Ο Σταύρος  Θεοδωράκης,  δεν έχει καμιά δουλειά  να εμπλακεί με παλιακά τερτίπια. Μέρες τώρα παρακολουθώ, το πρεσάρισμα που γίνεται στον Θεοδωράκη,  για να τον τσουβαλιάσουν, εκεί, στη λεγόμενη  έκκεντρη ή κεντρωμένη «αριστερά».

Προφανές είναι, πως όλα αυτά  τα αποκαΐδια, που μαζέψανε, νομίζοντας πως επειδή σώθηκε μια φορά ο Συνασπισμός, με τα συμμαζώματα  και μας κληροδότησε το έγκλημα διαρκείας που ζούμε, σήμερα,  το ίδιο θα συμβεί και με διάφορα περιτρίμματα, που διεκδικούν, όχι ρόλο  τόσο , αλλά την επιβίωση τους.

Ο Θεοδωράκης,  ξεκίνησε ένα πείραμα, έφτιαξε ένα «κόμμα», έφτιαξε λάθη χιλιάδες, του την πέσανε από παντού, αλλά τουλάχιστον έχει μια κοινοβουλευτική παρουσία, έχει βουλευτές, έχει ευρωβουλευτές.

Ό όποιος Ραγκούσης (καθόλου τυχαία η αναφορά ), ο όποιος Μαργαρίτης, οι όποιοι  «σοσιαλισταί και άλλοι δημοκράται»  τι  πρόκειται να συνεισφέρουν στο εγχείρημα;

Να το επαναλάβω.  Την πολύ σοβαρή πρωτοβουλία  των πενηντακάτι, την χαντάκωσαν, την έκαψαν, την ακύρωσαν, όσο πιο περίτεχνα μπορούσαν, οι ίδιοι τους  και δεν φταίνε μοναχά οι απέξω.  Και το ξέρουν καλά. Αυτό δεν μπορεί να εμπνεύσει πλέον κανέναν…

Δεν  θα ομιλήσω περί φάρσας, κατά την επανάληψη, για να μην παρεξηγηθούν αδερφικοί μου φίλοι, αλλά  μιλάμε για επιχειρήματα  αίολα έως κωμικά,  όταν συζητούμε  συγκρίνοντας  το 2017 με το ’61 και τον όποιον Μαργαρίτη, με το Σοφοκλή Βενιζέλο.

Θα το επαναλαμβάνω και ας θεωρηθώ μονότονος και γραφικός.

Η εποχή του μπακάλικου του χωριού, που πουλάει κονσέρβες  ροσμπίφ  από το ’60 και σοκοφρέτες  ΜΕΛΟ από το ‘ 70 και θέλει να παραστήσει το τζένεραλ στορ του 2020, εσάς δεν σας θυμίζει φαρσοκωμωδία;

Σε λίγο θα δηλώσει και ο Ζήκος, υποψήφιος αρχηγός.