Η Αμερική πήγε στο Αφγανιστάν μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα στους δίδυμους πύργους, για να κυνηγήσει τον Μπιν Λάντεν, και για να οικοδομήσει ένα φιλικό προς αυτή καθεστώς ενέπλεξε τους μουσουλμάνους Αφγανούς σε μια απέλπιδα απόπειρα αφ υψηλού "διδασκαλίας" της Δημοκρατίας ενώ δεν είχαν κανένα ίχνος δημοκρατικού παρελθόντος, κι έστησε διεφθαρμένες μαριονέτες της ως αρχηγούς του κράτους. Και βέβαια δεν κατάφερε να στήσει - τεχνητά - καμιά Δημοκρατία στα πόδια της σε μια ισλαμιστική χώρα όπου κυριαρχούσε πάντα η οπισθοδρομική σαρία, η αναχρονιστική θρησκεία και ηθική και η πλήρης ανισότητα, ιδίως των δύο φύλων.
Η Αμερική επενέβηκε για στρατηγικούς γεωπολιτικούς σκοπούς και για να πολεμήσει μια φονταμανταλιστική ισλαμιστική εχθρική δύναμη, μα για να προωθήσει τους γεωπολιτικούς σκοπούς της έπρεπε να χτίσει ένα καθεστώς φιλοδυτικής δυτικότροπης δημοκρατίας και να μην ανεχτεί ένα εχθρικό ισλαμιστικό καθεστώς, που ήταν άντρο του Μπιν Λάντεν. Οι ΗΠΑ θέλησαν να χτίσουν ένα δημοκρατικό κράτος εκ των άνω, βασισμένες στη στρατιωτική δύναμή τους που καταρχάς θα επέβαλε την τάξη. Κατόπιν υποτίθεται πως θα οικοδομούσαν τους θεσμούς αλλά η πατερναλιστική ποδηγέτηση των Αφγανών ενάντια στα οπισθοδρομικά πολιτικά και θρησκευτικά ήθη τους δεν λειτούργησε, η Αμερική δεν μπόρεσε να τους βοηθήσει να φτιάξουν ούτε καν στρατό.
Μετά από καιρό ο Τραμπ και ο Μπάιντεν ανακάλυψαν πως άδικα έδιναν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, χρήματα χωρίς αποτελέσματα, ξεπούλησαν τους εκεί φίλους και συμμάχους τους και άφησαν γυναίκες και δημοκράτες στο έλεος του Αλλάχ και των σαλαφιστών ισλαμιστών. Παρόμοιες ερασιτεχνικές οικονομικοπολιτικές ανοησίες στην εξωτερική πολιτική της έκανε η Αμερική στο Ιράκ (όπου πήγε για τα πετρέλαια και τελικά βγήκε καθαρά ζημιωμένη οικονομικά και ούτε μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τα πετρέλαια), στη Συρία και στη Λιβύη. Υπερεκτίμησε λαθεμένα την αραβική άνοιξη και πίστεψε πως θα οδηγούσε οπωσδήποτε στη δημοκρατία ενώ σε πολλές περιπτώσεις άνοιξε τον δρόμο στην επικράτηση ενός απολυταρχικού ισλαμισμού μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων... Ο φονταμανταλιστικός ισλαμισμός αποτελεί "ριζοσπαστικοποίηση" του προγενέστερου μουσουλμανισμού, δεν τον παρήγαγαν βέβαια οι Αμερικανοί ή οι δυτικοί, όπως διατείνονται αρκετοί σχηματικοί αριστεροί. Απλά η άστοχη και προβληματική αμερικανική εξωτερική πολιτική, ενώ επιθυμούσε να σταματήσει το δυνατό ισλαμιστικό κύμα, ενίοτε το διευκόλυνε με τις πολιτικές γκάφες της (βλέπε υποστήριξη των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, οι οποίοι μετεξελίχθηκαν βαθμιαία στους πιο επικίνδυνους από τους Αφγανούς κομμουνιστές, ισλαμιστές). Επίσης, οι ΗΠΑ δεν είχαν καταλάβει πως τα μπααθικά δικτατορικά καθεστώτα ήταν μακροπρόθεσμα προτιμότερα από τα σαλαφιστικά, θεοκρατικά ισλαμιστικά. Είναι ένα κομβικό ερώτημα το γιατί η υπερδύναμη Αμερική (που σέρνει από τη μύτη όλη τη Δύση) διαπράττει τόσα λάθη εξωτερικής πολιτικής. Η Τριανταφύλλου, που ζει αρκετό καιρό στις ΗΠΑ, προσπαθεί να δώσει απάντηση, αλλά το θέμα χρειάζεται διερεύνηση. Γνώμη μου είναι πως οι ιθύνοντες στην εξουσία των ΗΠΑ δεν βλέπουν παρά μόνο το κοντοπρόθεσμο συμφέρον τους χάνοντας την εικόνα του δάσους, την μακροπρόθεσμη εικόνα, γιατί τους νοιάζει κυρίως το άμεσο, βραχυπρόθεσμο κέρδος. Έτσι όμως δεν οικοδομείς τη δυτική γεωστρατηγική πολιτική...
Η εκμάθηση της Δημοκρατίας είναι μια επίπονη, μακροπρόθεσμη διαδικασία που πάει μαζί με την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομική κι επιστημονική ανάπτυξη, απαιτεί δημιουργία εκπολιτιστικών κι οικονομικών και δημοκρατικών πολιτικών δομών, δεν παραγγέλνεται σαν μια σειρά πλούσιων γευμάτων.
Η επέλαση των Ταλιμπάν είναι ένας απαίσιος εφιάλτης για τη δημοκρατία, τις γυναίκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η επίθεση, επέκταση και κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους του Αφγανιστάν - μετά το ξεπούλημα από τις ΗΠΑ - από τους εξτρεμιστές, φονταμανταλιστές ισλαμιστές Ταλιμπάν θα πάει πολύ πίσω τη χώρα και την περιοχή, τις στοιχειώδεις ανθρώπινες ελευθερίες, την παιδεία, τη θρησκευτική ελευθερία, το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής της όποιας ηθικής ασπάζεται το κάθε άτομο, την ισότητα των φύλων και τα στοιχειώδη δικαιώματα των γυναικών, που θα πρέπει να ξαναπάνε στα σπίτια τους εγκαταλείποντας εργασία, σχολεία και ανώτατη εκπαίδευση και να φορέσουν δυστυχώς πάλι την μπούρκα... Να προσθέσουμε πως ο τζιχαντιστικός ισλαμισμός θα γίνει πιο επιθετικός ανά τον πλανήτη και θα επιχειρήσει περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα. «Είμαι γυναίκα στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν, φοράω μπούργκα και τρώω ξύλο». Πρόκειται για καθαρή, φριχτή ήττα του ανθρωπισμού. Κατά την περίοδο που οι Ταλιμπάν είχαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, τα κορίτσια απαγορεύοταν να πάνε σχολείο, οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να εργαστούν, ήταν υποχρεωτική για τις γυναίκες η κάλυψη του προσώπου και για να βγουν έξω έπρεπε να συνοδεύονται από άντρα!!!
O εχθρός των αντιιμπεριαλιστών (ακρο)αριστερών είναι ο φονταμανταλιστικός ισλαμισμός ή η δημοκρατική, φιλελεύθερη Δύση; Γιατί αν νομίζουν πως η πλουραλιστική φιλελεύθερη Δύση υπέστη ένα αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό χτύπημα είναι, ως συνήθως, βαθιά νυχτωμένοι επειδή οι ισλαμιστές είναι δύναμη της καπιταλιστικής οικονομίας, μα με θωράκιση αναχρονιστικού ολοκληρωτισμού. Μήπως δηλαδή θα έπρεπε να υποστηρίζουμε τον καπιταλισμό δικτατορικού, σκοταδιστικού τύπου;
Ο ασύμμετρος κι υβριδικός γ παγκόσμιος πόλεμος ίσως έχει αρχίσει και μάλλον διεξάγεται μεταξύ φιλελεύθερης δημοκρατικής Δύσης και φονταμανταλιστικού ισλαμισμού (για όσους είναι υπέρ των αντιφιλελεύθερων, αντικαπιταλιστικών, αντιδυτικών δυνάμεων να τους θυμίσω πως οι ισλαμιστικές δικτατορίες έχουν κι αυτές καπιταλισμό.) Σύμφωνα με τους επαΐοντες καθοριστικό μέρος του νέου υβριδικού πολέμου θα διεξαχθεί στο μέλλον στον κυβερνοχώρο διαμέσου της κυβερνοτρομοκρατίας και της αντιμετώπισής της.