Τις τελευταίες μέρες, με ευθύνη ορισμένων υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος αλλά και κάποιων ΜΜΕ, διαμορφώνεται ένα οιωνεί «πολεμικό κλίμα» στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας μας, όσον αφορά την πιθανότητα έλευσης προσφύγων λόγω της κρίσης στο Αφγανιστάν. Η αίσθηση ότι θα εμπλακούμε ως κράτος σε μια σχεδόν πολεμική περιπέτεια και θα αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη «εισβολή», σίγουρα δεν διαμορφώνει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, ιδιαιτέρως σε αυτούς που διαβιούν σε παραμεθόριες περιοχές.

Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της κρίσης στο Αφγανιστάν. Θα υπάρξει φυσικά μια περίοδος αστάθειας. Το ποιες θα είναι οι επιδράσεις στον υπόλοιπο κόσμο, θα εξαρτηθεί από την πορεία των εξελίξεων εκεί. Είναι διαφορετικό αν υπάρξει μία φάση προσπάθειας των Ταλιμπάν να διαπραγματευθούν την εσωτερική νομιμοποίηση τους με τοπικές ομάδες, δυνάμεις, εθνικές μειονότητες, επικεφαλής φυλών κλπ, και άλλο πράγμα αν υπάρξει εμφύλιος πόλεμος με δυνάμεις που αντιστέκονται στην επικράτηση τους.  

Όχι «αν», αλλά «πώς»

Το θέμα δεν θα επηρεάσει την Ελλάδα άμεσα. Υπάρχουν χώρες στα βόρεια του Αφγανιστάν -Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν- που συζητούν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες. Προς την δυτική πλευρά του Αφγανιστάν, οι πρώτες χώρες που θα επηρεαστούν θα είναι το Ιράν και ίσως η Τουρκία. Σε όλες αυτές τις χώρες, αλλά και προς τα νότια, όπως στο Πακιστάν, θα κατευθυνθεί μεγάλος αριθμός προσφύγων. 

Αν αργότερα οι εξελίξεις επιδεινωθούν κατά πολύ, και διογκωθεί το ρεύμα αυτό, κάποια στιγμή θα φτάσει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Δεν θα αρκεί το τείχος που έχτισε η Τουρκία στα σύνορα με το Ιράν, για να "αντιμετωπίσει" το ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση, το δίλημμα δεν είναι αν θα έρθουν (ή όχι) πρόσφυγες από εκεί. Κάποιοι θα έρθουν, έτσι κι αλλιώς. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα έρθουν. Η καλύτερη λύση είναι να υπάρξει οργανωμένη μετεγκατάσταση τους από τις γειτονικές με το Αφγανιστάν χώρες, και όχι ως ανεξέλεγκτο κύμα.

Από την στιγμή που προέρχονται από εμπόλεμη ζώνη ή από ένα αυταρχικό καθεστώς, στο οποίο κινδυνεύει η ζωή τους, οι περισσότεροι από αυτούς θα έχουν προσφυγική ιδιότητα. Δεν θα είναι "απλοί" μετανάστες. Οι πολιτισμένες χώρες του κόσμου και η δική μας, έχουν υπογράψει Διεθνείς Συνθήκες, όπως της Γενεύης, που προβλέπουν την υποχρέωση υποδοχής. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια, θεωρώντας ότι το θέμα δεν μας αφορά. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την εγκατάσταση ενός αριθμού σε ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα.

Πλέγμα μέτρων

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπεται να αιφνιδιαστεί, όπως συνέβη με τον εμφύλιο στην Συρία. Θα χρειαστεί να υποδεχτεί με οργανωμένο τρόπο αρκετούς από αυτούς τους ανθρώπους. Μπορεί να λάβει ένα πλέγμα μέτρων. Πρέπει να διασφαλίσει τους αναγκαίους χρηματικούς πόρους. Να ενισχύσει τους υπάρχοντες μηχανισμούς και θεσμούς διαχείρισης του θέματος. Να αποφασίσει μια ισορροπημένη κατανομή τους ανάμεσα στις χώρες - μέλη της. Να προσπαθήσει να συμπεριλάβει στην προσπάθεια αυτή κι άλλες -μη ευρωπαϊκές- χώρες, όπως ΗΠΑ, Καναδά κλπ. Και, φυσικά,  να ενισχύσει τις χώρες "πρώτης γραμμής" που είναι κοντά στο Αφγανιστάν.

Είναι σημαντική η τηλεφωνική επικοινωνία του πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον πρόεδρο της Τουρκίας για το ζήτημα. Οι δύο χώρες έχουν και κοινά συμφέροντα. Θα είναι χρήσιμο να μπορέσουν να συνεννοηθούν. 

Κατά την λεγόμενη «κρίση του Έβρου» πέρυσι, αλλά και πρόσφατα για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, η χώρα μας έχει δεχθεί διεθνώς καταγγελίες για την μεταχείριση προσφύγων και μεταναστών. Δεν μπορεί να μεταβληθεί σε παρία, που αγνοεί τα διεθνή και ευρωπαϊκά νόμιμα. Το ανθρωπιστικό αυτό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευαισθησία και με σχεδιασμό.

Η Ελλάδα και όλα τα κράτη οφείλουν, πέραν του ελέγχου των συνόρων τους, να αφήνουν ανοιχτές συγκεκριμένες νόμιμες διόδους για υποβολή αιτήματος ασύλου, σε όποιον το επιθυμεί. Δεν μπορεί να έχει πλήρως κλειστά σύνορα. Επίσης, κάποιος που -με οποιονδήποτε τρόπο- μπει στο έδαφος ή στα χωρικά ύδατα μας, δεν επιτρέπεται να επαναπροωθηθεί χωρίς την θέληση του σε άλλη χώρα. Έχει δικαίωμα να μείνει σε προβλεπόμενες εγκαταστάσεις, μέχρι να εξεταστεί το νομικό καθεστώς του. 

Πηγή: www.avgi.gr