Η κρίση μας έπιασε στον ύπνο. Κοινωνία, πολίτες, πολιτικό σύστημα, οικονομικό σύστημα, υπερεθνικό σύστημα, πιάστηκαν στον ύπνο. Πανικόβλητοι πολιτικοί χωρίς σχέδιο, αλλά με αυτοσχεδιαστικές κινήσεις απόγνωσης, ανερμάτιστοι διεθνείς οργανισμοί, ελλιποβαρείς ευρωπαίοι ηγέτες.
.
Οι πολίτες χωρίς αυτοπεποίθηση και το κράτος χωρίς κύρος, ταλαντεύτηκαν ανάμεσα στη συντηρητική ηγεσία της Ε.Ε. και τις αντιδράσεις των αγορών. Ο νέος χώρος που διαμορφώνεται, περιορίζει το ρόλο της πολιτικής διαβούλευσης στη θέσµιση της κοινωνίας, καθώς ο δημόσιος χώρος περιορίζεται δραστικά.
.
Mέσα σε αυτές τις συνθήκες, έχει νόημα να παρέµβουν οι πολίτες, και πώς; Καλό είναι ωστόσο να καταλάβουμε, πριν να απαντήσουμε στο ερώτημα, ότι έχουν ατονήσει οι δοµές, αλλά και η διάθεση των πολιτών για έκφραση. Τα κόµµατα αποστεώθηκαν οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά. Ο συνδικαλισµός, κυρίως στον ιδιωτικό τοµέα, εξαφανίστηκε και στο δημόσιο απαξιώθηκε. Το ίδιο, αν και με όχι τόσο φθίνοντα ρυθμό, η πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Ένα σύνθετο οικοδόµηµα µαζικής συµµετοχής στην πολιτική, µε µακρά ιστορία πίσω του, χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας, από τον 17ο αι. και μετά, εξαφανίστηκε.
.
Το πνεύµα του νεοφιλελεύθερου ατοµικισµού, της δυσφήμησης και της αυτο-δυσφήμησης της πολιτικής, της γραφειοκρατικοποίησης και της διαφθοράς των μαζικών οργανώσεων, κατέστρεψαν και τους θεσµούς και το πνεύµα αυτής της πολιτικής παρέµβασης των πολιτών.
.
Χρειάζεται λοιπόν, μέσα στη θύελλα αυτής της καταστροφής, να επανεφεύρουµε την πολιτική των πολιτών, την παραγωγή ιδεών, θέσεων, προτάσεων, τρόπων δράσης, επικοινωνίας, παρέμβασης. Όχι με γλυκανάλατο πρόσημο θεωρητικών διεκδικήσεων αβέβαιου αποτελέσματος, αλλά με απτή απεικόνιση στην προοπτική βελτίωσης της χώρας. Η Ελλάδα, αυτή τη στιγµή βρίσκεται στο κενό ανάμεσα στο πριν και το αβέβαιο μετά, χωρίς να µπορεί από πουθενά να πιαστεί.
Μας χρειάζεται η έννοια του δήµου των πολιτών, µια µαζική κινητοποίηση, µια πράξη δηµόσιας δήλωσης: όχι όμως μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη και την Ελλάδα μαζί. Θέλουμε αλλαγή της πορείας με οδηγό τη λιτότητα, επενδύοντας στο μέλλον. Στους νέους.
.
Σήμερα χρειάζεται να επενδύσουμε στη γενιά που έρχεται. Να τη μορφώσουμε, να της ανυψώσουμε το ηθικό και να της δώσουμε την ευκαιρία που χρειάζεται.
.
.
«Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΖΕΙ! ΜΗΝ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ!»
.
Το ΔΙΚΤΥΟ για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, www.todiktio.eu είναι ο φορέας που για πρώτη φορά στην Ελλάδα κάνει χρήση της δυνατότητας που παρέχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσα από τη συνθήκη της Λισαβόνας, και ζητάει -με τη συνδρομή των ευρωπαίων πολιτών- να αλλάξει η Συνθήκη. Διεκδικεί να μην υπολογίζεται στο έλλειμμα των χωρών το ποσοστό των δαπανών κάθε εθνικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση, που υπολείπεται του μ.ο. της ευρωζώνης τα τελευταία 5 χρόνια.
.
Στόχος είναι η διασφάλιση των υποδομών και της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην Ευρώπη εν μέσω κρίσης.
.
Για πολλούς στην ΕΕ, τα έξοδα του κράτους αποτελούν το πρόβλημα. Οι δημόσιες επενδύσεις δεν συνιστούν πλεονέκτημα όλων και χώρες με ελλείμματα περιορίζουν τις δημόσιες επενδύσεις και κοινωνικές δαπάνες, προκειμένου να πιάσουν τους στόχους του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Για να υπερκερασθούν αυτές οι διαρθρωτικές προκλήσεις και αντιφάσεις, είναι απαραίτητο να γίνουν επενδύσεις σε κομβικούς τομείς όπως η παιδεία, η έρευνα και η καινοτομία, και να αντιστραφεί η τάση συρρίκνωσης των δημόσιων επενδύσεων.
.
Θα μας ρωτήσει κανείς, μα εν μέσω κρίσης, έχουμε τη δυνατότητα εξαιρέσεων; Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε επένδυση στην παιδεία; Η απάντηση είναι απλή. Ακριβώς επειδή είμαστε μέσα σε κρίση, χρειάζεται επένδυση στην παιδεία, χρειάζεται επένδυση για το μέλλον.
.
Η σημερινή κρίση και οι σοβαροί περιορισμοί των δημόσιων επενδύσεων, έχουν δυσκολέψει για ορισμένα κράτη μέλη την περαιτέρω πρόοδο όσον αφορά την ανάπτυξη, την αυξημένη ανταγωνιστικότητα, την επιδίωξη της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης και την πλήρη συμμετοχή τους στην εσωτερική αγορά. Δεν είναι όμως όλες οι δαπάνες ίδιες. Είναι πολλές δημοσιονομικές δαπάνες που έχουν μορφή επένδυσης. Για παράδειγμα, η εκπαίδευση. Σε αυτήν την περίπτωση, τα έξοδα γίνονται άμεσα και τα έσοδα από την επένδυση πραγματοποιούνται σε ένα, δύο ή και σε πιο πολλά χρόνια και επηρεάζουν πολλές γενιές.
.
Η ποιότητα της παιδείας μας σήμερα, καθορίζει την ποιότητα της Δημοκρατίας και την πανευρωπαϊκή κοινή μας μοίρα αύριο και δίνει νόημα και αξία στην Ευρώπη μας.
.
Ό,τι δίνουμε σήμερα στους νέους, θα το εισπράξουμε αύριο στο πολλαπλάσιο. Κάθε ευρώ που δίνουμε στην παιδεία, επιστρέφει στην Ευρώπη μας, στα Κράτη μας με τόκο.
.
Μέσα σε µια οικονομική κρίση η οποία θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο συνήθισε να πορεύεται η Ευρώπη, όπου ακόμη και την ανάπτυξη θα πρέπει να τη σκεφτούµε µε άλλους όρους, χρειάζεται μία νέα συνθήκη συμβίωσης των γενεών. Ένα νέο διαγενεακό και υπερεθνικό συμβόλαιο, µεγάλης πνοής και µακράς διάρκειας, ικανό να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει.
.
*χρήσιμο υλικό και στατιστικά στοιχεία για την πρωτοβουλία υπάρχει στη σελίδα του Δικτύου http://todiktio.eu/index.php?option=com_k2&view=item&id=172