Τότε θα είναι πολύ αργά… συναγωνιστές της Αριστεράς και της Προόδου.
Έχουμε την κακή συνήθεια, μεταξύ όλων των άλλων, όταν εμφανίζεται κάποια στιγμή ένα σοβαρό πρόβλημα, να το υποτιμούμε, να είμαστε δύσπιστοι και αδιάφοροι… Και όταν το πρόβλημα αυτό διογκώνεται και μας απειλεί, να αντιδρούμε σπασμωδικά και υπό το κράτος πανικού. Ενώ ταυτόχρονα μπορεί να πιστεύουμε τα πιο ευφάνταστα παραμύθια που ο κάθε απατεώνας κατά καιρούς μας σερβίρει, από το νερό του Καματερού και την Αναστασία του Αιγάλεω, μέχρι τις προφητείες του Γέροντα Παϊσιου, τα ομόλογα της Ανατολής και τους χαμένους θησαυρούς του Αλή Πασά!
Είτε υπήρξαν πράγματι, όπως θρυλείται, είτε όχι, πέρυσι, κινήσεις οργάνωσης πραξικοπήματος οι οποίες απετράπησαν, υποτίθεται, την τελευταία στιγμή, μέσω της αποστρατείας των τριών αρχηγών (στρατηγών) του στρατεύματος, με ποια, αλήθεια, λογική μπορεί να προσπερνάμε με τόση ευκολία και χωρίς αυτό να διερευνάται ενδελεχώς και να αντιμετωπίζεται με επάρκεια, πολιτικά, ένας τέτοιος μείζων για τη δημοκρατία κίνδυνος;
Πώς μπορούμε αλήθεια να είμαστε τόσο σίγουροι και αμέριμνοι ότι ένας τέτοιος κίνδυνος, αν όντως υπήρξε ποτέ, έχει αποτραπεί οριστικά και πως δεν θα χτυπήσει μια από τις επόμενες ημέρες ή μήνες, μίαν ωραίαν πρωίαν, το κουδούνι του σπιτιού μας, θα πάμε να ανοίξουμε και θα δούμε πως δεν είναι ο γαλατάς;
– Όταν οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες είναι πολύ χειρότερες σήμερα από αυτές που επικρατούσαν πριν από ένα χρόνο και όταν όλα δείχνουν ότι σύντομα θα γίνουν πολύ χειρότερες… και ήδη έχουμε μια πρόγευση με σκηνές του έργου που θα προβληθεί προσεχώς στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, με πρωταγωνιστές Χρυσαυγίτες και ψευτοαναρχικούς, που ήδη συγκρούονται σποραδικά σε καθημερινή βάση…
– Όταν το νεοφασιστικό κόμμα Μιχαλολιάκου έχει πλέον τη δυνατότητα να προκαλέσει θεαματικό «θερμό επεισόδιο» ανά πάσα στιγμή, εντός και εκτός Βουλής…
– Όταν όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι και όσοι άλλοι πιθανοί συνωμότες, έχουν τη δυνατότητα να κυκλοφορούν με άνεση και με κάθε ευκολία παντού και πάντως, εντός όλων των βασικών πυλώνων και μηχανισμών του κράτους, δηλαδή το στρατό, την αστυνομία, το δικαστικό σώμα και «ποιος ξέρει ίσως» και στις μυστικές υπηρεσίες! …
– Όταν ο υποτιθέμενος βασικός πρωταγωνιστής, φερόμενος και ως αρχηγός, ενώ όλα αυτά που γράφτηκαν και συζητήθηκαν τις τελευταίες ημέρες, έχουν κυκλοφορήσει και έχουν γραφτεί ως σενάρια στον ξένο και ελληνικό τύπο εδώ και ένα χρόνο, έχει προλάβει στο μεταξύ να διατελέσει υπηρεσιακός υπουργός άμυνας!
Αλήθεια, σκεφτείτε, είναι πολύ σύνηθες, ένας στρατηγός που αποστρατεύεται άρον – άρον μαζί με δύο άλλους αρχηγούς και αμέσως μετά διαρρέονται σενάρια με υποψίες (άδικα έστω) για προετοιμασία «κινήματος», να επιλέγεται λίγους μήνες μετά την αποστρατεία του, για πολιτικός προϊστάμενος του στρατεύματος; … Δεν το νομίζω, παρ’ εκτός και αν ο άνθρωπος αυτός διαθέτει πλέον ίσως την εκτίμηση για την αξιοσύνη του και πολύ μεγάλη υποστήριξη σε ισχυρούς κύκλους εντός και εκτός του κράτους! …
Και δεν μου λέτε, αν, παρ’ ελπίδα λέω, αν όλοι αυτοί οι «ψίθυροι» είχαν κάποια μικρή έστω δόση αλήθειας… Αν υπάρχουν δηλαδή δυνάμεις που ήδη οργανώνονται από καιρό, επιμελώς και μεθοδικά για μια τέτοια επιχείρηση, που συμβαίνει να είναι και αρκούντος ισχυρές ώστε να μπορούν να προστατεύουν τα «επίλεκτα» στελέχη τους, να καλύπτουν τα όποια ίχνη ή αποτυπώματα; … Και οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν κατά το δoκούν ένα επικοινωνιακό πέπλο σιωπής, ή να αναδεικνύουν με ελεγχόμενη ροή πληροφοριών ορισμένους εξ αυτών που στο μέλλον προορίζονται να αναλάβουν πρωταγωνιστικούς ρόλους; …
Τότε, δυστυχώς, μπορεί και να την έχουμε ήδη «πατήσει» πατριώτες…
Αλήθεια, τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, που «για ψύλλου πήδημα» σηκώνουν τον τόπο, με ποιο δικαίωμα υποτιμούν ή αγνοούν αυτόν τον κίνδυνο; Mήπως με την πολιτική εκτίμηση ότι όλα αυτά, ακόμη και αν είναι υπαρκτά, ακόμη και αν αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία, δεν υπηρετούν τους σημερινούς πολιτικούς τους στόχους; Oι οποίοι φαίνεται, κατά την εκτίμησή τους, να περνάνε μέσα από την πλήρη απαξίωση και φθορά του σημερινού πολιτικού συστήματος!
Αγνοούν ή δεν σέβονται αρκούντως έτσι το προφανές, ότι δηλαδή μόνο εντός ενός δημοκρατικού συστήματος το οποίο οφείλουν να προστατεύουν, μπορούν και αυτοί να συνεχίσουν να υπάρχουν και να διεκδικούν νομίμως τη δημοκρατική πλειοψηφία και τη διακυβέρνηση του τόπου. Διότι αν το πλαίσιο αυτό διαρραγεί και εντέλει καταστραφεί, τότε είναι βέβαιο ότι θα νικήσουν οι ισχυρότεροι, αυτοί τους οποίους οι διεθνείς οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις και οι συσχετισμοί ευνοούν και φυσικά θα τους ενισχύσουν…
Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά… συναγωνιστές της Αριστεράς και της Προόδου. Και δεν θα μας μένει παρά να δώσουμε ραντεβού ένα δροσερό χάραμα στον Ιππόδρομο…
.
Ο Βασίλης Δεληγκάρης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας