Το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας μας είναι δοκιμασμένο και τελικά αντέχει και προσαρμόζεται ακόμα στη χρεοκοπία.
Συνοπτικά μπορεί κανείς να το παρουσιάσει ως εξής:
– Όποιος αναλαμβάνει λίγη εξουσία για να διαχειριστεί περιουσία που ανήκει στο δημόσιο ακολουθεί πιστά τον δεκάλογο που οδηγεί στην επανεκλογή του.
1. Δεν απογράφει ποτέ τι παραλαμβάνει, ούτε το τι θα παραδώσει.
Αν χρειαστεί να αναφερθεί στο τι παρέλαβε είναι πάντα καμένη γη, χάος, απλήρωτοι προμηθευτές.
Εάν σκληρύνει η όποια αντιπαράθεση αναφέρεται γενικά σε υποθέσεις που θα στείλει στον Εισαγγελέα, απειλή που σπανιότατα πραγματοποιείται.
2. Δεν κρατά στοιχεία, δεν μετρά τίποτα.
Επιλεκτικά αναφέρει κατά καιρούς κάποια νούμερα για τη δημιουργία εντυπώσεων που δεν λένε τίποτα, δεν είναι συγκρίσιμα, δεν βγαίνει συμπέρασμα και φυσικά δεν οδηγούν σε καμία αξιολόγηση.
Έτσι έχουμε καταφέρει ως χώρα να μη μετράμε τίποτα.
Παρ’ όλο που αποφεύγουμε τους δείκτες και τις συγκρίσεις γνωρίζουμε σήμερα μεταξύ άλλων τα εξής:
· Το Υπουργείο Παιδείας έχει 220.000 υπαλλήλους που δεν πρόκειται ποτέ να τους κατανείμει ορθολογικά στα σχολεία. Όλα τα ενδιάμεσα στάδια προγραμματισμού και λήψης αποφάσεων φροντίζουν κάθε χρόνο για αυτό.
· Η δημόσια παιδεία κάθε χρόνο ακριβαίνει και χειροτερεύει.
· Στους δημόσιους και στους δημοτικούς σταθμούς το κόστος για κάθε παιδάκι είναι μεγαλύτερο από τον ακριβότερο σταθμό της Εκάλης.
· Έχουμε τις πιο βρώμικες πόλεις και την πιο ακριβή αποκομιδή.
Είμαστε τελευταίοι στην ανακύκλωση, ενώ αυξάνονται κάθε χρόνο τα πρόστιμα που μας επιβάλλονται.
· Έχουμε 20.000 γιατρούς παραπάνω και μας λείπουν 20.000 νοσηλευτές και γάζες από τα νοσοκομεία.
· Η δημόσια ασφάλιση είναι ήδη πιο ακριβή από την ιδιωτική.
· Είμαστε οι πιο ενεργοβόροι.
· Δίνουμε από τη μία τα περισσότερα διδακτορικά και από την άλλη εξακολουθούμε να είμαστε στις τελευταίες θέσεις στα χρήματα ου δαπανάμε για την έρευνα.
· Τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι πια φτηνά, ενώ είναι συνάμα και χρεωκοπημένα.
3. Προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν.
Όπου δεν μπορεί σχεδόν δωρεάν.
4. Προσλαμβάνει όσο περισσότερο προσωπικό μπορεί
Χωρίς να τεκμηριώνεται ποτέ η αναγκαιότητα ενώ δεν απολύονται ούτε οι επίορκοι.
5. Χτίζει όσες περισσότερες υποδομές μπορεί, χωρίς ποτέ να έχει μελετήσει ότι χρειάζονται.
6. Κοστολογεί στο «τελείως περίπου» με πολλαπλασιαστές.
Δεν ξέρουμε πόσο μας κοστίζει ένα τεχνικό έργο, δεν παράγουμε συγκριτικά στοιχεία για να βελτιωθούμε.
7. Δημιουργεί δίκτυο αλληλοεξυπηρετήσεων και προετοιμάζει το επόμενο βήμα.
Το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας προέρχεται από τα κόμματα, το συνδικαλιστικό χώρο και την τοπική αυτοδιοίκηση.
8. Ακυρώνει κάθε έννοια χρονοδιαγράμματος και αναγνωρίζει ως χρονικό ορίζοντα τη διάρκεια της θητείας του.
9. Υπόσχεται τα πάντα, δεν λογοδοτεί πουθενά και χλευάζει την έννοια «αξιοπιστία».
10. Δημιουργεί ένα δίκτυο συμβούλων που υποστηρίζει αυτό το σύστημα διακυβέρνησης και αποστασιοποιείται από υπαλλήλους και προσωπικό.
Η μεγάλη σημερινή διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι αυτή η όλο και ακριβότερη και χειρότερη λειτουργία στηριζόταν σε δανεικά ενώ τώρα χρηματοδοτείται από την υψηλή φορολογία των πολιτών.
Αυτό το σύστημα διακυβέρνησης είναι εξαιρετικά ανθεκτικό γιατί σε ένα μικροεπίπεδο έμοιαζε να εξυπηρετεί όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Προσλήψεις, νέα κτίρια και υπηρεσίες δωρεάν μόνο σε βάθος χρόνου επειδή οδηγούν στη χρεοκοπία και στην υποβάθμιση μπορούν να αποκτήσουν αρνητικό πρόσημο.
Αλλά και τώρα ακόμα μόλις αχνά διαφαίνεται μία ελπίδα ότι κάποιος θα αντιπαρατεθεί.
Οι δανειστές, οι φορολογούμενοι και οι χρήστες των υποβαθμισμένων υπηρεσιών θα απαιτούν όλο και περισσότερο έναν νέο τρόπο διακυβέρνησης
– που θα αρχίσει να μετρά και να τους δίνει λογαριασμό
– που θα εισάγει την ορθολογική διαχείριση και θα εκτοπίσει τον λαϊκισμό και το πελατειακό σύστημα.
– που τότε θα εκπονήσει ένα σχέδιο που θα βελτιώσει σταδιακά την κατάσταση.
Ως τότε η περιουσία του δημοσίου θα σπαταλάται αλόγιστα και το ποσοστό των φτωχών Ελλήνων θα μεγαλώνει.
Το πρώτο αίτημα που θα πρέπει να αρθρωθεί ίσως να είναι:
«Δώστε μας επιτέλους σωστό λογαριασμό.»