—-H διπλωματία έτσι όπως την ξέραμε πέθανε και οι χειρισμοί στη Συρία το αποδεικνύουν περίτρανα. Κάποτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούντο κάθε διπλωματικής προσπάθειας και από κοντά ακολουθούσε η ΕΕ. Τώρα στη νέα πολιτική πραγματικότητα οι χώρες της Δύσης δεν ανήκουν πια στη διπλωματική ελίτ. Τη θέση τους παίρνουν σιγά – σιγά η Ρωσία και η Τουρκία.
Αυτό το διαπιστώνει κανείς αμέσως αν δει τι συμβαίνει στο Καζακστάν στις ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία .
Μόσχα και Αγκυρα έστειλαν τις προσκλήσεις στα ενδιαφερόμενα μέρη . Οι ΗΠΑ ουσιαστικά απουσιάζουν . Η Ουάσινγκτον έδωσε απλά εντολή στον πρεσβευτή της στο Καζακστάν να παρακολουθεί χαλαρά το τι συμβαίνει ενώ οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που βρίσκονται εκεί περιμένουν μαζί με τους δημοσιογράφους στην Ιρλανδική Παμπ για να συγκεντρώσουν κάποια χρήσιμη πληροφορία . Όπως λένε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς νιώθουν σαν να έχουν πάει ακάλεστοι στο πάρτι.
Το παιχνίδι βρίσκεται στα χέρια του Πούτιν . Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι επίσημες διαπραγματεύσεις γίνονται στο ξενοδοχείο Rixos αλλά οι πραγματικές διεξάγονται ανάμεσα στους Ρώσους , τους Ιρανούς ( που στηρίζουν τον Ασαντ) και τους Τούρκους ( που στηρίζουν τους αντάρτες ) στην άλλη πλευρά της πόλης στο ξενοδοχείο Marriott.
Oι πιο αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι Ρωσία και Τουρκία εκμεταλλεύτηκαν το κενό που δημιούργησε η αλλαγή προέδρου στις ΗΠΑ και πως αυτό δε σημαίνει πως η Ουάσινγκτον απεμπολεί τον ρόλο της ως Παγκόσμια Δύναμη . Οι απαισιόδοξοι όμως εκτιμούν ότι η αλλαγή είναι μόνιμη και ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα θελήσει να ασχοληθεί ούτε να παρέμβει σε περιοχές που θεωρεί ότι είναι πολύ μακριά από τις ΗΠΑ για να τον ενδιαφέρει αν θα καταστραφούν ή όχι . Έχει δηλώσει άλλωστε πολλές φορές ότι δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει για την ασφάλεια άλλων χωρών .
Η ανησυχία ήταν έκδηλη και στο λόγο που εκφώνησε η Τερέζα Μέι σε ακροατήριο Ρεπουμπλικάνων στη Φιλαδέλφεια λίγο πριν τη συνάντηση της με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η βρετανίδα πρωθυπουργός χαιρέτισε την στενή , ιδιαίτερη σχέση που έχει η χώρα της με τις ΗΠΑ αλλά δεν δίστασε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στον αμερικανό πρόεδρο καλώντας τον να αναλάβει τις παγκόσμιες ευθύνες που έχει η χώρα του και να μην αφήσει τη Δύση( τις δυτικές αξίες και αρχές) να εξαφανιστεί .
“ Βρετανία και Ηνωμένες Πολιτείες μαζί , “ είπε η Μέι “ έχουν την υποχρέωση να ηγούνται . Γιατί αν άλλοι αναλάβουν αυτό τον ρόλο, όταν εμείς κάνουμε πίσω , αυτό θα είναι πολύ κακό για την Αμερική , για τη Βρετανία και για όλο τον κόσμο”.
—-Η Δύση δεν κινδυνεύει όμως μόνο από την αλλαγή φρουράς στην διεθνή διπλωματία αλλά και τη ραγδαία άνοδο των ακροδεξιών, λαϊκιστικών κινημάτων στην Ευρώπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία του ομιλία ως υπουργός οικονομίας ( αναλαμβάνει το υπουργείο των εξωτερικών σε λίγες μέρες) ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ αναφέρθηκε στον ορατό πλέον κίνδυνο διάλυσης της ΕΕ αν τα ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία και την Ολλανδία αποδειχθούν οι μεγάλοι νικητές των εκλογών .
