Του Πάνου Μπιτσαξή

• «Ερχόμαστε από το μέλλον» δήλωσε για το ΠΑΣΟΚ, από το βήμα της Βουλής ο νεαρός 69χρονος και φίλος Κώστας Σκανδαλίδης.  Προς μεγάλη τέρψη και άφατη ικανοποίησή μου. Προκάλεσε το ειρωνικό μειδίαμα του πρωθυπουργού. «Είναι πολύ τραβηγμένο που το λέτε εσείς», του είπε χαμογελώντας.

Μα, αγαπητέ μου και μεσήλικα πια πρωθυπουργέ μας, σ’ αυτή την ηλικία, λίγο πριν λίγο μετά, αποφασίζει κάποιος να ταξιδέψει στο μέλλον, να ρίξει μια ματιά και να μας πει τι είδε. Όταν είναι νεότερος δεν ταξιδεύει στο μέλλον, το περιμένει να έρθει. Βέβαια, το ταξίδι στο μέλλον δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας. Χρειάζεται να έχει άφθονη καύσιμη ύλη από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Αλλιώς η χρονο-κάψουλα δεν παίρνει μπρος. Αυτά τα καύσιμα ο Κώστας τα διαθέτει από την εποχή, που ως τρίτος στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, επαγγελόταν, με μικρό βέβαια ακροατήριο, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πορευθεί ως «κυβερνώσα αριστερά». Έτσι λοιπόν, ο Κώστας, επιβάτης στο «Σταρτρεκ» πλάι στον κάπτεν Κερκ και τον δόκτορα Σποκ διακτινιζόμενος στον χωροχρόνο, είδε το μέλλον. Βέβαια, δεν μας το περιέγραψε με ακρίβεια αν θα είναι καλό ή κακό. Αυτό όμως δεν μπορούμε ακόμα να το ξέρουμε. 

• Άστοχα όμως και αυτάρεσκα χαμογελάει ο πρωθυπουργός. Αν και διαθέτει από οικογενειακή παράδοση άφθονη ιστορική μνήμη, φαίνεται ότι ξεχνά. 

Από το μέλλον ήρθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ηλικία 68 ετών, το 1974. Ολοκλήρωσε δύο πρωθυπουργικές και δύο προεδρικές θητείες,  17 χρόνια δεν τα λες και λίγα. Ήταν ο πρωθυπουργός που σφράγισε την πορεία αυτού του τόπου.

Από το μέλλον έγινε πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς, που ανέτρεψε άσπλαχνα και άκαρδα τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού μετά από άπειρα «πέτρινα» χρόνια πολιτικής και γενικότερης απραξίας. 

Από το μέλλον έγινε πρωθυπουργός και ο αείμνηστος πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Ο τελειωμένος υποτίθεται από την αποστασία. Από το μέλλον τέλος, έγινε πρωθυπουργός και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ποιος το περίμενε;

Όταν νεοσσός στον κολοφώνα της πολιτικής πορείας του πατέρα του, τέλειωνε τις σπουδές του. Με την αξία του, δεν λέω, με τις ικανότητές του. Ιδίω ονόματι και όχι ως γιός του πατέρα του. Αλλά, και με απίστευτη εύνοια της τύχης και αρωγό τις οικογενειακές του καταβολές.  Έχει άλλωστε την ευθύτητα να το αποδέχεται και ο ίδιος.  Γι’ αυτό προσωπικά δεν τον θεωρώ πορφυρογέννητο όπως προπετώς τον αποκαλεί ο Αλέξης Τσίπρας.

• Από το μέλλον επίσης έγινε πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας.  Ο Αλέξης είναι ο πραγματικός πορφυρογέννητος. Γιατί όταν είσαι ευκατάστατος γίνεσαι πιο εύκολα «επαναστάτης».  Αν δε είσαι ευφυής, ευρηματικός και αρκετά αμοραλιστής, μπορεί να γίνεις και πρωθυπουργός. Όχι πως είναι εύκολο, καθόλου εύκολο δεν είναι, πρέπει να έχεις και την στόφα. Ο Αλέξης την είχε.

• Τι σημασία όμως έχει τελικά; «Ματαιότης ματαιοτήτων».  Ανοίγοντας τον κατάλογο βλέπεις να έχουν περάσει στην ιστορία της μετεπαναστατικής Ελλάδας, αναρίθμητοι πρωθυπουργοί. Πόσους από αυτούς στ’ αλήθεια θυμόμαστε; Πόσοι άφησαν πραγματική πατημασιά στην μοίρα αυτού του τόπου; Πόσους άραγε θα θυμούνται οι γενιές που έρχονται; Ελάχιστους πραγματικά. Τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη..  Εύχομαι στον σημερινό πρωθυπουργό να γίνει ένας από αυτούς, αν και, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν το πολυβλέπω. Σημειώνω δε ότι, η υστεροφημία δεν ταυτίζεται με την μακροημέρευση. Έτερον εκάτερον. 

• Γι’ αυτούς τους λόγους, καλό θα ήταν, ο πρωθυπουργός να μην λοιδορεί τον «ταξιδιώτη του μέλλοντος» Κώστα Σκανδαλίδη. Είναι προτιμότερο για το καλό του ίδιου να τον ακούει με προσοχή.

• Προσωπικά, δεν έχω ταξιδέψει ακόμα στο μέλλον. Το ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω εισιτήριο στο «Εντερπράιζ». Όμως, ο Νίκος Ανδρουλάκης  πράγματι φαίνεται να έρχεται από το μέλλον. Όπως έχω ξαναγράψει, είχα πολλές επιφυλάξεις. Οφείλονται στην φυσική μου δυσανεξία σε όσους αναδεικνύονται από τους κομματικούς μηχανισμούς και όχι από το επάγγελμά τους. Άλλαξα όμως γνώμη. Στο κάτω κάτω της γραφής, πορφυρογέννητους είχαμε και ανάμεσά μας και τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε. Κάθε διαδρομή είναι θεμιτή. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

• Η ομιλία του Νίκου στην Βουλή, προς την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ήταν για  μένα  ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Μια καταπληκτική ομιλία που συνδύασε σε αρμονικότατη ισορροπία όραμα, ελπίδα, πολιτική ταυτότητα, ρεαλιστικό λόγο και προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής. Προσδιόρισε την σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Από μια άποψη, η εναρκτήρια αυτή ομιλία μπορεί να είναι και ιστορική. Θα έρθει μια στιγμή που θα την ξαναθυμηθούμε.  Συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε τον κόπο να την παρακολουθήσετε. Θα γίνει αμέσως αντιληπτό γιατί αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί της ο πρωθυπουργός. 

• «Να σε πω την μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου» μου φώναζε κάποτε μια τσιγγάνα που με είχε πάρει από πίσω και με ακολουθούσε στην Πανεπιστημίου. Δεν θέλω βρε κοπέλα μου της έλεγα, αλλά αυτή εκεί, να επιμένει. Το ταξίδι στον χρόνο του Κώστα Σκανδαλίδη, δεν είναι το ίδιο. Δεν είμαι σίγουρος αλλά διαισθάνομαι πως έχει δίκιο.