Πέρασαν κιόλας 8+ χρόνια από την έναρξη της κρίσης. Οι πολίτες υπέστησαν πολλά και το πολιτικό σύστημα ταρακουνήθηκε συθέμελα. Πολλοί πιστεύαμε πως η κρίση θα ήταν μια αφορμή για να αλλάξουν όλα. Με πρώτα τα πολιτικά κόμματα τα οποία θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τις παλιές νοοτροπίες, τις παλιές κακές συνήθειες και να απαλλαγούν από τις παθογένειες, που οδήγησαν στην κρίση. Να μπουν στο δρόμο του ορθολογισμού… Να μάθουν τουλάχιστον απλά μαθηματικά, όπως ότι δεν μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε….
Περιμέναμε ακόμη, να αλλάξει το πολιτικό ύφος , ο λόγος, να γίνει πιο ήπιος. Να εγκαταλείψουν τον διχαστικό λόγο, να ανοίξουν δρόμους συνεννόησης, την στιγμή μάλιστα που η χώρα βίωνε μια βαθιά κρίση…Να αντιπαραβάλλουν προγράμματα και επιχειρήματα.
Περιμέναμε, τέλος, πως οι πολίτες θα γίνονταν πιο σοφοί και θα επέλεγαν αυτούς που με σοβαρότητα πρότειναν ρεαλιστικές λύσεις εξόδου από την κρίση και όχι τους παραμυθάδες που φούσκωναν τα μυαλά με ανορθολογικές και παρανοϊκές προτάσεις…
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη…
Τώρα που έστω τυπικά βγαίνουμε από τα μνημόνια, όλα μοιάζουν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Το πολιτικό μας σύστημα, από την αρχή των μνημονίων έως σήμερα, συνέχισε να χρησιμοποιεί τον ίδιο ανορθολογικό και ανερμάτιστο λόγο, ακόμη πιο βαθειά διχαστικό και χωρίς καμιά διάθεση αυτοκριτικής. Κυρίως χωρίς δείγματα αλλαγής. Υποχρεώθηκε σε σειρά αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, όχι γιατί τις πίστευε, αλλά διότι τις επέβαλαν οι δανειστές και μάλιστα με μπόλικη δόση βαλκανικής και ανατολίτικης κουτοπονηριάς. Έτσι, κάποιες από τις πολύ βασικές μεταρρυθμίσεις- πραγματικές μεταρρυθμίσεις- μπορεί να ψηφίστηκαν στη Βουλή, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκαν…
Έπαιζε και συνεχίζει να παίζει… καθυστερήσεις με στόχο να κουράσει τους δανειστές… Ο πιο επιδέξιος απ’ όλους ο Αλέξης Τσίπρας. Γνωστός για τον ανορθολογικό και διχαστικό του λόγο, κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην εξουσία, λάβρος κατά των δανειστών, αντιμνημονιακός και «αντιμερκελιστής». Ειδικός στο μανιπουλάρισμα του λαού, κατόρθωσε να κερδίσει το δημοψήφισμα και να πράξει ακριβώς τα αντίθετα. Μετετράπη σε ακραιφνή μνημονιακό και δέχτηκε όλα τα μέτρα τα οποία κατήγγειλε ως αντιπολίτευση.
Ωστόσο, έπαιξε και συνεχίζει να παίζει… καθυστέρηση. Εφάρμοσε όλα τα μέτρα που πλήττουν τους απλούς πολίτες, δεν προχώρησε, όμως σε καμιά διαρθρωτική μεταρρύθμιση που θα άλλαζε τη δομή και λειτουργία του κράτους, αλλά και του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Αντιθέτως, έκανε παρεμβάσεις στο θεσμικό πλαίσιο που οδήγησαν τη χώρα προς τα πίσω…
Η καθυστέρηση πάντως, έπιασε. Οι δανειστές κουράστηκαν με τους Έλληνες και σφυρίζουν την λήξη της κρίσης και των μνημονίων.
Όμως το πολιτικό μας σύστημα παραμείνει το ίδιο και απαράλλαχτο…
Τα πολιτικά μας κόμματα λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως πριν τα μνημόνια. Δεν χρειάζονται παραδείγματα. Το ζούμε κάθε μέρα…
Μόνο που χάνονται κάποιες γενιές, οι οποίες συνεχίζουν να φορτώνονται με τα χρέη των προηγουμένων και αναζητούν ελπίδα για το μέλλον.
Επιπλέον, η κοινωνία μας φορτώθηκε και με την Χρυσή Αυγή. Γνήσιο τέκνο του ναζισμού….