Μόδα ήταν και πέρασε: η πολιτικοποίηση στα χρόνια της Αγανάκτησης

—της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—

Ατενίζοντας καμιά φορά τη σχετική σιγή που επικρατεί εσχάτως περί τα πολιτικά, μπορεί κανείς να νιώσει πραγματικά μπερδεμένος: σαν να έχεις χάσει επεισόδια, σαν να έγινε ένα χωροχρονικό άλμα και ξαφνικά να βρεθήκαμε ως κοινωνία σε ένα παραδιπλανό σύμπαν, όπου, ενώ εξακολουθούν να συμβαίνουν (και να μας συμβαίνουν) σημεία και τέρατα, δεν κουνιέται φύλλο. Ούτε η Αθήνα καίγεται (ευτυχώς), ούτε άγριοι διαξιφισμοί διεξάγονται μεταξύ στρατοπέδων, ούτε καν οργανωμένες διαμαρτυρίες για τίποτα. Τι έγινε; Πού πήγε εκείνη η ένταση των τελευταίων πέντε χρόνων, ο ζήλος περί τα πολιτικά; Μην ήταν όλο αυτό –Θεός φυλάξοι– μόδα;

Εντάξει, η φύση απεχθάνεται το κενό – και η ελληνική κοινωνία την κανονικότητα. Και τα πέντε τελευταία χρόνια μόνο κανονικά δεν ήταν. Ιδίως σε συνάρτηση με την επέλαση της γκλαμουριάς κατά τα 15-20 που είχαν προηγηθεί αυτών. Γιατί, εδώ που τα λέμε, κι εκείνα κανονικά ήταν; Η εποχή του lifestyle κατέρρευσε μέσα στον εαυτό της, μόλις τελείωσαν τα καύσιμα – το φτηνό χρήμα. Το ίδιο μοιάζει να έχει συμβεί και τώρα, απλώς το καύσιμο ήταν διαφορετικό.

Ήταν, λοιπόν, μόδα;

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art