Τον περασμένο Νοέμβριο οι ακροδεξιοί λαϊκιστές των χωρών της Δύσης πίστεψαν πως είχε έρθει η ώρα τους να κυβερνήσουν τον κόσμο. Η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ στις ΗΠΑ τους είχε δώσει φτερά και ήταν βέβαιοι πως θα σαρώσουν στις εκλογικές αναμετρήσεις που ερχόντουσαν και έτσι η παγκοσμιοποίηση , η πολυπολιτισμικότητα και ο φιλελευθερισμός σύντομα θα αποτελούσαν παρελθόν.
Έξι μήνες μετά η ζωή τους διαψεύδει και δείχνει πως με την εκλογή Τράμπ δεν ήρθε η άνοιξη για τους εθνικιστές της δύσης.
Στις ΗΠΑ ο Τραμπ έχει τα μικρότερα ποσοστά δημοφιλίας που είχε ποτέ αμερικανός πρόεδρος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την ορκωμοσία του και η εικόνα του αμαυρώνεται καθημερινά από τα σκάνδαλα. Στην Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα ηττήθηκαν κατά κράτος στη Γαλλία , στην Αυστρία και στην Ολλανδία. Και στη Βρετανία ο δρόμος προς το Μπρέξιτ , το οποίο υποστήριξε ένθερμα ο Τραμπ , προκάλεσε από τη μία πολιτικό χάος ενώ την ίδια ώρα εμψύχωσε τους ευρωπαϊστές της Γηραιάς Ηπείρου .
Το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα των εκλογών της Βρετανίας απέδειξε ακόμα ότι ο εθνικισμός μπορεί να υποχωρεί αλλά ο πραγματικός λαϊκισμός έχει ακόμα πολλούς οπαδούς .
Και όπως γράφει ο Ισαάν Θαρόρ στην Ουάσιγκτον Ποστ αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν μία ανέλπιστη νίκη στο ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν. Έναν πολιτικό που αρκετοί θεωρούσαν ξεγραμμένο. Ο Κόρμπιν ήταν από την πρώτη στιγμή εναντίον της λιτότητας που επέβαλαν οι Τόρις και υποστήριζε ότι πρέπει η Βρετανία να έχει ένα δυνατό δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για τους πιο αδύναμους πολίτες της , ότι πρέπει να φορολογεί περισσότερο τους πλούσιους και να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης στις εργατικές κατοικίες .
Μετά και την τελευταία τραγωδία στις εργατικές κατοικίες στο Grenfell Tower και την ουσιαστική ( αν και όχι τυπική ) ήττα της Τερίζα Μέι , ο Κόρμπιν αποκτά άλλη βαρύτητα στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τη θέση αυτή κρατά ο Μπέρνι Σάντερς που παραμένει ένας από τους πλέον δημοφιλείς πολιτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κόρμπιν και Σάντερς βασίζουν την πολιτική τους πλατφόρμα στην ίδια κεντρική ιδέα : οι ανισότητες στην κοινωνία διευρύνονται και το τεράστιο χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων είναι και ηθικά άδικο και απειλή για τη δημοκρατία.
Ο Edward Luce με άρθρο του στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς προσπαθεί να εξηγήσει γιατί μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία ήταν τόσο ευάλωτες στον λαϊκισμό σε σχέση με άλλες χώρες στην Ευρώπη. Η απάντηση του είναι επειδή μόνο αυτές οι δύο χώρες υιοθέτησαν πλήρως το δόγμα των ελεύθερων αγορών αγνοώντας τα προβλήματα και τους κινδύνους που θα έφερνε αυτό το μοντέλο.
“ Κατά τη διάρκεια της επανάστασης Ρέηγκαν – Θάτσερ στην αρχή της δεκαετίας του 1980 οι δύο μεγαλύτερες αγγλόφωνες δημοκρατίες του κόσμου προχώρησαν χωρίς δισταγμό στην επανεκκίνηση των οικονομιών τους . Και οι δύο δικαίως είχαν ενοχληθεί πολύ από τις κρατικές παρεμβάσεις στον έλεγχο των τιμών αλλά και από τις συνεχείς διαμαρτυρίες και απεργίες των εργατών” γράφει ο Edward Luce . “ Όμως η “ διόρθωση “ που έκαναν ήταν υπερβολική και τελικά γέννησε μεγαλύτερα προβλήματα. Γιατί μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες γάλλοι δικηγόροι να αναζήτησαν την τύχη τους στο Λονδίνο πολλοί περισσότεροι βρετανοί όμως αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στη βρετανική πρωτεύουσα εξαιτίας των τιμών που αυξανόντουσαν με ταχύτητα φωτός.
Πολλοί συντηρητικοί θα πουν “ τι να γίνει αυτά έχει η ζωή σε μία καπιταλιστική και άκρως ανταγωνιστική κοινωνία.”
Ο συγγραφέας του βιβλίου “ The Retreat of Western Liberalism” υποστηρίζει πως αυτό συνέβη όμως μόνο στη Βρετανία και στις ΗΠΑ.
Ενώ στις άλλες χώρες , στη Γαλλία , στη Γερμανία υπήρξε προστασία των κοινωνικά αδύναμων. Και λέει χαρακτηριστικά ότι στη Γαλλία η ανισότητα στα εισοδήματα είναι πολύ μικρότερη από την αντίστοιχη στις ΗΠΑ και στη Βρετανία . Μόνο δε το Μεξικό και η Χιλή έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ανισοτήτων στα εισοδήματα από τις ΗΠΑ. Στη Γερμανία οι ανισότητες είναι ακόμη πιο μικρές.
Το άρθρο της Ούασιγκτον Πόστ λέει ότι μετά τη δεκαετία του 1980 η ευμάρεια οδήγησε σταδιακά τους πολίτες μακριά από την πολιτική γιατί έβλεπαν ότι όλα καθορίζονται από τις αγορές .
Όταν τους έπληξε όμως η οικονομική κρίση τα λάθη , οι παραλείψεις , τα προβλήματα βγήκαν στην επιφάνεια και αυτό σταδιακά οδήγησε τον κόσμο στα άκρα , στον Τραμπ , στην κατάρρευση των σοσιαλιστικών κομμάτων . Το βέβαιο είναι ότι η απο-πολιτικοποίηση τελείωσε . Ήρθε η ώρα της πολιτικής.
Ο κόσμος κινητοποιείται και πάλι , στα αριστερά και στα δεξιά , ψηφίζει , παθιάζεται και οι κοινωνίες με αντοχές , οι κοινωνίες που οι πολιτικοί τους δεν τα έδωσαν όλα στον καπιταλισμό ανθίστανται και στον λαϊκισμό και στις ακροδεξιές σειρήνες.
Οι άλλες όχι . Και αυτό λέει η αμερικανική εφημερίδα το είδαμε στην πράξη και στις αμερικανικές και στις βρετανικές εκλογές αλλά και στις γαλλικές και ολλανδικές . Και καταλήγει ότι σίγουρα και οι Γερμανοί θα βγάλουν μία σοβαρή και μετριοπαθή κυβέρνηση.