Τις τελευταίες μέρες μια σειρά άρθρων των Financial Times και το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Γκάιτνερ, μας αποκάλυψαν πράγματα που κάποιοι υποπτευόμαστε αλλά τώρα γίνονται ευρύτερα γνωστά. Δηλαδή, πως η χώρα πέρασε ξυστά από την καταστροφή, πως υπήρχε σχέδιο Ζ για μια Ελλάδα έκτος ευρώ… τι εφιαλτικά για την καθημερινότητα μας ήταν όσα προβλέπονταν σε αυτό το σχέδιο.
Αποκαλύφθηκε ότι υπήρχαν ισχυροί ευρωπαϊκοί κύκλοι με επικεφαλής το κ. Σόιμπλε που ήθελαν την Ελλάδα έκτος ευρωζώνης. Φάνηκε πόσο καταστροφική ήταν η ιδέα για δημοψήφισμα, αφού έδινε το πάτημα σε όσους ήθελαν να υλοποιήσουν την ελληνική έξοδο. Πόσο εγκληματική ήταν η μέχρι τότε αντιμνημονιακή πολιτική της ΝΔ και ο συναγελασμός της με ακροδεξιούς και ακροαριστερούς αγανακτισμένους. Πως η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, με αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών τον Βαγγέλη Βενιζέλο, έσωσε την παρτίδα.
Αποκαλύπτεται επίσης πόσο ανεύθυνες μπαρούφες ήταν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ περί διαπραγματευτικής ατομικής βόμβας που είχε, περί χτυπήματος του χεριού στο τραπέζι σε έναν Σόιμπλε αποφασισμένο να μας ξεπετάξει. Τι κίνδυνο περάσαμε με την φαεινή ιδέα του ελληνικού λάου να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και την ναζιστική ΧΑ.
Στο μεσοδιάστημα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων περάσαμε ξυστά από τον θάνατο. Και ο κίνδυνος υπήρχε έντονος μήνες μετά την εκλογική περιπέτεια. Κι ενώ όλα αυτά αποκαλύπτονται, κάποιοι, το μόνο που κατάλαβαν είναι φανταστικές συνομωσίες να φύγει ο αγαπημένος τους από την κυβέρνηση… Εξάλλου, τα ίδια κατάλαβε και ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία για τον εαυτό του.
Το θέμα είναι όμως όλα αυτά να λειτουργήσουν παιδαγωγικά ενόψει των εκλογών. Να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι η ψήφος μας είναι πολύ υπεύθυνη πράξη. Αυτή τη φορά, κομβικό σημείο είναι το ποσοστό της ΕΛΙΑΣ. Ανεξάρτητα από διλλήματα που τίθενται, ένα κακό αποτέλεσμα για την ΕΛΙΑ, κάνει αντικειμενικά αδύνατο για το ΠΑΣΟΚ, που τράβηξε τόσα χρόνια το κουπί της σωτήριας της χώρας, να συνεχίσει να μετέχει στην κυβέρνηση. Ανοίγει έτσι στην πιο κρίσιμη φάση ο κίνδυνος πολιτικής αβεβαιότητας, το φάντασμα της ακυβερνησίας, η επιστροφή στο εφιαλτικό παρελθόν.
Ας μην αφήσουμε να παιχτεί ο μύθος του Σίσυφου.
Ας μην είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων των συφοριασμένων.
Το δίλλημα ΕΛΙΑ ή περιπέτεια, δεν το θέτουν πρόσωπα, το θέτει η ίδια η ζωή.
Αυτή την Κυριακή όμως, η ψήφος μας θα είναι αυτοδιοικητική. Οφείλουμε να ψηφίσουμε εκείνους τους ανεξάρτητους μεταρρυθμιστικούς αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς, που προτείνουν ένα μοντέλο διαχείρισης των τοπικών θεσμών, που μπορεί να γίνει πιλοτικό παράδειγμα για όλη την χώρα. Κορυφαία τέτοια υποδείγματα είναι ο Γιώργος Καμίνης και ο Γιάννης Μπουτάρης.
Στοιχεία αυτού του είδους διοίκησης είναι το νοικοκύρεμα και ο εξορθολογισμός των οικονομικών, η βοήθεια εν μέσω κρίσης σε αυτούς που πετάχτηκαν στο περιθώριο, ο πολιτισμός και τα εξωραϊστικά έργα με λίγα χρήματα, χωρίς σπατάλες, η βοήθεια στην τοπική επιχειρηματικότητα, η εξασφάλιση ευρωπαϊκών πόρων, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα ,η κοσμοπολιτική αντίληψη.
Η νίκη Καμίνη και Μπουτάρη θα είναι μια μεγάλη ελπίδα για τη χώρα.
Παράλληλα, στην ίδια, λίγο-πολύ, λογική, κινούνται και άλλοι συνδυασμοί που πρέπει να ενισχυθούν. Η Νιόβη Παυλίδου στην Κεντρική Μακεδονία, ο Σγουρός στην Αττική, ο Κατσιφάρας στην Δυτική Ελλάδα, ο Αρναουτάκης στην Κρήτη, ο Μαχαιρίδης στο Αίγιο, ο Σκοτινιώτης στον Βόλο, ο Νασιώκας στην Λάρισα, ο Δημαράς στην Πάτρα, ο Κουράκης στο Ηράκλειο Κρήτης, ο Γιώργος Θωμάς στο Χαλάνδρι και άλλοι.
Αυτή η Κυριακή μπορεί να σημάνει μια πρώτη νίκη.