και κράτους και στην ανάγκη αυτονομίας της άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Αλλωστε είναι φανερό ότι επιθυμεί να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα ουσιαστικά και ταυτόχρονα να τον αποριζοσπαστικοποιήσει φέρνοντάς τον πιο κοντά σε ευρωσοσιαλδημοκρατικές θέσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον Αλ. Τσίπρα είναι ότι για την υλοποίηση των σχεδίων του δεν αρκούν ο διαχωρισμός (ή διχασμός) της ελληνικής κοινωνίας σε «προνομιούχους» και «μη προνομιούχους» και υιοθέτηση των τελευταίων, ιδιαίτερα με την οικονομική κατάσταση της χώρας να καθιστά ασαφή τα όρια των μεν από τους δε. Η φιλοδοξία του να εκφράσει μια κοινωνική συμμαχία των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων αναιρείται από την πολιτική του με την οποία τσακίζει ουσιαστικά τη μεσαία τάξη ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Επιπλέον, δεν θα είναι καθόλου εύκολο να προσπαθεί να ανακουφίζει τους «μη προνομιούχους» και όσους θεωρούν ότι συγκαταλέγονται σε αυτούς και παράλληλα να υπηρετεί την αναπόφευκτη ανάγκη της δημιουργίας πλούτου και θέσεων εργασίας με την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Ας μην ξεχνά ότι υπέγραψε μνημόνιο με δεσμευτικούς όρους και ασφυχτικό έλεγχο, για να επαναφέρει τη χώρα από τη χρεοκοπία στη στοιχειώδη κανονικότητα. Αυτό περιμένει ο λαός και το παραδέχθηκε ο ίδιος στην ομιλία του!