Το κεντρικό συμπέρασμα του πρώτου κύκλου δημοσκοπήσεων που έγιναν μετά την παραίτηση του Αλ. Τσίπρα από την πρωθυπουργία είναι ότι το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε σημαντικά μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου και τη διάσπαση. Καταγράφεται πολύ μεγάλη αποσυσπείρωση ενώ σημαντικός αριθμός των αναποφάσιστων προέρχεται από εκείνους που απογοητεύτηκαν από την επιλογή τους στις 25/1 χωρίς να έχουν ακόμη καταφύγει κάπου αλλού.
Η αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ θα μπορούσε να εκληφθεί ως δείγμα ωρίμανσης της ελληνικής κοινωνίας που εξαπατήθηκε από τις αντιμνημονιακές υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Ωστόσο, από τα υπόλοιπα ευρήματα των μετρήσεων δεν προκύπτει συλλογική ωρίμανση αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό και άκρως απωθητικό: Η ΧΑ παραμένει τρίτη πολιτική δύναμη ενώ η έκπληξη της προεκλογικής περιόδου είναι η εκτίναξη του κόμματος του Β. Λεβέντη, που, αν συνεχιστεί αυτή η τάση, μπορεί να εκπροσωπηθεί στο επόμενο κοινοβούλιο.
Με άλλα λόγια, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ δυσκολεύονται να πείσουν περισσότερους ψηφοφόρους από εκείνους που προτίμησαν αυτά τα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, αλλά η Ενωση Κεντρώων ανταμείβεται από τους αγανακτισμένους με το πολιτικό σύστημα και η ΧΑ εξακολουθεί να εμπνέει σημαντικό αριθμό συμπολιτών μας. Αν συνεκτιμήσει κανείς ότι το κόμμα της δραχμής του Π. Λαφαζάνη δείχνει ότι θα περάσει το όριο της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης μπορεί να κρίνει αν είναι υγιείς ή όχι οι αναζητήσεις αρκετών ψηφοφόρων.
Σε περιόδους όπως αυτή χρήσιμο είναι να θυμόμαστε ότι στις εκλογές δεν κρίνονται μόνο κόμματα και πολιτικοί, κρίνονται και οι πολίτες.