Η γαλλική έκδοση του Huffington Post δημοσίευσε αυτή την εβδομάδα τη μαρτυρία μιας Γαλλίδας που είχε νοικιάσει μαζί με άλλους 11 συγγενείς της μια βίλα στον Νέο Βουτζά. Η φωτιά τούς βρήκε γύρω από την πισίνα. Οταν κατάλαβαν τι συνέβαινε, μπήκαν σε δύο αυτοκίνητα κι έφυγαν για την παραλία όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Υστερα από μια πολύωρη οδύσσεια, σώθηκαν όλοι. Οι περιγραφές μάς είναι πια τραγικά οικείες, ορισμένα σημεία όμως αξίζει να επισημανθούν.

Η γαλλίδα τουρίστρια συγκινήθηκε κι εκείνη από την αυταπάρνηση των ανθρώπων που υπέφεραν μαζί της. Σημείωσε κι εκείνη την απουσία των ελληνικών Αρχών. Αυτό που την κατέπληξε όμως ήταν η αναισθησία του προσωπικού του ξενοδοχείου στο οποίο κατέφυγαν. Κρεβάτια δεν είχαν. Δεν τους διέθεσαν όμως ούτε μια ντουσιέρα για να ξεπλυθούν. Το πρωί της Τρίτης τούς ζήτησαν να πληρώσουν προκαταβολικά το πρωινό! Και καθώς είχαν εγκατασταθεί με τις αποσκευές τους στο λόμπι, τους έδειχναν συνεχώς ότι είναι ανεπιθύμητοι.

Θλιβερή, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ήταν και η στάση του Γαλλικού Προξενείου. Καμιά ενημέρωση, κανένα ενδιαφέρον, καμιά βοήθεια. Οταν ζήτησαν μια στέγη τουλάχιστον για τους παππούδες, που φυσικά ήταν άυπνοι, οι υπάλληλοι απάντησαν ότι κι εκείνοι ήταν άυπνοι! Κι όταν τελικά βρέθηκε ένα ξενοδοχείο, οι τιμές ήταν εξωφρενικές.

Είναι πολλαπλώς διδακτική αυτή η καταστροφή. H καλοσύνη αντιπαρατίθεται με την υποκρισία. Η αλληλεγγύη προσπαθεί να νικήσει την αναισθησία. Είναι αδιανόητο να μην παραιτούνται ο Τόσκας, η Δούρου, ο Ψινάκης, o Πολάκης, ο Καπάκης. Ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας πριν από την καταστροφή έδινε διαβεβαιώσεις ότι ο μηχανισμός είναι πανέτοιμος και μετά την καταστροφή δίνει οδηγίες για το πώς να… προστατευτεί ο κόσμος από τη φωτιά. Η κίνηση Πράττω, στην οποία εκτός από τον ίδιο και τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη συμμετέχει ως γνωστόν και ο υπουργός Εξωτερικών, ζήτησε συγγνώμη που «δεν καταφέραμε να αλλάξουμε όπως οφείλαμε και έχει ανάγκη ο τόπος, εκείνες τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της συνενοχής και της διαπλοκής, είχαν μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε συνυπεύθυνη στην παρανομία και ταυτόχρονα το νομιμοποιούσε»!

Εκτός από ανίκανοι, προκλητικοί και βαθιά σταλινικοί, είναι και αγράμματοι. Αλλά οι ευθύνες δεν εξαντλούνται ασφαλώς στην κυβέρνηση. Η σήψη είναι μεταδοτική, απειλεί την Αστυνομία, την Πυροσβεστική, τον ιδιωτικό τομέα, τους ξένους διπλωμάτες. Τα ονόματα και οι διευθύνσεις είναι αναγκαία όχι μόνο για να κατανεμηθούν οι ευθύνες, αλλά και για να φυλαγόμαστε στην επόμενη κρίση. Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτικό ή ποινικό, είναι και ζήτημα επιβίωσης: όπως θέλουμε να ξέρουμε ποιον γιατρό να αποφύγουμε όταν χρειαστεί ή ποια υπηρεσία να εμπιστευτούμε όταν παραστεί ανάγκη, έτσι πρέπει να γνωρίζουμε και από ποιους ανθρώπους να αποστρέψουμε το βλέμμα όταν πέσουμε πάνω τους.

Μα να τους ζητήσουν να προπληρώσουν το πρωινό;