Έχουμε σκεφθεί και την περίπτωση κάποιοι Ευρωπαϊκοί και υπερατλαντικοί κύκλοι, να σκέφτονται πως τελικά ίσως να μην είναι και τόσο άσχημο να έρθει ο κ. Τσίπρας στην εξουσία;…Όπου μέσω μιας προβλέψιμης στη συνέχεια αλληλουχίας γεγονότων να περιμένουν όφελος για τους δικούς τους σχεδιασμούς, δοθείσης δε της ευκαιρίας κάποιοι άλλοι να σκεφθούν μήπως και ξεμπερδέψουν μια και καλή μαζί μας;…
Ακραίο ε… και ευφάνταστο! Ναι δεν έχετε άδικο, όμως σ’ αυτό τον «τρελό» κόσμο που ζούμε και με όσα συμβαίνουν «δεξιά κι αριστερά» στην περιοχή μας, μπορεί κανείς στ΄ αλήθεια να αποκλείσει ακόμη και τα πιο απίθανα – εξωφρενικά σενάρια;…
Μήπως μπορούσε να φανταστεί κανείς πριν από πέντε χρόνια, το τι θα συμβεί στη συνέχεια…Πως η Ελλάδα θα ζούσε αυτά που ζει, πως θα έφθανε στο χείλος της καταστροφής και προ της εξόδου της από το την Ευρωζώνη και πιθανόν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κι όμως τουλάχιστον δύο φορές τα τελευταία χρόνια, είναι ήδη γνωστό πως βρεθήκαμε πολύ κοντά σε αυτό το ενδεχόμενο, προκαλώντας τη μοίρα μας.
Την πρώτη με εκείνη την ανεκδιήγητη απόφαση του Γ. Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2011 (που κόντεψαν να μας πετάξουν με τις κλωτσιές από τη σύνοδο κορυφής στο Παρίσι).
Την δεύτερη κατά την διάρκεια και μετά τις διπλές εκλογές του 2012, όπου και υπήρξε σοβαρή πολιτική αποσταθεροποίηση, με συνέπεια να τεθεί υπό αμφισβήτηση η συνέχιση του «προγράμματος» και οι σκέψεις για έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ να ενταθούν και πάλι και για τρεις ολόκληρους μήνες (όλο το καλοκαίρι) να κινούμαστε επί ξηρού ακμής. Έχω την εντύπωση πως αν υπάρξει τρίτη φορά αυτή θα είναι και φαρμακερή!…
Ο Α. Τσίπρας με όλα αυτά που λέει εντός και εκτός Ελλάδας (όχι τα ίδια βέβαια), τα οποία οι ξένοι παρατηρητές, δανειστές και επιτηρητές έχουν την κακή συνήθεια να παρακολουθούν, να καταγράφουν και να παίρνουν στα σοβαρά, έχει ήδη δημιουργήσει μια εικόνα και έχει καταγράψει μια αντίληψη για το πρόσωπο του. Στην καλύτερη των περιπτώσεων η εικόνα αυτή δημιουργεί αβεβαιότητα για τις προθέσεις του και ανασφάλεια για την τήρηση των κρατικών ελληνικών δεσμεύσεων – υποχρεώσεων. Στη χειρότερη πως ετοιμάζεται να κάνει άνω – κάτω την Ευρωζώνη.
Η φήμη ως γνωστό πάντα προηγείται των «μεγάλων ανδρών» και ιδιαίτερα αυτών που επιδιώκουν να την μεγεθύνουν και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εργάζεται δίχως άλλο συστηματικά σε αυτό τον τομέα. Στη προκειμένη περίπτωση όμως, η εικόνα η αντίληψη και η φήμη του φθάνουν και περισσεύουν – πριν κλείσει μερικές εβδομάδες στην εξουσία – για να βρεθούμε εκτός ευρώ, ακόμη και αν ο ίδιος…δέσει και φιμώσει τον Λαφαζάνη και ορκίζετε από το πρωί μέχρι το βράδυ σε κάθε θεό περί του αντιθέτου.
Όσοι θέλουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ είναι βέβαιο τότε πως θα ανοίγουν σαμπάνιες, δεν αποκλείεται δε ισχυροί ευρωπαϊκοί κύκλοι που κάνουν κουμάντο αυτή τη στιγμή σε όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και με δεδομένους τους εξαιρετικά δυσμενείς συσχετισμούς δυνάμεων για τις χώρες του νότου και για τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, να πάρουν την απόφαση που δεν πήραν τις άλλες δύο φορές την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή. Να θελήσουν να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα «αποφασιστικότητας», προς γνώση και συμμόρφωση, σε κάθε κατεύθυνση,… εκτελώντας προς παραδειγματισμό την Ελλάδα.
Δεν τους έχουμε ικανούς να το κάνουν;…
Τους βλέπουμε με πόσο κυνισμό και δογματισμό κινούνται πάλι αυτές τις μέρες που ξαναήρθαν στη χώρα μα. Πόσο λογαριάζουν το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος της κυβέρνησης ενόψει εκλογών, προβάλλοντας συνεχώς απαιτήσεις και κάνοντας εμμέσως, δια της αμφισβήτησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων, σαφή την πρόθεσή τους να μας υποχρεώσουν σώνει και καλά να δεχθούμε νέο δάνειο και συνέχιση της τροϊκανής επιτήρησης.
Θα έλεγα πως καλό είναι να μη στοιχηματίσουμε…