Η προσμονή της κλήρωσης του πρωτοχρονιάτικου λαχείου ήταν πάντα μια ευκαιρία για πειράγματα, στοιχήματα και κυρίως τρελά όνειρα για τα χρήματα που θα κερδίζαμε. Όνειρα που στις περισσότερες – και καλύτερες – περιπτώσεις τελειώνανε στο λήγοντα…

Στα χρόνια της κρίσης η εύνοια της τύχης και η ελπίδα, που πολλοί μάλιστα είχαν την αυταπάτη ότι θα ερχόταν από την Αριστερά, εναποτέθηκε ουσιαστικά στον τζόγο, το στοίχημα και την τύχη.

Κάποιοι τυχεροί θα βρουν τις επόμενες μέρες στους λογαριασμούς τους ένα ποσόν, ως επιβράβευση της κληρωτίδας για τις πληρωμές που έκαναν με την πιστωτική κάρτα που είχαν την τύχη να έχουν. Κάποιοι άλλοι κέρδισαν μέρισμα από το πλεόνασμα της φτωχοποίησής τους, ενώ οι λίγοι νέοι που είχαν την τύχη να βρουν μια δουλειά με ασφάλιση κέρδισαν κι αυτοί ένα γιορτινό επίδομα.

Η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται – και θα χειροτερεύει – όσο δεν αποφασίζουν οι πολίτες να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, όσο η ελπίδα για ευημερία και ανάπτυξη θα στηρίζεται στο αποτέλεσμα μιας κληρωτίδας, το ρουσφέτι και τα επικοινωνιακά κόλπα των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε μια κανονική χώρα με ισχυρούς θεσμούς, κανόνες που θα σέβονται όλοι και νέες παραγωγικές θέσεις εργασίας. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να είμαστε άξιοι της τύχης μας…