ΤΑ ΝΕΑ

Τρεις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές, μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα νηφάλια συμπεράσματα για το εκλογικό αποτέλεσμα και τη δυναμική του χώρου μας. Σε αυτό το διάστημα, δώσαμε ικανή τροφή στον Τύπο, αφού πέσαμε θύματα της εσωστρέφειάς μας, της γκρίνιας, της αμφισβήτησης προσώπων και επιλογών. Τα κόμματα σαφώς και χρειάζονται τη δημοσιότητα για να παραμείνουν στο  προσκήνιο. Όχι όμως με την εικόνα της διάλυσης, της συρρίκνωσης και του μαρασμού.

Η πραγματικότητα εδώ και καιρό μας «χτυπάει το καμπανάκι» ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που κανείς δεν θα ασχολείται ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, ούτε με το Κίνημα Αλλαγής, γιατί το «περιτύλιγμα», όσο φανταχτερό κι αν είναι, προϋποθέτει συγκεκριμένο περιεχόμενο που στην περίπτωσή μας απουσιάζει.

Αυτό είναι το καίριο ζήτημα. Μέχρι τώρα αρνούμαστε πεισματικά να απαντήσουμε σε επιτακτικά ερωτήματα: Ποιός είναι σήμερα ο χώρος της Δημοκρατικής παράταξης; Με ποιες πολιτικές εκφράζουμε τη σημερινή κοινωνία; Πώς διεκδικούμε να είμαστε ο θεματοφύλακας δημοκρατικών θεσμών, δύναμη ευθύνης, σοβαρότητας και λογικής; Με ποιες πολιτικές θέσεις διαμορφώνουμε εξελίξεις που απαντούν στις ανάγκες της χώρας; Όσο δεν έχουμε απαντήσεις θα μένουμε όλο και λιγότεροι, όλο και πιο αμέτοχοι θεατές σε ένα έργο που τελειώνει.

Δεν συνωμοτούν όλοι εναντίον μας.

Όποιος θέλει να είναι δύναμη ευθύνης για τη χώρα βγαίνει μπροστά με θάρρος και χωρίς ιδεοληψίες. Διεκδικεί με παρρησία την πατρότητα μέτρων που νομοθετούνται από την παρούσα Κυβέρνηση και αποτελούν σχεδιασμό και στρατηγική του. Λέει «όχι» με σοβαρότητα σε αυτά που πραγματικά διαφωνεί, καταθέτοντας παράλληλα ολοκληρωμένες προτάσεις που τουλάχιστον υπακούν στους κανόνες της λογικής.

Το «περιτύλιγμα» δεν το έχουμε ανάγκη. Έχουμε όμως ανάγκη να αναστοχαστούμε ποιοι είμαστε, πού βρισκόμαστε, πώς θέλουμε να προχωρήσουμε και πώς να προχωρήσει η χώρα. Έχουμε ανάγκη να αρθρώσουμε έναν σύγχρονο ξεκάθαρο πολιτικό λόγο για το «σήμερα» και το «αύριο».

Η μιζέρια, η νεκρανάσταση του παρελθόντος,  η ομφαλοσκόπηση και οι αποκλεισμοί σπουδαίων πολιτικών σε μια υγιή Δημοκρατία δεν ικανοποιούν κανέναν. Ούτε καν τους πολιτικούς  αντιπάλους.

Εάν θέλει ο χώρος μας να είναι μπροστά στην πορεία προς το μέλλον, πρέπει να το δείξει. Αλλιώς θα μείνουμε στη γνωστή κατάσταση μαρασμού, διαμαρτυρόμενοι κατά παντός για τη συρρίκνωσή μας. Η εξαφάνιση αυτού που δεν έχει λόγο ύπαρξης είναι νόμος της φύσης. Δύσκολο να τον ανατρέψει το Κίνημα Αλλαγής.

Αντί να αναμασάμε περασμένα μεγαλεία με τη γεύση του ηττημένου, ας την  αλλάξουμε με εξωστρέφεια, αλήθειες, πρωτοβουλίες και γενναίο πολιτικό λόγο. Τον βηματισμό τον δίνει πρώτη η ηγεσία, με την προϋπόθεση ότι ξέρει που πηγαίνει και κοιτάζει μπροστά.

Η επιστροφή στην κανονικότητα, που έγινε «σημαία», είναι απαραίτητη για τη χώρα, αλλά δεν φτάνει και δεν πρέπει να μας φτάνει. Η Δημοκρατική παράταξη έχει λόγο να υπάρχει μόνο για να πάει την Ελλάδα βήμα – βήμα πιο μπροστά.

Μπορεί;