Το πολιτικό κενό που υπάρχει, στα πλαίσια της πολιτικής γεωγραφίας στη χώρα μας, είναι προφανές και οι ευθύνες της κοινωνίας των Πολιτών δεν είναι ανύπαρκτες.
Η προοδευτική Αριστερά, σφράγισε την μεταπολεμική ιστορία και πρόοδο των κοινωνιών και είναι αυτήν που η γενιά μου γνώρισε στα χρόνια της νιότης της ως την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.
Εκείνη η προοδευτική Αριστερά ήταν και αποτελούσε τμήμα πολιτικής συλλογικότητας, που στόχευε σε ριζοσπαστικές αλλαγές και εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, στα πλαίσια της αστικής Δημοκρατίας δυτικού τύπου και της διεθνούς έννομης τάξης...
Δεν ήταν μια "μοναχική υπόθεση", αλλά απασχολούσε την πλειοψηφία των κοινωνικών δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, των πλέον κοινωνικά μορφωμένων ατόμων… Για αυτό και σφράγισε την μεταπολιτευτική Ελλάδα, σε μια χώρα "παραδόξως νεωτερική"...
Δραστηριοποιήθηκε ως αρωγός στις προσπάθειες δημοκρατικής διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης και υποστήριξης των αδύναμων οικονομικών κατηγοριών πολιτών, στις "παρούσες", κάθε φορά, συνθήκες...
Σε αυτές τις διαδρομές συναντιόμαστε δημιουργικά, άλλες φορές με την "άλλη Αριστερά" και άλλες φορές με την φιλελεύθερη Δεξιά. Ακόμη και συναντήσεις με το σύνολο των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου ήταν επιβεβλημένες (αναπτύχθηκαν δράσεις και πρέπει να συνεχιστεί όπου χρειαστεί), όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν (εθνικοί λόγοι, μέτωπο στο φασισμό, το ναζισμό, το ρατσισμό κλπ.).
Αυτή η συνθετική δύναμη και δυναμική, υπολείπεται των αναγκών, στις σημερινές συνθήκες, της χώρας μας και είναι εθνικό έλλειμα η απουσία της...
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας, εξελίσσονται ως "αδύναμες", πρώτα και κύρια λόγω ακριβώς της απουσίας της "ηθικής τους νομιμοποίησης" από αυτήν την δύναμη πολιτικής παρέμβασης και κουλτούρας ηθικής και δράσης...
Αυτό δεν είναι ευθύνη μόνον των όποιων ηγετών του χώρου ή των κομμάτων του…
Είναι πρωτίστως ευθύνη της κοινωνίας των Πολιτών η οποία πρέπει πλέον, φεύγοντας από την περίοδο μέλιτος, να επαναπροσδιορίσει την κριτική της αντιπαράθεση με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, η οποία δεν έχει σχέση με τις όποιες δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες προσδοκίες…