Και βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο… Τροχάδην σημειωτόν! Αλλά οι άλλοι δεν βρίσκονται. Περιμένοντας τις προγραμματικές της νέας (παλιάς) κυβέρνησης που πρέπει να εξειδικεύσουν και όχι να εξιδανικεύσουν -όπως επιμένει ο διορθωτής- το μνημόνιο που η κυβέρνηση εισηγήθηκε και η Βουλή ενέκρινε.

Μπρος σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα όλα μοιάζουν σαν μαγική εικόνα. Ενώ πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί τι σημαίνει “αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης”, η κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται σε νιρβάνα. Αλήθεια, αποπολιτικοποίηση της διοίκησης σημαίνει να ψηφίζουν για την εξέλιξη των υπαλλήλων οι ομοιόβαθμοι (γιατί όχι και οι κατώτεροι υπάλληλοι), οι χρήστες των υπηρεσιών (άρρωστοι π.χ. για γιατρούς, φυλακισμένοι για τους δεσμοφύλακες, φορολογούμενοι για τους εφοριακούς κτλ.π); Φυσικά όχι. Η διοίκηση είναι ιεραρχική, ο έλεγχος των χρηστών ασκείται από το κοινοβούλιο και τους πολιτικούς θεσμούς, οι υπάλληλοι συμμετέχουν ή επιδρούν μέσω των συλλογικών τους οργάνων. Έτσι συμβαίνει με βάση την επιστήμη και έτσι δηλώνει η εμπειρία πλην των περιπτώσεων ολοκληρωτικών καθεστώτων. Οι υπάλληλοι προσλαμβάνονται μέσω αντικειμενικών διαδικασιών (εξετάσεις ή καταμέτρηση προσόντων) και όχι μέσω πελατειακών ρουσφετιών ποσοστώσεων κατηγοριών.

Οι θέσεις προκύπτουν από την αξιολόγηση των δομών (θεσμών, υπηρεσιών), για να εξυπηρετήσουν ανάγκες. Προφανώς η ανάγκη δεν είναι να μισθοδοτούνται άτομα. Ούτε είναι δυνατόν να παράγει και να διανέμει ποιοτικές υπηρεσίες μια διοίκηση που ξοδεύει το 85% για μισθούς.
Σαφείς αλήθειες. Γιατί δεν τις ακολουθούμε; Γιατί πάντα όσοι περιμένουν έξω θέλουν να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση, για να μπουν μέσα μέσω των επαφών τους με την εκάστοτε εξουσία. Άλλωστε από τη θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ και μετά, και την απαγόρευση από το σύνταγμα προσλήψεων εκτός ΑΣΕΠ, το επαναστατικό αίτημα είναι να καταργηθούν οι απαγορεύσεις και οι ταξικοί φραγμοί. Τόσο αγώνα έκαναν μερικοί. Να μην μπορούν να δρέψουν τους καρπούς του κόπου τους;

Π.χ. οι “αδιόριστοι εκπαιδευτικοί”. Καταρχήν η κατοχή ενός πτυχίου, που είναι τυπική προϋπόθεση, δεν σε κάνει εκπαιδευτικό. Στη συνέχεια δεν σε κάνει “αδιόριστο”. Έτσι πολλοί (π.χ. 3.000 από τις 3.500 αποφοίτους Παιδαγωγικών Τμημάτων) προσπαθούν να γίνουν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που ήθελαν να παρακάμψουν το σύνταγμα, να προσλάβουν αναπληρωτές και μετά με κάποιο ασαφές κόλπο να τους διορίσουν αντί να γίνει διαγωνισμός του ΑΣΕΠ! Τους τη χάλασε το ΣτΕ και γι’ αυτό ψέγουν τους πραγματικούς αδιόριστους, τους επιτυχόντες του ΑΣΕΠ που διαμαρτύρονται. Αλλά του Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Κάτι θα βρεθεί…

Αλλά τι λέω τώρα… Ψιλά γράμματα. Μάθαμε περί του ορισμού του πλούσιου, που περιμένουμε να οριστικοποιηθεί στις προγραμματικές. Τα ’λεγε ο Γλέζος… Να πω ότι βαδίζουμε στην αταξική κοινωνία; Έχω πει αρκετές φορές ότι το δύσκολο είναι να τους πληρώνεις όλους, όχι να τους διορίσεις. Αυτό είναι εύκολο. Αν ο συντελεστής φόρου φτάσει στο 100%, θα είμαστε όλοι ίσοι. Περαστικά μας!