Προστατευτισμός , απομονωτισμός , απολυταρχισμός απειλούν τις ευρωπαϊκές αξίες και εντέλει την ίδια τη δημοκρατία είπε ο κ.Γκάμπριελ και πρόσθεσε πως αν μετά το Μπρέξιτ και στη Γαλλία και την Ολλανδία κερδίσουν οι εχθροί της Ευρώπης τότε θα απειληθεί το μεγαλύτερο επίτευγμα του πολιτισμένου κόσμου τον 20ο αιώνα . Η ΕΕ θα κινδυνεύσει να διαλυθεί . Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ πριν λίγες μέρες είχε κατηγορήσει ανοιχτά την γερμανίδα καγκελάριο αλλά και τον υπουργό της Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την άνοδο των λαϊκιστών και για τα δεινά της Ευρώπης επειδή επιμένουν εμμονικά , όπως είπε , στις πολιτικές της αυστηρής λιτότητας . Τους κατηγόρησε και για τον απομονωτισμό στον οποίο έχουν καταδικάσει την κυριαρχούσα γερμανική κυβέρνηση . Όπως επισήμανε ο κ. Γκάμπριελ αυτή η τακτική είναι επικίνδυνη ακόμα και για τη Γερμανία.
Βέβαια θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι οι γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν και αυτά τα τέσσερα χρόνια θα μπορούσαν να είχαν πιέσει για να υπάρξει αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που με τόση επιμονή έχει επιβάλει ο Σόιμπλε.
—Τώρα στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν πλουτίζει την προεκλογική της ατζέντα και με άλλα θέματα εκτός από τα γνωστά όπως είναι η μετανάστευση , η παγκοσμιοποίηση , η αποχώρηση από το ευρώ και το Ισλάμ , για να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους.
Το περιβάλλον λοιπόν μπαίνει δυναμικά στις προεκλογικές ομιλίες της ακροδεξιάς Λεπέν.
Η ηγέτης του Εθνικού Μετώπου μιλά για μία οικονομία στη Γαλλία χωρίς διοξείδιο του άνθρακα με βιολογικές καλλιέργειες , βιολογικά προϊόντα και για την επανάσταση του “τρώω τα ντόπια αγνά προϊόντα”.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρουν την κ. Λεπέν να προηγείται στον πρώτο γύρο με περίπου 25% αλλά να χάνει στον δεύτερο από τον πιο παραδοσιακό αντίπαλο της , όποιος και αν είναι αυτός. Οι δημοσκοπήσεις όμως πέφτουν συχνά έξω και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά τι θα συμβεί στον δεύτερο γύρο. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Γάλλων έχει κουραστεί από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και νιώθει ότι το επίπεδο ζωής του κάθε χρόνο χειροτερεύει.
Η Μαρίν Λεπέν έχει συνειδητοποιήσει ότι για να γίνει πρόεδρος της χώρας πρέπει να απευθυνθεί σε ένα ακόμα πιο ευρύ κοινό για αυτό και βάζει το περιβάλλον και τον αγροτικό τομέα στο παιχνίδι της προεκλογικής καμπάνιας .
Οι πιθανότητες της να κερδίσει αυξήθηκαν άλλωστε αυτή την εβδομάδα όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τους μισθούς από το δημόσιο που έπαιρνε η σύζυγος του υποψηφίου της παραδοσιακής δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν χωρίς να εργάζεται.
Αυτού του είδους τα σκάνδαλα θυμίζουν στους πολίτες γιατί δεν θέλουν πια τα παραδοσιακά κόμματα.
—Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία και με τους γάλλους σοσιαλιστές να είναι οι μεγάλοι χαμένοι ο Φρανσουά Ολάντ πήγε στο Βερολίνο για να συναντηθεί με την Ανγκελα Μέρκελ.
Μέρκελ και Ολάντ θα έχουν την ευκαιρία να καταδείξουν ότι είναι σε θέση να κρατήσουν ενωμένη την Ευρώπη και να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει . Η ατζέντα των συνομιλιών τους είναι γεμάτη: Μπρέξιτ , Τραμπ, Συρία , κυρώσεις στη Ρωσία, Ουκρανία , άνοδος των λαϊκιστικών ακροδεξιών κομμάτων. Κυρίως όμως θέλουν να προετοιμάσουν το συμβούλιο κορυφής της ΕΕ, στις 3 Φεβρουαρίου στη Μάλτα, με κυρίαρχα θέματα την προσφυγική πολιτική της Ένωσης, την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, αλλά και το επετειακό συμβούλιο κορυφής της Ρώμης τον Μάρτιο με αφορμή τα 60 χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης το 1957 . Πρόκειται για τις δύο διεθνείς συνθήκες με τις οποίες ιδρύθηκαν η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΥΡΑΤΟΜ), από τις οποίες προήλθε η Ευρωπαϊκή Ένωση.