Τα εκλογικά αποτελέσματα στη Βαυαρία δεν αφορούν μόνο το παραδοσιακά συντηρητικό ομόσπονδο κράτος της Γερμανίας. Οι Χριστιανοκοινωνιστές είδαν τη δύναμή τους να περιορίζεται για πρώτη μεταπολεμική χρονιά κάτω από 40% του εκλογικού σώματος. Λογικό και αναμενόμενο. Όταν συναγωνίζεσαι τους ξενοφοβικούς στην αντιμεταναστευτική πολιτική, στέλνεις αυτόματα τους ψηφοφόρους σου στις κάλπες τους.

Η «έκπληξη», για όσους έχουν κλείσει από καιρό τα μάτια τους στην προοδευτική πραγματικότητα, ήταν η κατά 50% περίπου μείωση της – ήδη κατά πολύ μειωμένης -δύναμης των βαυαρών σοσιαλδημοκρατών.

Μερικοί θα έχουν ασφαλώς την απάντηση έτοιμη από πριν ανοίξουν οι κάλπες. «Φταίει η πολυετής συνεργασία και ταύτιση με τη Δεξιά». Βολική η απάντηση, μ’ όλο που συνεργασία δεν σημαίνει και πολιτική ταύτιση, εκτός και αν δεν έχεις τη δική σου καθαρή πολιτική ταυτότητα. Άλλωστε και η Αριστερά που εναντιώθηκε εξαρχής στον μεγάλο συνασπισμό έμεινε εκτός Βουλής.

Πώς εξηγούν όμως οι αρκούμενοι σε αυτή την εξήγηση το ότι την ίδια στιγμή, από τις ίδιες κάλπες ξεπήδησαν με θεαματικά ποσοστά οι πράσινοι και άλλες κεντρώες και φιλελεύθερες δυνάμεις;

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει αλλάξει πάρα πολύ από τον καιρό των «διεθνών». Και η αλήθεια είναι επίσης ότι η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει δώσει πειστικές απαντήσεις στα νέα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον πλανήτη. Στη μεγάλη απειλή της κλιματικής αλλαγής και στις επιπτώσεις που έχει παγκόσμια το τεράστιο μεταναστευτικό τσουνάμι.

Αυτό δηλαδή που κάνουν ακριβώς οι νέες πολιτικές δυνάμεις που ξεπηδούν με διάφορες μορφές σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και δίνουν πειστικές απαντήσεις στα σύγχρονα παγκόσμια προβλήματα.

Το ζητούμενο των επόμενων ευρωεκλογών δεν είναι ποιος θα εκπροσωπήσει την σοσιαλδημοκρατία, αλλά το πώς θα ενισχυθούν οι δυνάμεις που μπορούν να φράξουν το δρόμο στον λαϊκισμό και τον ρατσισμό που εμφανίζονται όλο και πιο επιθετικοί.