Το ντοκυμαντερ του Παπαχελά διδάσκει.

Κύπρος, πραξικοπημα, εισβολή. Πολεμικό συμβούλιο της χούντας, ανόητοι και άφρονες προτεινουν την ένωση και τον πόλεμο στους Τούρκους. Περάστε καρντάσια…

Σε τρεις μέρες θα είμαι στην Πόλη, κομπάζει ο ημίτρελλος δικτάτωρ, μόνο σαν αιχμάλωτος πολέμου, τον προσγειώνει ο Αμερικανός φίλος, νομίζουν ότι παίζουν «στρατέγκο ορίτζιναλ», την τύχη της χώρας παίζουν, χάσαμε παιδιά… όταν ο υπερπατριωτισμός συναντά την ανθρώπινη βλακεία, τι περίμενες δηλαδή…

Αμνήμονες, άντε πάλι πατριωτικές κορώνες, ο Σαμαράς σώζει την πατρίδα ή μάλλον την παρτίδα, το γινάτι βγάζει μάτι, ουκ εά με καθεύδειν το του Μητσοτάκη τρόπαιον,  «άκουσα» ότι είσαστε μειοδότες, που το άκουσες δηλαδή, το λέει ο Βελόπουλος, η Λατινοπούλου, τα ορφανά του Καμμένου, και γιατί μιλάμε με τον Ερντογάν, έλα ντε…καλύτερα να του ρίξουμε τα Ραφάλ ένα βράδυ κι η Παναγιά μαζί μας, όταν μαζεύονται πολλοί πατριώτες ανησυχώ…Ο Μητσοτάκης κι ο Ανδρουλάκης φαίνονται λογικοί άνθρωποι, πάλι καλά αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι σου μέλλει.

Στην πρώην αξιωματική αντιπολίτευση ο Φάμελος μοιράζεται τον θρόνο με τον Πολάκη, τον θεριακλή υπουργό υγείας που έβριζε τα εμβόλια, θέλαν και να τον διαγράψουν αλλά το ξέχασαν στο δρόμο. Δελφίνος κι ο Γκλέτσος, αφού αποκάλυψε ότι οι ανεμογεννήτριες δεν βγάζουν ρεύμα, θα έλυνε το μεταναστευτικό προσλαμβάνοντας ιερόδουλες, οι νταβατζήδες σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Μα πού τους βρίσκουν…αυτοί θα κυβερνήσουν δηλαδή;

Γιατί όχι, δε θυμάσαι τον Βαρουφάκη, η χώρα ως παίγνιο, το άσετ του Αλέξη, είχε ταλέντο αυτός στους συνεργατες μα τώρα, με τον εξ Αμερικής ομορφονιό, ετίναξε τη μπάνκα.

Δεν θυμάσαι το άμοιρο τον Λαφαζάνη, υπόκλιση στον Πούτιν, μητέρα Ρωσία τύπωσε μας νόμισμα, αυτος τον δινει στεγνά στον Ολάντ, μια χάρη σου χρωστάμε Βλάντιμιρ.

Είπα Πούτιν και βλέπω το μάτι που γυαλίζει, εισβάλει οπου γουστάρει κι άμα αντισταθείς…θα πατήσω το κουμπί, πάτα το ρε φίλε και γαία περί μειχθήτω, σιγά μη το πατήσει αλλά έχει κι αυτές τις παρέες με τους τρελούς Αγιατολάδες και τον απότρελο τον Κιμ…

Εγχώριοι θαυμαστές, ακροδεξιοί λατρεύουν τον άντρα τον σκληρό, παπάδες τον Μόσκοβο της ορθοδοξίας, αριστεροί τον μετενσαρκωμένο Πατερούλη και το ΚΚΕ τραμπουκιζει τα εν Ελλάδι ουκρανογυναικόπαιδα που τόλμησαν να θυμισουν το Holomodor, το μεγάλο λιμό, το μεγάλο έγκλημα του Σταλιν, έχει ρίζες η έχθρα.

Λες ότι τουλάχιστον εμείς οι Δυτικοί είμαστε λογικοί..

Και βγαίνει ο Τραμπ, ο φίλος του, με σαράντα καταδίκες, η κλιματική κρίση ειναι ψέμα κι ας φυσάει Βοριάς απ’ το Νοτιά, Ρασούλη ήσουν προφήτης, βάζει υπουργό υγείας τον αντιεμβολιαστή, υπουργό παιδείας την υπεύθυνη για τους αγώνες κατς, ξέρετε αυτά τα πλακατζίδικα στημένα. Αχ με πιάνει νοσταλγία, πηγα καποτε στο «Μεγαρίτης εναντιον του θηριώδους Ράνκιν» για τον παγκόσμιο τίτλο, βγαίνει ο θηριώδης Ράνκιν στο ρινγκ, του δίνει ο δικός μας μια καρατιά στο κεφάλι…πάρτον κάτω, τέλος, μπραβοοο αλλά υπουργός δεν έγινε, αδικία, ο Χαικάλης καλύτερος ήταν;

Ο Τραμπ θα τελειώσει τους πολέμους, καημένη Ουκρανία, καημένε Ζελένσκι, τον Νεντανιαχου τον αγαπάει, αυτός ένα δίκιο τόχει αλλά που είναι το όριο, που τελειώνει;

Ολα τελειώνουν εκτός απ’ το μίσος.

Ρόλερ Κόστερ, τρενάκι του τρόμου ελληνιστί κι εγώ σε παραλήρημα.

Θα περάσει κι αυτό φίλοι μου…

Σχόλιο στην εκπομπή «Καθρέφτης» του Χρήστου Μιχαηλίδη στo Α΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