Ο Μανώλης Γλέζος, ισως χωρίς να το καταλαβαίνει, έκανε μια εκπληκτική ομολογία που αποδημεί πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ και την λεγόμενη ριζοσπαστική Αριστερά.Ενώ είπε ότι επείγεται να γίνουν εκλογές και να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, ταυτόχρονα είπε ότι δεν έχουν σκεφτεί πού θα βρουν τα χρήματα για να υλοποιήσουν το πρόγραμμα τους.
Μα κάτι είναι ριζοσπαστικό όταν είναι εφικτό. Και λίγο Μαρξ να είχανδιαβάσει θα γνώριζαν ότι οι οικονομικές προϋποθέσεις είναι το πρώτο ζητούμενο για να είναι κάτι εφικτό.
Άρα ο ριζοσπαστισμός τους είναι ψευδεπίγραφος αφού δεν είναι υλοποιήσιμος και στην πραγματικότητα είναι ένας βαθύτατος συντηρητισμός που αποσκοπεί στην διατήρηση του υπάρχοντος. Και επειδή το υπάρχον αντικειμενικά δεν μπορεί να διατηρηθεί η δημαγωγία του Σύριζα οδηγεί στην αποσύνθεση και την καταστροφή.
Γίνεται φανερό λοιπόν ότι η επώδυνη, δύσκολη αντιδημοφιλής και με πολιτικό κόστος προσπάθεια της κεντροαριστεράς να βρει ένα ρεαλιστικό τρόπο εξόδου από την κρίση, αποκοπής από ένα παθογενές μοντέλο που μας οδήγησε στην κρίση και δημιουργίας ενός νέου δίκαιου και αποτελεσματικού σχεδίου για την μεταμνημονιακή Ελλάδα, είναι ο πραγματικός ριζοσπαστισμός σήμερα.
Γι αυτό και δαιμονοποίηση του σημερινού εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ που αναδεικνύεται σε δύναμη ευθύνης, ρεαλισμού, αλλά και οραματισμού για το μέλλον.
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε ένα παραλήρημα επιθέσω από τη ναζιστική Χρυσαυγούλα, τους ψεκασμένους ακροδεξιούς Καμένους και τα πιο σαπισμένα οπισθοδρομικά στοιχειά της ΝΔ σαν τον Τζιτζικώστα.
Αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει σε πρώτη προτεραιότητα της πολίτικης του την σπίλωση του Βαγγέλη Βενιζέλου. Το να υποστηρίζεις το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει γίνει καταραμένο, αιρετικό, αντεργκράουντ, αβανγκάρντ και καλτ ροκ. Απειλεί να σε πνίξει ο χυλός της βλακείας του μέσου όρου. Γι αυτό η προσπάθεια συσπείρωσης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, της μετριοπάθειας, του μεταρρυθμισμού, της κοινής λογική πρέπει να προχωρήσει με γρήγορα βήματα. Γιατί είναι ο μόνος ρεαλιστικός ριζοσπαστισμός. Κανείς δεν έχει την πολυτέλεια του ελιτισμού, του κομματικού πατριωτισμού, των μίζερων αντιπαθειών, των προσωπικών στρατηγικών.
Το εγχείρημα θα πετύχει γιατί στην κοινωνία ωριμάζει η συνείδηση της αναγκαιότητας του. Όσοι μείνουν απέξω απλώς θα τους προσπεράσει η Ιστορία. Ταυτόχρονα πρέπει να στηριχτεί η κυβέρνηση σε αυτή την δύσκολη φάση. Είναι αλήθεια ότι περνά την πιο δύσκολη ώρα της.
Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Πρέπει με λεπτούς χειρουργικούς χειρισμούς να συνδυάσει τις απαιτήσεις των δανειστών με τις αντοχές της κοινωνίας και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις…