Τελικά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή η μελλοντική εικόνα της Πανεπιστημίου. Ούτε προβατάκια θα ‘χει ούτε αμέριμνους πεζούς. Όπως λέει ο κ. Τουρνικώτης (μελετητής του θέματος με ανάθεση από το Ίδρυμα Ωνάση) “Η Πανεπιστημίου θα είναι οδός μεικτής κυκλοφορίας, φιλική στους πεζούς, που δεν θα περπατούν, ωστόσο, αμέριμνοι γιατί αλλιώς θα τους πατήσει αργά ή γρήγορα το τραμ, το ποδήλατο που τρέχει γρήγορα, το ταξί που θα πάει στο θέατρο ή, ένα τουριστικό λεωφορείο” (από Δ. Ρηγοπούλου, Re-think Athens, κάθε μέρα και πιο κοντά, Καθημερινή 22/2/14).
Ναι θα περνούν τραμ (2 λωρίδες), ποδήλατα (3η λωρίδα), ταξί (και λεωφορεία;) (4η λωρίδα). Δεν ξέρω αν θα προβλεφθεί και λωρίδα έκτακτης ανάγκης (πυροσβεστική, ασθενοφόρα, αστυνομικά κλπ.). Δηλαδή άντε να πλατύνουν (τα ήδη πολύ φαρδιά πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου) κατά μια λωρίδα από κάθε πλευρά (το μάξιμουμ). Και οι πεζοί -κάθε άλλο παρά αμέριμνοι- θα τρέχουν για να περάσουν από το ένα (ακόμη πλατύτερο πεζοδρόμιο) στο άλλο. Θα φύγουν λοιπόν μόνο τα ΙΧ (στο βαθμό που αυτό θα τηρείται). Και που θα πάνε; Η επιθυμία των υποστηρικτών είναι να εξαφανιστούν. Σωστό για όσους θα έπαιρναν το αυτοκίνητό τους για να πάνε για καφέ γωνία Πανεπιστημίου και Χ. Τρικούπη. Όλοι οι άλλοι, χαρούμενοι, θα παρκάρουν πριν την Πανεπιστημίου; Θα παίρνουν το τραμ, θα κατεβαίνουν παρακάτω και μετά θα νοικιάζουν, υποθέτω, αυτοκίνητο για να πάνε στα Σεπόλια, ή στο Περιστέρι ή στην Εθνική οδό. Όσοι δεν το προτιμήσουν θα βλαστημάνε στους δρόμους του Κολωνακίου μαζί με τους κατοίκους του (καλά να πάθουν οι μεγαλοαστοί) και των Εξαρχείων (έτσι θα δυσκολέψει και η κίνηση των “αναρχικών”). Α, ναι θα υπάρχει και η Ακαδημίας που θα εκβάλλει στην Κάνιγγος και … βλέπουμε.
Αυτό στη μια κατεύθυνση, στην άλλη όσοι δεν χωράνε στην Σταδίου θα έχουν την ευκαιρία -μια και θα ‘χουν άπειρη ώρα- να θαυμάζουν επωχούμενοι τα μαγαζάκια του εμπορικού τριγώνου.
Και το βράδυ, όταν πέφτει ο ήλιος, αυτό που γίνεται και δεν καταφέρνουμε να αντιμετωπιστεί στην Τοσίτσα, στην Ομόνοια και πιο κάτω, γύρω από τη Νομική, θα επεκταθεί σε όλη την Πανεπιστημίου.
Αλλά το μεγάλο ερώτημα, πριν απ’ όλα αυτά τα παραπάνω, είναι γιατί; Το γιατί όχι με γενικούρες “να αναβαθμιστεί το κέντρο”, ή “κάτι πρέπει να γίνει” κλπ. Στις γενικούρες συμφωνούν όλοι όπως και στις πεζοδρομήσεις γενικώς (που προφανώς αυτή δεν είναι). Γιατί αυτή η παρέμβαση και όχι άλλη; Γιατί ημιπεζοδρόμηση του δρόμου με τα πλατύτερα εν Αθήναις πεζοδρόμια και όχι άλλου δρόμου; Αλλά κυρίως γιατί τέτοια και όχι άλλη παρέμβαση; Και γιατί τα λεφτά του ΕΣΠΑ τα 80 εκ. ή 90 εκ. ή….. είναι καλλίτερα να πάνε εκεί και όχι αλλού; (αλήθεια τι αφαιρείται;).
Και τα απαραίτητα πρόδρομα έργα (π.χ. Κάνιγγος) πότε θα γίνουν;
Μια τέτοια μείζων παρέμβαση, για να μην δημιουργήσει ασφυξία θα προϋπέθετε να υπάρχει περιφερειακός δακτύλιος, θα προϋπόθετε να υπάρχουν πραγματικές εναλλακτικές διαδρομές. Θα προϋπέθετε να ‘χουμε μια Πολιτεία που έχει αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μικροεγκληματικότητας και των ναρκωτικών εκεί που υφίσταται αντί να του διευρύνει τον πιθανό χώρο δραστηριότητας. Έτσι θα γινόταν σε μια σοβαρή χώρα για να πάρει απόφαση να κλείσει την πρακτικώς μοναδική δίοδο μεταξύ Ακρόπολης και Λυκαβηττού. Αλλά τι ζητάς αφού δεν είμαστε σοβαρή χώρα.
Πουλάμε ρυπαίνοντα φύκια για οικολογικές μεταξωτές κορδέλες. Και το κακό είναι ότι έτσι και επικρατήσουν τα φύκια μετά δεν μαζεύονται. Δηλαδή το κακό είναι μη αναστρέψιμο. Μήπως παρασύρονται από κακούς συμβούλους όσοι το προωθούν; Το ‘χουν σκεφτεί όσοι, πολιτικοί και άλλοι, ποζάρουν μπρος στις μεταξωτές κορδέλες;