Είναι φαίνεται η μοίρα του καλού πολεμιστή

να μοιάζει πάντοτε ακάπνιστος...

Π.Γ.Κριμπάς,Ακάπνιστος

Στα ψιλά των εκλογών μπορεί κάποιος να διακρίνει σχέδια προσωπικής επιβίωσης, ευσεβείς πόθους αντικατάστασης φθαρμένων αρχηγών,ημι-χειραφετήσεις από τις κομματικές γραμμές,υπόγεια παιχνίδια [παρα]εξουσίας,σκονισμένα τσιτάτα,αριθμούς κενούς περιεχομένου,κράμα από ευχές και κατάρες.

Μέσα σ’έναν πρωτόγνωρο χυλό κομματικών υποψηφιοτήτων κάθε χρώματος και προέλευσης, δίχως ελάχιστο κοινό ιδεολογικό [και ηθικό;] παρονομαστή,πλην της διεκδίκηασης της ατομικής ή παρε’ι’κής μικροκαρέκλας[ακόμα και αγώνα για στασίδι],είναι αδύνατο να ξε-χωρίσεις ‘ποιός ενσωματώνεται που,ποιός εκμαυλίζει ποιόν’:οι οπαδοί τον ηγέτη,ο ηγέτης τις ομάδες,οι ομάδες τις φράξιες,οι φράξιες τους κρυφούς χορηγούς,ΟΛΟΙ παίζουν κάπου ή κινούνται στο πουθενά;

Κι αν τους συν-ενώνει ο φόβος για το [όχι πάντοτε διαυγές] παρελθόν, το συμφέρον για το [άδηλο]μέλλον,η απότομη αλλαγή προσωπικού status των [χρονίως] καλοβολεμένων στο δημόσιο κορβανά,γιατί δεν κάνουν κάποια αυτοκριτική αλλά χαραμίζουν τα τελευταία πολεμοφόδια τους σε μάχες με ανεμόμυλους;

Η σκουριά στο πολιτικό σύστημα συνίσταται κυρίως στο γεγονός ότι οι αρχηγοί ‘κάνουν του κεφαλιού τους’ και δεν αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν λογαριασμό σε κανένα[πλήν της Ιστορίας(sic)],πολλοί ιδεοληπτικοί και φανατικοί  αυλοκόλακες χρεώνουν στο λαό τις αποτυχίες τους,οι ‘πιστοί’[;] διανοούμενοι περί άλλα τυρβάζουν,φυλλοροούν ή Φίλιον-καφενίζουν και οι φιλόδοξοι πολιτικάντηδες ,οι μετακινούμενοι από κόμμα σε κόμμα[δι’ίδιον όφελος], ετοιμάζουν νέα διαβατήρια.

Το ότι ορισμένοι δεν ανταποκρίθηκαν στους ρόλους τους και το ότι δεν κρίθηκαν για τα εσκεμμένα λάθη τους και τις δόλιες κινήσεις τους δεν φαίνεται να προβληματίζει το αλλαλάζον πλήθος.Οι μετεκλογικές αναταράξεις δεν συνοδεύονται με ηγετικές ανακατατάξεις γιατί ‘οι τάξεις των αργυρώνητων υπηκόων’ είναι ισχυρότερες από τις ιστορικές διατάξεις των πολιτικών παραδόσεων.Ο  τιμωρός χρόνος όμως δεν δωροδοκείται , ούτε συγχωρεί τόσο εύκολα

ΥΓ. Ο Θάνατος είναι ένα πολύ σοβαρό  πολιτισμικό θέμα που απαξιώνεται όταν συζητείται σε προεκλογικά πάνελ

ΥΓ2.’’Θέλω χρόνο για να σε συγχωρήσω’’[Αγγελική Κουντουράκη,Χρόνος]