Αυτή η συνεχής συζήτηση για την ΔΗΜΑΡ, προσωπικά, με έχει κουράσει. Γιατί πιστεύω ότι πια δεν έχει αντικείμενο. Όσοι δεν πείσθηκαν από τις αποφάσεις της Κ.Ε., όσοι δεν κατάλαβαν τους λόγους του Φώτη Κουβέλη, δεν μπορεί να μην πήραν το μήνυμα από την στάση του κόμματος στο πολυνομοσχέδιο. Δεν αρκέσθηκε στην καταψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αλλά υπερψήφισε και την ένσταση αντισυνταγματικότητας που κατέθεσαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΞΕΛ.
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, νομίζω ότι έχει κάνει τις επιλογές της. Και είναι αμετάκλητες, όσα ευχολόγια και αν γράφονται στη σχετική αρθρογραφία. Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ πρέπει σύντομα να πάρουν τις αποφάσεις τους. Μια λύση είναι να μείνουν στο κόμμα, δίνοντας μάχες εκ των προτέρων χαμένες. Άλλη που ακούω, είναι να φτιάξουν ένα δικό τους μεταρρυθμιστικό χώρο, μαζί με άλλες δυνάμεις που ενδεχομένως θα δεχθούν να συνεργασθούν. Θα προσθέσουν έτσι άλλο ένα κομματίδιο στον ήδη κατακερματισμένο κεντροαριστερό και μεταρρυθμιστικό χώρο. Και η τρίτη και πιο ρεαλιστική κατά τη γνώμη μου, να μετάσχουν στη συγκρότηση του ενδιάμεσου μεταρρυθμιστικού πόλου, με την ισότιμη συμμετοχή όλων των δυνάμεων του χώρου και φυσικά της κύριας και ισχυρότερης, που είναι το ΠΑΣΟΚ. Σε όσους μυρίζει και ξινίζει το ΠΑΣΟΚ, δικαίωμά τους και μπορούν να φτιάξουν ό,τι νομίζουν. Πάντως, ισχυρός ενδιάμεσος πόλος χωρίς το ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη μου μοιάζει με παιδική άσκηση επί χάρτου.
Προς το παρόν το παιχνίδι παίζεται στον χώρο της κυβέρνησης. Αυτής της κουτσής, στραβής, με χίλια ελαττώματα κυβέρνησης, που όμως αναδέχθηκε την ευθύνη να διαχειρισθεί αυτήν την εφιαλτικά δύσκολη κατάσταση για τη χώρα. Και όλα θα κριθούν από το αν θα καταφέρει, με όλες τις αγκυλώσεις και τα βαρίδια της, να προωθήσει τις στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Έχω την αίσθηση ότι κάτι κινείται. Όχι με τους ρυθμούς που θα θέλαμε. Αλλά κινείται. Από την επιτυχία της κυβέρνησης θα εξαρτηθεί αν μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Αν θα σταθεροποιηθεί σχετικά η οικονομία, αν θα υπάρξει κάποια άμβλυνση της κοινωνικής οξύτητας, αν θα υπάρξει κάποια σχετική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυτής.
Αυτές είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για πολιτική ομαλότητα. Και είναι στα χέρια της κυβέρνησης. Από την κεντροαριστερά, στην κυβέρνηση μετέχει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό, με όλα τα λάθη του, δίνει τη μάχη. Και πρέπει να στηριχθεί. Καλή η φιλολογία. Αλλά και λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει.