Στην κυνική δήλωση του πρώην υπουργού Άμυνας Αποστολάκη, ότι "μπήκε  στη μέση η δικαιοσύνη" - και έτσι απετράπη η επιστροφή στην Τουρκία των 8 Τούρκων φυγάδων αξιωματικών - συμπυκνώνεται η αντίληψη που είχε η συγκυβέρνηση Συριζανελ για τη Δικαιοσύνη και το ρόλο της.

Η Δικαιοσύνη μας κάνει, αρκεί "να μη μπαίνει στη μέση" και μας χαλάει τις δουλειές.

Αυτό το ανατριχιαστικό, "μπήκε στη μέση", υπερκαλύπτει ακόμη και την ανόσια υπόσχεση του Τσίπρα να δώσει πίσω στον Ερντογάν τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.

Πράγμα που γνωρίζαμε άλλωστε από τον ίδιο τον Ερντογάν και το οποίο ουδέποτε, έως και τώρα, έχει διαψεύσει ο Τσίπρας. Αλλά δεν χρειάζεται καμία διάψευση, αφού ακόμη κι όταν η υπόθεση των 8 είχε πάρει το δρόμο προς τη Δικαιοσύνη, η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει μια απόφαση που θα τους χορηγούσε τελεσίδικα άσυλο, όπως τελικά και έγινε, χάρις στην επιμονή ομάδας πολιτών – ποιων «αλληλέγγυων»; Ρωτήστε τον Δοξιάδη να σας πει τι ακριβώς έγινε ακόμη και στις αίθουσες των Ανώτατων Δικαστηρίων…

Μια μικρή υπενθύμιση αρκεί:

Ακόμη κι όταν το Ανώτατο Δικαστήριο είχε απορρίψει τον ισχυρισμό του Ερντογάν ότι οι 8 «ήταν πραξικοπηματίες», ο Τσίπρας σε δηλώσεις του φρόντιζε να τονίζει με «νόημα», ότι η κυβέρνηση του «δεν υποστηρίζει πραξικοπηματίες», έτσι, για να κάνει ξεκάθαρη την διαφωνία του με τον Αρειο Πάγο!

Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα της Δικαιοσύνης:

Το, «μπήκε στη μέση η δικαιοσύνη», δεν είναι κάτι που του ξέφυγε του Αποστολάκη, «εν τη … ερήμη του λόγου του» - κατά το συριζαικό ιδιόλεκτο! Αυτήν ακριβώς την αντίληψη είχαν – κι εξακολουθούν να έχουν – όλοι εκεί στον Σύριζα, από τον ίδιο τον Τσίπρα, που το είχε καημό και βάρος που δεν μπορούσε να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας» (!) έως τον … «βαρύ κι ασήκωτο Πολάκη», που απειλούσε ανοιχτά τους δικαστές γιατί δεν τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους.

 Ξεχνιούνται οι υπαινιγμοί αλλά και οι απειλές της Γεροβασίλη, τη νύχτα της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας που κατάργησε το νόμο Παππά για τα κανάλια; Κυβερνητική εκπρόσωπος ήταν, την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Τσίπρα εξέφραζε, δεν βγήκε μέσα στη νύχτα να μας πει τις προσωπικές της απόψεις, όταν κατηγορούσε τους δικαστές του ΣτΕ για «σύμπλευση με τα μνημόνια» (!) κι ότι με την απόφαση τους «θα αφήσουν χωρίς φαγητό χιλιάδες παιδιά»!

Η «δουλειά» και το πώς θα γίνει, υπήρξε ο οδηγός σκέψης του Σύριζα. Γι αυτό και με τόση φυσικότητα, μιλώντας σ έναν τυπικά τρίτο, ο Νίκος Παππάς χαρακτήριζει την κυβέρνηση του «μαγαζί», μιλούσε για την «ατζέντα» του μαγαζιού» και τόνιζε με νόημα πως, «όταν η ατζέντα – των «άλλων μαγαζιών»- κάμπτει την ατζέντα του – δικού του - μαγαζιού, υπάρχει no go»!

"Μεγάλε, εάν κρίνουμε ότι το μαγαζί το βοηθάς, μπορείς να είσαι εδώ και να κάνεις και το outsourcing το δικό σου, ας πούμε. Κατάλαβες;...", έλεγε στον συνομιλητή του με απίστευτη κυνικότητα ο Νίκος Παππάς, υπουργός πολλαπλών ειδικοτήτων και αποστολών, νούμερο δύο της κυβέρνησης Τσίπρα!

Η επίτευξη του «σκοπού», ο έλεγχος της εξουσίας, υπήρξε το κεντρικό «πολιτικό αφήγημα» του Τσίπρα και των στελεχών του. Γι αυτό και η μόνη «αυτοκριτική» που έχουν κάνει ως τώρα είναι ότι «δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας»!

Όπου, κατά τον Σύριζα, η «εξουσία» είναι μια και αδιαίρετος κι έτσι και την κατακτήσεις, μπορείς να κάνεις τα πάντα!

