Σχολιάζοντας την πρόσφατη δήλωση του Αδ. Γεωργιάδη, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ κ. Κουμουτσάκος είπε πως «προφανώς ήταν μια λάθος δήλωση». Δεν είναι η βέβαια η πρώτη φορά που ο κ. Γεωργιάδης κάνει μια «λάθος δήλωση». Στο όνομα μιας δήθεν σκληρής αντιπολίτευσης έχει υιοθετήσει ένα μόνιμο φραστικό εξτρεμισμό, θεωρώντας πως η «πολιτική με τα μεγάφωνα» κρατάει ζεστό το ακροατήριο των δεξιών ψηφοφόρων. Σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, ο κ. Γεωργιάδης κατάφερε μέσα σε λίγες λέξεις να ανακυκλώσει τα υλικά της εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης, να επαναφέρει τον ακραίο διχασμό και να απαξιώσει συνολικά την ιστορία χιλιάδων ελλήνων αριστερών πολιτών, που γνώρισαν την εμπειρία του εγκλεισμού στις φυλακές και στις εξορίες. Με άλλα λόγια, ο κ. Γεωργιάδης δεν έκανε απλώς μια δήλωση αλλά επανέφερε στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής την ιδεολογία της διωκτικής εθνικοφροσύνης.

Ο πυρήνας αυτού του ρεύματος δεν είναι καινούργιος στη Δεξιά παράταξη. Με διάφορες μεταλλάξεις αποτέλεσε σταθερό στοιχείο της ταυτότητας της, ακόμη και μετά την καραμανλική «χρυσή περίοδο» της μεταπολίτευσης. Ένα κομμάτι της ΝΔ επέμενε πάντα να δείχνει τους δεσμούς του με την ακροδεξιά και να παίρνει ιδεολογικό οξυγόνο από το Γράμμο και το Βίτσι. Ο γραφικός αντικομμουνισμός, φτιαγμένος με «κονσερβοκούτια» και «εαμοβούλγαρους» είχε το δικό του μερίδιο μέσα στη Δεξιά παράταξη, και, ανάλογα με τη συγκυρία, εκδηλωνόταν πάντα μέσα από τη «ρητορική του μίσους». Εδώ και καιρό, ωστόσο, η ΝΔ λέει ότι έχει κάνει μια σημαντική στροφή. Τα ιδεολογικά κείμενα των συνεδρίων της κάνουν λόγο για τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό», ενώ ολοένα και περισσότερο ο κ. Μητσοτάκης μιλάει για μια «σύγχρονη μεταρρυθμιστική συμμαχία». Με την πρόσφατη δήλωσή του ο κ. Γεωργιάδης, ο αντιπρόεδρος δηλαδή της ΝΔ, όχι μόνο ακύρωσε αυτές τις νέες ιδεολογικές αναζητήσεις, αλλά έβγαλε τους παλιούς σκελετούς έξω από το ντουλάπι. Πολύ φοβάμαι πως δεν αρκεί η ανασκευή για τη «λάθος δήλωση» προκειμένου να εξομαλυνθεί μια αναμέτρηση, που προσωρινά κρύβεται κάτω από το χαλί της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι θέμα στοιχειώδους πολιτικής αξιοπρέπειας για τη συντηρητική παράταξη να δείξει ότι δεν μπορεί πλέον να συγκατοικεί με όσους πίνουν νερό από την πηγάδα του Μελιγαλά. Το «δημοκρατικό τόξο» δεν φτιάχνεται με δηλητηριασμένα βέλη. Γιατί τα βέλη αυτά απλώς μεγαλώνουν τη φαρέτρα της Χρυσής Αυγής.