Είπανε τέσσερεις καθηγητάδες σχετικά με την υπόθεση των Τεμπών:
Η δημιουργία μιας Ανεξάρτητης Επιτροπής φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε. Η προοδευτική αντιπολίτευση και οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών μπορούν αμέσως να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Και η κυβέρνηση, όμως, οφείλει να αντιμετωπίσει την πρόταση θετικά, κατανοώντας έστω και τώρα, ότι ο τρόπος που χειρίστηκε (και αυτό) το ζήτημα θέτει σε κίνδυνο τη Δημοκρατία και τη σταθερότητα της χωρας.
Αν κάτι με διασκεδάζει είναι ο ρυθμός που πέφτουν οι προτάσεις.
Η πρόταση αυτή πάντως είναι καλύτερη από την προηγούμενη που ακούσαμε κι έλεγε να παραιτηθεί ο κος Μητσοτάκης αλλά να μην διαλυθεί η Βουλή. Και ποιος θα αναλάβει ρώτησε ο δημοσιογράφος. Θα δούμε απάντησε ο παλαίμαχος πολιτικός του Σύριζα.
Κι αν μου αρέσει περισσότερο η πρόταση των τεσσάρων είναι γιατί θα αρχίσουν συζητήσεις για τα κριτήρια επιλογής των σοφών κεφαλών που θα στελεχώσουν την επιτροπή. Θα είναι Έλληνες, ξένοι και από ποια πανεπιστήμια. Ποιος θα τους νομιμοποιήσει; Και πως; Δια βοής στο Σύνταγμα ή η Βουλή; Σε ποιον δώσουν το πόρισμά τους. Θα έχουμε να ασχολούμαστε μέρες αν όχι εβδομάδες.
Εκτός αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτό που είπε ο δημοσιογράφος και πανελίστας του ΣΚΑΙ Βαγγέλης Παπαδημητρίου: «Έχω πληροφορηθεί ότι πολύς κόσμος πιέζει ώστε η κα Καρυστιανού να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας».
Τουλάχιστο εδώ γλυτώνουμε τις χρονοβόρες διαδικασίες της σύστασης της επιτροπής των σοφών.
Με συνοπτικές διαδικασίες θα έχουμε ad hoc γυναίκα πρωθυπουργό, σημαντικό ε, η οποία θα σχηματίσει κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων.
Όλα αυτά θα ήταν αστεία αν δεν ήταν τραγικά και σοβαρά. Τραγικά γιατί δείχνει την ένδεια των επιχειρημάτων και των προτάσεων αυτών που τα λένε.
Το ότι με ασαφείς και μη συνταγματικά προβλεπόμενες διαδικασίες κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει η κυβέρνηση δείχνει πόσο πολύ σέβονται τους υπάρχοντες θεσμούς.
Δέχομαι ότι για πολλούς ανθρώπους η τραγωδία των Τεμπών ήταν ένα σοκ. Το γεγονός ότι τόσοι νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν εξ αίτιας ενός ανίκανου κρατικού μηχανισμού και ενός αμήχανου πολιτικού συστήματος επιτρέπει την ταύτιση με τα θύματα και τους συγγενείς τους.
Βέβαια ακόμα ψάχνω να καταλάβω γιατί δεν μας συγκλόνισαν το Μάτι, η Μάνδρα, οι φωτιές στην Ηλεία, το ναυάγιο του Εξπρές Σάμινα και άλλες φοβερές τραγωδίες τόσο ώστε να μας βγάλει στους δρόμους και στις πλατείες.
Εν πάση περιπτώσει όποιος και όποια θέλει να κατέβει στις 28 Φεβρουαρίου μπορεί να το κάνει ελεύθερα και χωρίς να κατηγορηθεί για οτιδήποτε.
Αλλά πρέπει να έχει στο νου ότι οι συγκεντρώσεις αυτές εκτός από ένα ασαφές αίτημα διαφάνειας δεν μπορούν να παραγάγουν πολιτικό αποτέλεσμα.
Εκτός αν πρόβαλαν συγκεκριμένα αιτήματα τα οποία να μπορούσαν πάρουν νομοθετικό ή συνταγματικό ένδυμα, όπως θα ήταν λόγου χάριν η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Όμως εγώ δεν βλέπω κάποιο αίτημα εκτός από το να πέσει ο Μητσοτάκης ή αν είναι δυνατόν να πιεστεί να πάει σε εκλογές και μετά να έρθει μια κυβέρνηση συνεργασίας να αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Γιατί πως αλλιώς θα μπορέσει να κυβερνήσει το 8, το 9 και 14 τοις εκατό .
Μόνο με πολιτικό ρεσάλτο.
Και για να μην παρεξηγηθώ Εχω κι εγώ παράπονα από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Μεταρρυθμίσεις μας έταξε μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε και τα καίρια ζητήματα αναβάλλονται συνεχώς Και άλλα πολλά.
Όμως δεν θέλω με τίποτα να ξαναζήσω πάνω και κάτω πλατείες, γιατί είδαμε που μας οδήγησαν. Και με λύπη διαπιστώνω ότι το παραμύθι της αυθόρμητης λαϊκής βούλησης δυστυχώς έχει πέραση ακόμα. Υπάρχουν δε πολλοί που ξέρουν να το πουλήσουν.
Εύχομαι οι συγκεντρώσεις να είναι ειρηνικές.
Κι ελπίζω η αστυνομία να φερθεί με σύνεση.