Η ΝΔ είναι σοβαρό κόμμα, δεν είναι που ενώ έφαγε ξύλο στις εκλογές αυτός που μάτωσε και συνεχίζει είναι οι αντίπαλοί της, είναι που έχει μάθει να αντιμετωπίζει τα προβλήματά της χωρίς να γίνεται βορρά της φτηνής δημοσιότητας. Είναι που σέβεται και προστατεύει την υστεροφημία των πρώην προέδρων της, την ιστορική της διαδρομή.

Κατά παράδοξο τρόπο η εκλογική εξασθένηση της Νέας Δημοκρατίας, αποσταθεροποίησε όλο το πολιτικό σύστημα εξουσίας, είναι αλήθεια τόσο κρίσιμη η παρουσία της στα δημόσια πράγματα;

Ο Μητσοτάκης είναι ένας κεντρώος προοδευτικός πολιτικός. Ο Μητσοτάκης της πρωτολογίας όμως αυτό, γιατί δυστυχώς μέχρι την τριτολογία  έχει μεταβληθεί σε έναν ακόμα χωρίς όραμα για τη χώρα, λαϊκιστή πολιτικό.

Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κεντροδεξιό απλοϊκολαϊκό κόμμα, που πολύ θα ήθελε να γίνει ένα δεξιοκεντροδεξιό κόμμα. Με το απλοϊκολαϊκό δεν έχει πρόβλημα.

Η χώρα βέβαια χρειάζεται ένα σοβαρό σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα … καλά ας περιμένει.

Ο Μητσοτάκης λοιπόν για να το διαχειριστεί όλο αυτό μπήκε ήδη σε mode δευτερολογίας, έβαλε στην κυβέρνησή του βουλευτές που δεν ψήφισαν το νόμο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ετοιμάζεται να αναθέσει στους Βοριδογεωργιάδηδες με το δεξιό πρόσημο νέους ρόλους, αλλάζει τη ρητορική του απέναντι στον Βελόπουλο και όπως διαδίδεται, κάτι ετοιμάζει για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

Σωστά πράττει πρέπει να ακούς τη βάση του κόμματος σου, του το επεσήμανε και ο Δένδιας στη συνένετευξή του στην Καθημερινή.

Μου την είπαν και φίλοι μου νεοδημοκράτες στο Μαρούσι συζητώντας για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, «εσένα σου αρέσουν αυτά που κάνει ο Μητσοτάκης αλλά δεν τον ψηφίζεις, εμάς που τον ψηφίζουμε δεν μας αρέσουν». Να πω πως είχαν άδικο, δεν μπορώ.

Τέλος πάντων η Νέα Δημοκρατία είναι σοβαρό κόμμα ευτυχώς, κάποιος κάπως πρέπει να κυβερνά αυτή τη χώρα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται για μια νέα διάσπαση, δεν είναι μόνο όλα αυτά που γράφονται δεξιά και αριστερά που το καταδεικνύουν, είναι η πρόσφατη αρθρογραφία του Καρτερού στην Αυγή και όσα καταμαρτυρά.

Η νέα διάσπαση έχει πυροδοτηθεί.

Ο Κασελάκης το έχει καταλάβει και μια μαστιγώνει τους παλιούς υποστηρικτές του, μια εμφανίζεται ως συνεχιστής του Ανδρέα Παπανδρέου (αχ αυτό το αγόρι πως μας τρολάρει, θα μας τρελάνει), πιάνοντας από νωρίς στασίδι στην αίθουσα του όλου της κεντροαριστεράς δηλώνοντας έτοιμος για κάθε σώμα με σώμα μάχη για την κατάκτηση του θρόνου.   

Εδώ μπαίνει στην αίθουσα ο «έλα επάνω Αλέξη», ο άλλοτε αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος της αριστεράς στην Ευρώπη και πρωθυπουργός, ναι αυτός που έχει καταντήσει πια η τελευταία τρύπα της φλογέρας του Κασσελάκη … το διαβάζω και γεμίζει το στόμα μου.

