Δεν ήταν λίγοι όσοι πίστευαν, μέχρι πριν λίγο καιρό τουλάχιστον, ότι η πιστή απομίμηση των «δεξιών» πεπραγμένων θα έφτανε κάποια στιγμή στα όριά της. Ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» θα περιοριζόταν στην επικύρωση της αναξιοκρατίας, στην επιβράβευση του ρουσφετιού, στην αναδιάρθρωση του πελατειακού κράτους. Μεγάλη αυταπάτη.

Η δημόσια παραδοχή από τον κ. Βερναρδάκη ότι ελέγχονται οι λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι μεταξύ τους διαδράσεις και ότι συντάσσονται μάλιστα και σχετικές μηνιαίες εκθέσεις δεν έπεσε ασφαλώς ως κεραυνός εν αιθρία.

Η ανεξέλεγκτη και χυδαία συμπεριφορά του συριζαίου υπουργού που βρίζει και απειλεί ως αρχηγός αριστερής καρφίτσας, η ανάθεση στον Ρουβίκωνα του ρόλου της επιτάχυνσης της απονομής της (λαϊκής) δικαιοσύνης έχουν χτυπήσει από καιρό το καμπανάκι της υπέρβασης κάθε ανεκτού δημοκρατικού ορίου.

Η ανοχή και ενθάρρυνση παρακρατικών δράσεων και μεθόδων, η εντεινόμενη προπαγανδιστική βιομηχανία των fake news και η απόλυτη πλέον ταύτιση με τον Καμμένο επιβεβαιώνουν την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε «Αριστερά χωρίς σύνορα»…