Οι ποσοστώσεις και οι θετικές διακρίσεις ενέχουν την παραδοχή της μακραίωνης υποτίμησης και του παραμερισμού φύλων, φυλών, εθνοτικών ομάδων ― δεν ακούγονται ευχάριστα και είναι ύποπτες αναξιοκρατίας· επικράτησης ενός και μοναδικού κριτηρίου. Επιπλέον, όταν πρόκειται για ποσοστώσεις και θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών, καθώς μπορούν να καταλήξουν σε καταχρήσεις ή να εκφυλιστούν σε δήθεν μειονοτικά κινήματα (λες και οι γυναίκες είναι καταπιεσμένη μειονότητα), κινδυνεύουν να οξύνουν τον μισογυνισμό του όχλου. Και παρ όλ αυτά, είναι απαραίτητες, με όλα όσα, ενδεχομένως, επισύρει η νοοτροπία του ιστορικού θύματος· η ερμηνεία ή η δικαιολόγηση ατομικών ελλείψεων και  αδυναμιών μέσω των πολιτικών διαδρομών.      

Η επιλογή του κ. Μητσοτάκη για τηνπρόεδρο της Δημοκρατίας μού φαίνεται λογική, ενωτική, μετριοπαθής και έξυπνη· ίσως δίνει τον τόνο μιας διακυβέρνησης που διαφέρει από τις προηγούμενες και που φιλοδοξεί να προωθήσει την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια· την ηπιότητα στον δημόσιο χώρο, την ισότητα των ευκαιριών και τη δικαιοσύνη. Την κ. Σακελλαροπούλου δεν την είχα ακούσει, πράγμα που ίσως δείχνει ότι εργαζόταν χωρίς να συμμετέχει σε δημόσια ξεμαλλιάσματα για τα οποία ο καθένας από μας είτε θέλει, είτε δεν θέλει, ενημερώνεται στο τέλος: νομίζω ότι το επιχείρημα περί της ανεπαρκούς διασημότητάς της είναι αβάσιμο. Όπως είναι αβάσιμο το επιχείρημα περί απουσίας διεθνούς κύρους: ποιος Έλληνας έχει «διεθνές κύρος» και θα μπορούσε να εκλεγεί στη θέση του προέδρου; Γενικά έχω την εντύπωση ότι το διεθνές κύρος μάς λείπει.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίον μου φαίνεται θετική αυτή τη επιλογή είναι πως ο μισός και πλέον πληθυσμός της χώρας δυσφημίστηκε σε ακραίο βαθμό από τον ΣΥΡΙΖΑ και από πολλές μικρότερες πολιτικές δυνάμεις επί πάρα πολλά χρόνια: αν και το φύλο δεν θα έπρεπε να αναδύεται ως πρώτη και κύρια ατομική ταυτότητα, αναπόφευκτα παρατηρήσαμε μια πινακοθήκη γυναικείων τεράτων η οποία κατά καιρούς ήταν χειρότερη από εκείνη των ανδρικών. Οι γυναίκες είναι, βεβαίως, ίσες με τους άνδρες στη βλακεία, στην αμορφωσιά, στην αμετροέπεια, στην απουσία κοινωνικής και πολιτικής αγωγής· νομίζω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το παράκανε όπως το παράκανε σε όλα. Ανέδειξε ακατάλληλες γυναίκες όπως ανέδειξε ακατάλληλους άνδρες.

Ας πούμε ότι με την κ. Σακελλαροπούλου έχουμε μια ευκαιρία να αναδείξουμε ένα σοβαρό άτομο που, μεταξύ άλλων, θα προβάλει μια εικόνα για την Ελλάδα πιο πολιτισμένη από εκείνη των αγριανθρώπων του Άπω Νότου που προβάλλουμε ξανά και ξανά στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αλλά, αν κατάλαβα καλά, κι εδώ είναι το χρόνιο πρόβλημά μας, ο προαναφερθείς όχλος, δεξιός κι αριστερός, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος: επιδοκιμάζει ένα πράγμα και το αντίθετό του· κατακρίνει ένα πράγμα και το αντίθετό του.