Να που ανακοινώθηκαν σήμερα οι σταδιακές αλλαγές των περιοριστικών μέτρων και έτσι «κολλάει» το παρακάτω κείμενό μου:

Οι λέξεις το δείχνουν: Μέσα – Έξω. Λέξεις που η κάθε μία κρατάει Μέσα της συμπυκνωμένα νοήματα, όπως βαθύτερα αισθήματα, περίσκεψη κι αυτογνωσία ίσως, αλλά και το βλέμμα προς τα Έξω με εναλλαγές, εικόνες, κίνηση και δράσεις… 
Και το μάθαμε, το μαθαίνουμε πολύ καλά όλοι, το γιατί ζούμε μέσα· συντονιζόμαστε με τις προτροπές των επιστημόνων, με τις ανακοινώσεις των αρμοδίων και αναστέλλουμε οικειοθελώς (?) τις ατομικές μας ελευθερίες, για να προστατευθούμε από τον Covid 19. Μην τα ξαναλέμε αυτά· είναι πλέον αυτονόητα και αν κάποιοι, ασυγκράτητοι μάγκες, είναι παραπάνω χριστιανοί της… ψησταριάς και του κοκορετσίου στο χωριό, αν είναι τόσο πιστοί, ώστε με κάθε κόστος να πρέπει να κοινωνήσουν και να ανάψουν το κεράκι τους, τότε φαίνεται πως είναι πρόθυμοι να παίξουν και με την υγεία των παιδιών τους, τις ζωές των ηλικιωμένων γονέων τους, των δικών τους ανθρώπων, αλλά και της κοινωνίας! Όμως, το έχουμε ξαναπεί. Η βλακεία είναι αήττητη!!!

Κανείς δεν είναι αόριστα υπέρ του Μέσα ή του Έξω, αλλά τώρα (πάνω από ένα μήνα) η ζωή μας αναγκαστικά Μέσα, ίσως μας έκανε να παρατηρήσουμε πολλαπλές λεπτομέρειες του περιβάλλοντος  χώρου της ψυχής και του αισθήματος, τις οποίες δεν θα βλέπαμε αν δεν παρουσιαζόταν αυτή η… χρυσή ευκαιρία της κατάδυσης στην από Μέσα όψη.

Είπα «χρυσή ευκαιρία» συνειδητά, γιατί, πότε άλλοτε νομίμως είμαστε υποχρεωμένοι να διαβιούμε κατ? οίκον ή ακόμα και να εργαζόμαστε μέσω τηλεπικοινωνίας; Τώρα το Μέσα, είναι η νέα κατάσταση πραγμάτων η οποία σε υποχρεώνει, αναγκαστικά, να συζήσεις με ό,τι έχεις έως τώρα χτίσει ή με ό,τι η κατάστασή σου επιβάλει.
Οικογενειακός κορμός; Άλλα σχήματα συμβίωσης; Μοναξιά; Η όποια μορφή, θα σου αποκαλύψει τις κρυφές ή φανερές αλήθειες των σχέσεών σου. Θα αποκαλύψει τη βαθύτερη ουσία, τις αληθινές συνθήκες τής πραγματικότητας. Εάν δηλαδή το δικό σου προσωπικό περιβάλλον, στέκεται σε στέρεες βάσεις-θεμέλια ή σε επιπόλαιες και εύθραυστες καταστάσεις, σχεδόν ψευδαισθήσεις…
Ο εγκλεισμός Μέσα μάς δίνει αυτή την ευκαιρία. Την παρατήρηση από τα Μέσα. Σε ό,τι έχουμε δημιουργήσει. Από τον διάκοσμο του οικείου χώρου μας, έως τις διαπροσωπικές σχέσεις με τους δικούς μας. Εάν ο εγκλεισμός αυτός καταλήξει σε αρνητικές διαπιστώσεις, σημαίνει πως έγιναν λάθη και επιπολαιότητες που στράβωσαν την πορεία της βάρκας… Λίγο είναι αυτό; Να κατανοήσουμε τα βαθύτερα όρια, τις δυνατότητες συναισθηματικής προσφοράς ή ακόμα και τις συναισθηματικές μας αναπηρίες, η αναγκαστική παραμονή στον ίδιο χώρο μάς προσφέρει μια ευκαιρία που δίχως αυτήν δεν θα είχαμε τον χρόνο να εκτιμήσουμε τα θετικά ή ποτέ δεν θα θέλαμε να αναγνωρίσουμε μια θεμελιώδη κι επώδυνη προσωπική ήττα.

