Ακόμα και οι Γερμανοί θιασώτες του ακραίου νεομονεταριστικού μοντέλου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα αναγνωρίζουν την κατάρρευση της ρευστότητας της οικονομίας στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Το γεγονός αποδεικνύουν δηλώσεις του Σόιμπλε αλλά και προσφάτως της επικεφαλής του Ιδρύματος Αντενάουερ στην Αθήνα για τη δημιουργία μιας επενδυτικής τράπεζας με την υποστήριξη της Γερμανίας.

Οχι ενίσχυση της ρευστότητας με φθηνή δανειοδότηση των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ακόμα και καθ? υπέρβαση των ελληνικών πιστωτικών ορίων. Ούτε μέριμνα για αύξηση του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα με κίνητρα μετεγκατάστασης ξένων τραπεζών και κατάργηση των εμποδίων εισόδου στην τοπική και περιφερειακή τραπεζική αγορά (π.χ. μέσω σχετικής πρόβλεψης στο μνημόνιο). Ούτε βεβαίως μέσω ενός προγράμματος «Marshall». Αλλά, από μια γερμανική επενδυτική τράπεζα που θα επενδύσει σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα με βάση τα δικά της κριτήρια, τα δικά της σχέδια, και βέβαια με τη λήψη των ανάλογων εξασφαλίσεων από τους χρηματοδοτούμενους (υποθήκες, προσημειώσεις κ.λπ.).

Αυτή η γερμανική εκδοχή της ενίσχυσης της ρευστότητας ολοκληρώνει το πλαίσιο της καθ? υπαγόρευση σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας. Και όλα αυτά με το «αζημίωτο», καθώς η δραστηριότητα της γερμανικής επενδυτικής τράπεζας δεν θα βασίζεται σε δωρεές, αλλά σε μελετημένα σχέδια που θα διεκδικούν τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων επί των επενδυμένων κεφαλαίων και σχεδίων.

Οσο καλοδεχούμενη και αν είναι αυτή η νέα πρωτοβουλία της γερμανικής κυβέρνησης, δεν παύει να υπογραμμίζει την αποτυχία της εφαρμοζόμενης πολιτικής στην κατάρρευση της ρευστότητας, να συνιστά αποσπασματική προσέγγιση στην επίλυση της διαρθρωτικής κρίσης ρευστότητας και εντέλει να καταλήγει σε μια κερδοσκοπική «αλληλεγγύη» της γερμανικής κυβέρνησης.

Μένει στην ελληνική κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί την έμμεση αναγνώριση του προβλήματος από τη γερμανική πλευρά και να αναδείξει τις διαρθρωτικές αδυναμίες της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής διεκδικώντας την αναμόρφωσή της, με στόχο τη διαρθρωτική -και όχι καιροσκοπική- αντιμετώπιση του προβλήματος. Με διαρθρωτική ενίσχυση της ρευστότητας από την ΕΚΤ, ανταγωνισμό στην τραπεζική αγορά και ουσιαστική εποπτεία. Με φθηνό και προσβάσιμο χρήμα από όλους ως το μοναδικό μέσο για τη συνολική ανάκαμψη της επιχειρηματικότητας, τη διάσωση της μεσαίας τάξης, της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας