Τελικά, η υπόθεση των υποκλοπών, με στόχο τον Νίκο Ανδρουλάκη, χάλασε τα δημοσιογραφικά σενάρια για μετεκλογική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ.; Έχουν κοπεί οριστικά οι γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Μεγάρου Μαξίμου; Μήπως έχει αναπτυχθεί -κρυφά και υπογείως- δίαυλος επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ας προσπαθήσουμε να τα δούμε όλα με σύνεση και ψυχραιμία.
«Σεισμός» εν μέσω θέρους
Είναι αλήθεια ότι η αποκάλυψη πως η ΕΥΠ -με αγνώστου ταυτότητας εντολή- παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη, έπεσε σαν καλοκαιρινή βόμβα στο πολιτικό σκηνικό. Μάλιστα, το γεγονός ότι η Υπηρεσία βρίσκεται υπό τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο του πρωθυπουργικού γραφείου και ως αποτέλεσμα αυτού είχαμε την παραίτηση του στενότερου συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολιτική σεισμική δόνηση μεγάλου μεγέθους.
Τα σενάρια ως «σωσίβιο»
Όλα αυτά, εξάλλου, συνέβησαν λίγες μέρες αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός -τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις- είχε δεσμευτεί/υποσχεθεί ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Την ίδια ώρα, η αποτύπωση για πρώτη φορά της μικρής φθοράς στην δημοσκοπική εικόνα της Ν.Δ., είχε οδηγήσει ακόμα και τους πιο σκληροπυρηνικούς πολιτικούς φίλους του Μητσοτάκη, να αναγνωρίζουν ότι η υπόθεση της αυτοδυναμίας μάλλον έχει χαθεί οριστικά. Έτσι, το σενάριο που ήθελε το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, επέστρεφε συνεχώς στον αφρό της επικαιρότητας.
Το σκιάχτρο του ΣΥΡΙΖΑ
Από την πλευρά του ο Ανδρουλάκης, σχετικά φρέσκος ακόμα στην ηγεσία του κόμματος και ενώ είναι σε εξέλιξη μια σειρά από εσωκομματικές διαδικασίες, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποφύγει την ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με μια ενδεχόμενη νέα τετραετία Μητσοτάκη. Ωστόσο, η πίεση από τα φιλικά προς το Μαξίμου ΜΜΕ συνεχίζεται, καθώς απέναντι στον «μονόδρομο» της συνεργασίας με τη Ν.Δ. -αφού θυμίσουν την καταστροφική τετραετία Τσίπρα και την ταύτιση του πρώην πρωθυπουργού με την ακροδεξιά του Καμμένου-, προβάλλουν ως «μπαμπούλα» και ως μόνο πιθανό εναλλακτικό σενάριο, μια συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ρήγμα στο πολιτικό κέντρο
Πράγματι η υπόθεση των υποκλοπών ρηγμάτωσε τις όποιες καλές σχέσεις υπήρχαν μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Μαξίμου. Σχέσεις που περισσότερο εκφραζόντουσαν μέσα από τις θετικές εκτιμήσεις της βάσης του ΠΑΣΟΚ για το πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού, παρά από τις απευθείας επαφές σε επίπεδο ηγεσιών ή στελεχών. Εξάλλου, είναι χαρακτηριστικό, ότι ακόμα και άνθρωποι της κεντροαριστεράς, που κρατούσαν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας του χώρου με τον Μητσοτάκη, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, δεν φοβήθηκαν να συγκρουστούν με το πρωθυπουργικό περιβάλλον και να μιλήσουν με σκληρή γλώσσα για τις υποκλοπές.
Και όμως, είναι αντιπολίτευση
Υπάρχει όμως κρυφή συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ για να προχωρήσει το θολό σενάριο της Κουμουνδούρου που ακούει στο όνομα «προοδευτική διακυβέρνηση»; Αν εξαιρέσουμε εκείνους που όντως υποστηρίζουν -εκατέρωθεν και με προσεχτική γλώσσα- την παραπάνω επιλογή, τα όσα γράφονται και ακούγονται δεν είναι παρά μια αυθαίρετη ανάλυση, με βάση την σκληρή αντιπολίτευση της Χαριλάου Τρικούπη, που σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και να συμπίπτει με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, όταν δύο κόμματα βρίσκονται στην αντιπολίτευση, θα κάνουν πολλές φορές σχεδόν ταυτόσημη κριτική στην κυβέρνηση την οποία αντιπολιτεύονται. Εκτός και αν το ΠΑΣΟΚ έχει δηλώσει συμπολιτευόμενο κόμμα και δεν το ξέρουμε.
Παραδείγματα προς αποφυγή
Όλο το προηγούμενο διάστημα ο Ανδρουλάκης έχει αρνηθεί να δεσμευτεί ότι θα συγκυβερνήσει με τον έναν ή τον άλλον. Κάποιοι τον καλούν να εγκλωβιστεί σε μια θέση παρόμοια με εκείνη που είχε το Ποτάμι λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2019, όταν μετά από ισχυρή πίεση, δεσμεύτηκε «εκ του ασφαλούς» να συγκυβερνήσει με το πρώτο κόμμα, γνωρίζοντας ωστόσο ότι πρώτο κόμμα θα είναι η Ν.Δ. Τελικά άλλες οι βουλές των ψηφοφόρων…
Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι κάλπη
Έχουμε ξαναγράψει ότι το όποιο μετεκλογικό σενάριο θα πρέπει να βασίζεται στα εκλογικά αποτελέσματα. Και τα εκλογικά αποτελέσματα θα διαμορφωθούν με βάση τα θέλω του εκλογικού σώματος. Αλλά ακόμα και αν πάρουμε ως δεδομένο ότι οι σημερινές δημοσκοπήσεις είναι προβολή της κάλπης, έχει σημασία πως αυτό μεταφράζεται επί του πρακτέου. Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι οι εκλογές της απλής αναλογικής θα «δώσουν» κυβέρνηση; Δεν έχει σημασία αν στην κάλπη της ενισχυμένης, θα χρειάζονται πέντε ή 30 έδρες για να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Επίσης, η συζήτηση θα γίνει σε άλλη βάση από τη σημερινή, αν Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν μικρές διαφορές μεταξύ τους ή -το λιγότερο πιθανό προς το παρόν σενάριο- αν δούμε ανατροπή στην σειρά της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Αυτοδυναμία με την… τρίτη
Τέλος, ας μην βιάζονται κάποιοι, που προσπαθούν ακόμα να δώσουν θεσμική υπόσταση στον σημερινό πρωθυπουργό, να αποκλείσουν και τρίτες εκλογές, ίσως και με νέο εκλογικό σύστημα υπερενισχυμένης «αναλογικής», ωσότου η Ν.Δ. αποκτήσει την πολυπόθητη -και πάντα σε βασική προτεραιότητα- αυτοδυναμία.