Θέλει τώρα να αναγορευτεί σε ηγέτη του όλου της κεντροαριστεράς που θα γκρεμίσει τον Μητσοτάκη. Ο «έλα επάνω Αλέξη» το θέλει.

Συγγνώμη δηλαδή παιδιά αλλά το «μαζευόμαστε όλοι για να γκρεμίσουμε τον Μητσοτάκη» είναι πράγματι ένα απολύτως χυδαίο αφήγημα και απορώ που το εκφέρετε χωρίς να κοκκινίζετε.

Αυτά τα λίγα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον συνεταίρο του «στα τέσσερα σύντροφοι, στα τέσσερα» Καμμένου, που αλήθεια είναι αυτή η ψυχή;

Πάμε δυνατά στο ΠΑΣΟΚινάλ τώρα.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης  νίκησε χάνοντας, το ΠΑΣΟΚινάλ έχασε, δυστυχώς.

Λέω ο Νίκος Ανδρουλάκης νίκησε χάνοντας, γιατί διατήρησε τη σοβαρότητά του μια περίοδο που ο Μητσοτάκης είχε πάθει Κασελάκη και ο Κουτσούμπας έστελνε καρδούλες.

Λέω το ΠΑΣΟΚινάλ έχασε δυστυχώς, γιατί εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως δεν πείθει ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση ούτε σε βάθος χρόνου. Αλλά το ΠΑΣΟΚινάλ είναι υποχρεωμένο να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση έστω σε βάθος χρόνου.

Αν μάλιστα βρει το δρόμο του και από λαϊκοαριστεροσυντηρητικό κόμμα που είναι σήμερα, γίνει το σοβαρό, τολμηρό, ειλικρινές, μεταρρυθμιστικό, σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ακόμα καλύτερα.

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να εξισορροπήσει το χρειάζεται η χώρα.

Αν υπάρχουν άλλες ιδέες να τις ακούσω.

Εδώ βέβαια δεν σας κρύβω πως δαγκώνω τα χείλη μου που σκέφτομαι πόσα χρωστούν στις τράπεζες τα δύο κόμματα που ευελπιστώ πως  θα αποκαταστήσουν την ισορροπία του συστήματος.

Τέλος πάντων αν υπάρχουν άλλες ιδέες να τις ακούσω.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν τέθηκε θέμα ηγεσίας και είναι απολύτως εύλογο αυτό.

Είναι κρίμα που το θέμα δεν τέθηκε από τον ίδιο το Νίκο Ανδρουλάκη, ήταν έτσι αναπόφευκτο να τεθεί από στελέχη και βουλευτές.

Είναι λάθος οι ανοίκειες  εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις σχετικές συζητήσεις. Ανοίκειες εκφράσεις που διοχετεύτηκαν στον τύπο από τους ίδιους που τις εξέφρασαν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι κολλητός και σύντροφος έξω από την αίθουσα, μέσα στην αίθουσα όμως είναι ο σύντροφος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚινάλ, εκλεγμένος απευθείας από τη βάση την οποία και συνολικά εκπροσωπεί. Απαιτείται λοιπόν σεβασμός και όχι μόνο για αυτό.

Κρίμα για το ΠΑΣΟΚινάλ, αλλά βλέπεις … δεν είναι Νέα Δημοκρατία.

Τώρα όλα τα χαρτιά είναι στα χέρια του Προέδρου του, μην ακούτε όσα λέγονται και γράφονται για αποφάσεις οργάνων κλπ. να το ξαναπώ όλα είναι στο χέρι του Προέδρου, κατά το καταστατικό όλα αυτά και ελπίζω να τηρηθεί γιατί διαφορετικά … ρωμαϊκή αρένα θα γίνουν.

Προσωπικά εύχομαι και του εύχομαι να πάρει τις σωστές αποφάσεις και μακριά από το τσιπροσυμπίλημα, μη δικαιωθεί τώρα στα γεράματα ο Καμμένος.

Αυτά τα λίγο περισσότερα για το ΠΑΣΟΚινάλ, θα τα ξαναπούμε όμως έχουν πράγματα να γίνουν.