Ο ιός Covid 19 είναι αντικοινωνικός! «Δεν θέλει» επαφές. Οι συμβουλές το διατυμπανίζουν επανειλημμένα· «όχι αγκαλιές, όχι χειραψίες, όχι φιλιά»! Αλλαγή συμπεριφορών. Και εδώ μπαίνει ένα ζήτημα πολιτισμού-παράδοσης των βαθύτερων σχέσεων. Η παράδοσή μας περιέχει την σφιχτή αγκαλιά, τη φιλία όπου αγγίζει ο ένας τον άλλον, τον εκδηλωτικό έρωτα, το ελεύθερο φιλί. Για να το διατυπώσω διαφορετικά: εάν η αγκαλιά δεν περιέχει το στοιχείο της φιλίας ή της αγάπης, το σφίξιμο του ενός με τον άλλο/η, δεν είναι αγκαλιά. Πόσο δε μάλλον το φιλί· δεν είναι απλώς το άγγιγμα των χειλιών, αλλά σε περιπτώσεις, η παραφορά και το πάθος, είναι έως και απερίσκεπτος κανόνας! Η… κοσμικότητα του φιλιού δεν είναι φιλί. Το φιλί, αν δίνεται στον αέρα, δεν είναι φιλί, είναι… κοσμική περιττή υποχρέωση. Το ερωτικό φιλί, αν δεν δονείται από άκρατο ερωτισμό και την πρόθεση να ξεπεραστούν οι όποιες  ριζωμένες θρησκόληπτες ηθικές, παύει να  είναι φιλί… Είναι αέρας κοπανιστός!
Και η οικογένεια; Η Μέσα ολημερίς θέαση, φανερώνει άλλη εικόνα από τη μερική ή κατά διαστήματα επαφή. Η ανάπτυξη των οικογενειακών σχέσεων είναι οι πιο ολοκληρωμένες «εξετάσεις» της πορείας του καθενός μας. Ποιο το περιεχόμενο; πώς εξελίσσεται η πορεία των παιδιών; Της συζυγικής σχέσης;
Είναι θέματα ζωής. Η μέσα εμπειρία φανερώνει την ποιότητα διαρκείας της πορείας του καθενός από εμάς.
Αναμφισβήτητα ο Covid 19, μας έχει φέρει μπροστά σε υπαρξιακά και κοινωνικά προβλήματα, τόσο συλλογικά, όσο και-κυρίως- προσωπικά.

Παράλληλα, οι σχέσεις μας με το διάβασμα, με τη μουσική ακρόαση, με τη μελέτη, με τις προσωπικές μας ενασχολήσεις, με τα ενδιαφέροντά μας, με τους όποιους στοχασμούς μας, δοκιμάζονται καθημερινά. Διότι πρέπει να γνωρίσουμε και να μας «γνωρίσει» ο παρεχόμενος άπλετος χρόνος, τον οποίον δεν είχαμε ποτέ πριν! Μια μοναδική εμπειρία την οποία δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να απολαύσουμε.
Ας τη νιώσουμε ως παρένθεση στη ζωή μας κι ας αποδεχτούμε πως, η δοκιμασία αυτή, ήρθε και για να αποκαλύψει την βαθύτερή μας ουσία, την ανεκτικότητα και τα όριά μας μπροστά σε βασικά σημεία του κοινού βίου.
Θα έχουμε να λέμε, όταν ολοκληρωθεί αυτή η εμπειρία τής Μέσα ζωής, πως στο διάστημα αυτό του 2020, μάς δόθηκε η μεγάλη σε διάρκεια ευκαιρία τής ενδοσκόπησης.

Μένει ένα θέμα επίσης σοβαρό και μάλιστα είναι εκείνο που, πέρα από τον εστεμμένο ιό, μας φοβίζει πολύ όλους. Η αναμενόμενη και πολυεπίπεδη αλλαγή σε όλα! Τα ερωτήματα: Τι θα έρθει; Τι θα αλλάξει; Προς ποια κατεύθυνση; ποιοι θα επιζήσουν επαγγελματικά; Τι επιλογές θα κάνουν οι κοινωνίες; Ποιες πολιτικές θα επιβιώσουν; Ποιες ιδεολογίες θα εμφανιστούν στο προσκήνιο; Τι νέο θα αποκαλυφθεί; Ποιες ιδεοληψίες θα εξαφανιστούν; Ποιες θα συνεχίσουν να υπάρχουν; Πώς θα ενδυναμωθεί η Δημοκρατία και η Ευρώπη; Θα αλλάξει άραγε ο κόσμος; Κι άλλα πάμπολλα ερωτήματα που μας περιμένουν, μαζί με τις εκκρεμούσες απαντήσεις μας· Έξω. Ζητήματα που θα αναζητήσουν και θα απαιτήσουν απαντήσεις και προβληματισμούς. Η επιτυχία απαντήσεων και προτάσεων θα εξαρτηθεί βέβαια από το κατά πόσον θα βγούμε σοφότεροι από αυτό το αναγκαστικό Μέσα! Το Έξω μας περιμένει με αγωνία κι απαντοχή!
Σκεφτείτε, αναλογιστείτε, επικοινωνήστε, εμβαθύνετε ακατάπαυστα.
Μην αφήσετε τον χρόνο ανεκμετάλλευτο… 

ΥΓ. Το κείμενο αυτό είναι αναδημοσίευση από τις σελίδες του facebook των εκδόσεων Άπαρσις, στις 19/4/2020, με τίτλο: TA ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ TOY ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