Μέσα σε κλίμα απαισιοδοξίας, κοινωνικής και οικονομικής πίεσης, με τους τριγμούς να εντείνονται στους κόλπους της κυβέρνησης, με αφορμή τους πλειστηριασμούς, τις επικείμενες απολύσεις, το φόρο στα ακίνητα, την Τρόικα εδώ να μένει, να επιμένει και να κάνει την παρουσία της αισθητά αφόρητη σαν τον κακό Δράκο που απειλεί τους καλούς στα παραμύθια, αντιλαμβάνομαι τη σοφία και τη σωφροσύνη της αντίδρασης του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός, τα τελευταία χρόνια, δέχεται ασφυκτικές πιέσεις. Οι αλλαγές τριγύρω του μεγάλες.
Το πολιτικό σκηνικό συνέχεια σε ρευστότητα. Πολιτικές δυνάμεις να χάνουν την αίγλη τους (ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ν.Δ.), άλλες να κερδίζουν έδαφος (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ), νέες να κάνουν δυναμική την εμφάνισή τους (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ) και άλλες με προσωπείο αντισυστημικό να προσπαθούν να αποκτήσουν κοινωνικό έρεισμα για εφαρμογή ακραίων πρακτικών (Χρυσή Αυγή).
Το κοινωνικό σκηνικό, από την άλλη, χαοτικό. Μια κοινωνία να ακροβατεί στα όρια της φτώχειας και της ανεργίας.
Το οικονομικό κλίμα βαρύ. Success story στα λόγια και τα νούμερα, στην ουσία όμως και στις τσέπες των Ελλήνων, σκέτη αποτυχία.
Τα εικονικά και πλαστά διλήμματα να κυριαρχούν.
Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο;
Κακοί μνημονιακοί ή καλοί μνημονιακοί;
Δεξιά ή Αριστερά;
Ν.Δ. ή ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ;
Παρ’ όλες αυτές όμως τις αλλαγές και πιέσεις που υφίσταται ο ελληνικός λαός, δεν έχει χάσει την ψυχραιμία του. Δεν έχει χάσει την υπομονή του και τη δύναμή του. Δυσκολεύεται, αλλά παλεύει, αγωνίζεται καθημερινά. Κοιτάξτε τριγύρω σας.
Στο χώρο εργασίας σας, ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς σας. Ακόμη και αν οι δυσκολίες, τα προβλήματα, τα αδιέξοδα είναι πολλά, ακόμη κι αν όλα μοιάζουν και φαντάζουν δυσοίωνα, ακόμη υπάρχουν πολλοί που ελπίζουν, που ναι μεν αγωνιούν, αλλά συνεχίζουν, ναι μεν αγανακτούν, αλλά μάχονται για το καλύτερο. Αυτό είναι το αισιόδοξο της υπόθεσης, αυτή είναι η ακτίνα φωτός στο σκοτεινό τούνελ που διανύουμε. Αυτοί οι άνθρωποι, που με σοφία και σωφροσύνη, δημιουργούν, σκέφτονται, δρουν δυναμικά με όπλα τους τη θέληση και την υπομονή κι επιμονή. Αυτοί οι άνθρωποι θα δώσουν για μένα τη λύση.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, οι πολιτικοί και η πολιτική, πρέπει να λειτουργήσει με αρχές, αξίες, ιδανικά και στόχους, πρέπει να είναι ρεαλιστική, αντικειμενική να αναζητά και να καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις και να εξετάζει τις προϋποθέσεις για την υλοποίησή τους.
Πρέπει η πολιτική να συμβαδίζει με τους πολίτες και τις ανάγκες τους κι εκείνοι να συμμετέχουν και να αλληλεπιδρούν. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Πάλμε, «Η υλοποίηση των πολιτικών ιδεών δεν είναι μόνο θέμα των ειδικών. Είναι θέμα του καθενός από εμάς. Αν η πολιτική αφεθεί μόνο στους πολιτικούς, τότε η πολιτική πεθαίνει και η κοινωνία θα μείνει μετέωρη!».
Πρέπει γι’ αυτούς τους ανθρώπους να σταματήσει η ακραία παροχή φρούδων ελπίδων κι υποσχέσεων, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει. Πρέπει να πάψει ο άκρατος λαϊκισμός και η εμμονή στην προσπάθεια διεκδίκησης ή παραμονής στην εξουσία με ψέματα, γιατί ο λαός καταλαβαίνει.
Οι μάσκες έπεσαν. Όσοι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της κοινωνίας με τέτοιες πρακτικές και όχι με σαφή, υπεύθυνη και λογική στάση, ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις των καιρών και βασιζόμενη στο ότι πολλά δεδομένα έχουν αλλάξει και ότι ο κόσμος γύρω μας δεν είναι ο ίδιος, δε θα πετύχουν τίποτα.
Οι επιλογές της κοινωνίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα σοφές. Γι’ αυτό το λόγο, οι πολίτες πρέπει να εκφραστούν. Πρέπει να υπάρξει ο χώρος, που θα εκφράσει αυτούς που ακροβατούν ανάμεσα στα διλήμματα που τους παρουσιάζονται – και είναι πολλοί.
Φυσικά, μιλώ για το χώρο το δημοκρατικό, το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Η κίνηση των 58 ήταν μια αφετηρία. Θα δούμε και την εξέλιξή της. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, η ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, είναι ανάγκη να αναλάβουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την ανασύσταση αυτού του χώρου. Και όχι μόνο αυτές. Πρέπει ο καθένας από εμάς, που ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια της σοσιαλδημοκρατίας, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, απλοί πολίτες, να δείξουμε το δρόμο για μια υγιή ανασυγκρότησή του.
Είναι επιτακτική ανάγκη της κοινωνίας, η οποία μας δείχνει το δρόμο και πρέπει να τον ακολουθήσουμε.