Είναι απλοϊκή η ανάλυση κατά την οποία ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε θέλει να στερήσει από τους Έλληνες χαμηλοσυνταξιούχους το βοήθημα Τσίπρα γιατί είναι κακός άνθρωπος. Είναι εξίσου απλοϊκή η ανάλυση κατά την οποία οι πιστωτές μας ενδιαφέρονται για την κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα μας αλλά οι κυβερνήσεις υπονομεύουν την προσπάθειά τους. Η χριστιανική ηθική δεν αρκεί για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει.

Τρεις παρατηρήσεις:

Η κυβέρνηση έδωσε ένα επίδομα οριζόντια, χωρίς περιουσιακά κριτήρια με αποτέλεσμα να το πάρουν και αυτοί που δεν το χρειάζονται όσο άλλοι συμπολίτες μας, κυρίως οι άνεργοι.

Οι πιστωτές τιμωρούν την κυβέρνηση για λόγους αρχής, επειδή δεν τους ρώτησε, αποδεικνύοντας ότι το βασικό πρόβλημα στη διαπραγμάτευση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης.

Οι συνταξιούχοι χρειάζονται πρωτίστως ένα ορθολογικό και στιβαρό κοινωνικό κράτος, που δεν υπάρχει. Είναι θλιβερό να στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά τους που δεν έχουν δουλειά και να αγωνιούν για το κρεβάτι που μπορεί να μη βρουν στην εντατική, όταν το χρειαστούν.

Συμπερασματικά, μόνο το πέρασμα σε ανάπτυξη -και μάλιστα διατηρήσιμη για πολλά χρόνια- μπορεί να προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής, εφόσον συνδυαστεί με ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές που θα σηματοδοτήσουν ανατροπή του μοντέλου της χρεοκοπίας.