Τους είναι αδιανόητο, ακόμη και τώρα, και πάντως βρίσκεται εκτός των όποιων ιδεολογικών και πολιτικών επεξεργασιών τους, το ότι σε ένα δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, δεν υπάρχει «μια εξουσία», αλλά πολλές και αποκεντρωμένες, ακριβώς για να μην μπορεί «η μία», η Εκτελεστική, η κυβέρνηση σε τελική ανάλυση, να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη, αυταρχική εξουσία, σε καθεστώς. Γι αυτό και υπάρχει ο έλεγχος του Κοινοβουλίου – τον οποίο τώρα ο Σύριζα επικαλείται, και πολύ καλά κάνει – γι αυτό και υπάρχουν οι Ανεξάρτητες Αρχές, τις οποίες η κυβέρνηση Σύριζα επιχείρησε να χρησιμοποιήσει για τις δικές του σκοπιμότητες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης από το οποίο επιχείρησε με τον περιβόητο «νόμο Παππά» να αφαιρέσει τον συνταγματικά κατοχυρωμένο ρόλο του να ορίζει αυτό το ραδιοτηλεοπτικό καθεστώς, γι αυτό και υπάρχει η συνταγματικά κατοχυρωμένη λειτουργία του Τύπου προκειμένου να ασκεί έλεγχο στη λειτουργία και τις αποφάσεις των εξουσιών…

Γι αυτό υπάρχει και η Δικαστική εξουσία, ως τρίτος πόλος ανεξάρτητης εξουσίας, που κατοχυρώνει τη λειτουργία ενός κράτους ως κράτος δικαίου.

Άντε να τα εξηγήσει κάποιος αυτά σ έναν Πολάκη, ο οποίος ωρυόταν ότι, «αν δεν βάλουμε μερικούς στη φυλακή δεν κερδίζουμε τις εκλογές!

Το είδαμε κι αυτό. Επιχείρησαν να βάλουν φυλακή, όχι μερικούς αλλά δέκα πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς, πολιτικούς αντιπάλους του Σύριζα, με τη λογική «να κερδίσουμε τις εκλογές» και αφού πριν ένα χρόνο τις έχασαν τις εκλογές, το αποτέλεσμα το βλέπουμε να γράφεται ακριβώς τούτες τις ημέρες:

·         Με την – αναμενόμενη πλέον – παραπομπή του πρώην αναπληρωτή υπουργού Διικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, σε Ειδικό Δικαστήριο με βαρύτατες κατηγορίες για οκτώ αδικήματα

·         Με την άσκηση ποινικής δίωξης, με βάση την παραγγελία του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, για αδικήματα που σχετίζονται με τους χειρισμούς του Δ. Παπαγγελόπουλου και που είχαν ως αποτέλεσμα να στοχοποιηθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σύριζα.

Αυτά ασφαλώς θα τα ερευνήσει πλέον το Ειδικό Δικαστήριο. Πέραν αυτών, όμως, που με βάση τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ήταν αναμενόμενα, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα σημεία εκείνα του παραπεμπτικού πορίσματος, στα οποία περιγράφονται οι πολιτικές ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού Τσίπρα για την ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης και τονίζεται:

·         «Η παραδικαστική λειτουργία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι υποκινείτο, κατευθυνόταν και τελούσε εν γνώσει της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, για την προσπάθεια εξόντωσης χωρίς στοιχεία των πολιτικών του αντιπάλων και της χειραγώγησης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης»!

Κι αυτά ίσως είναι και τα πλέον ενδιαφέροντα σημεία του παραπεμπτικού πορίσματος της πλειοψηφίας της Επιτροπής της Βουλής, η οποία σημειώνει επιπλέον, ότι «στην παρούσα φάση», δεν θα μπορούσαν να ερευνηθούν οι σχετικές ευθύνες, καθώς η εντολή της Βουλής προς την προανακριτική περιόρισε τις έρευνες αποκλειστικά στις ποινικές ευθύνες του κ. Δ. Παπαγγελόπουλου…

Και πράγματι, πώς ήταν δυνατόν να έχουν διαπραχθεί όλα όσα αναφέρονται στο πόρισμα για τις ευθύνες του Παπαγγγελόπουλου, πώς ήταν δυνατόν ο Νίκος Παππάς, υπουργός με πολυσχιδή δραστηριότητα, να μιλάει για «μαγαζί» και να ορίζει τους … «κανόνες λειτουργίας του», πώς ήταν δυνατόν ο υπουργός Άμυνας να ψάχνει να βρει τον Τούρκο ομόλογό του για να του παραδώσει τους 8 φυγάδες «πριν μπει στη μέση η δικαιοσύνη» και τόσα άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, κι ο επικεφαλής, ο μαγαζάτορας, να μην έχει ιδέα!

Εκτός κι αν «απλώς προέδρευε», αλλά ούτε καν αυτό μπορεί να επικαλεστεί χωρίς συνέπειες μιας και το «ανεύθυνο» δεν αναγνωρίζεται, ειδικά για πρωθυπουργούς, πρώην και νυν, που εκ του Συντάγματος έχουν και την ευθύνη της λειτουργίας της κυβέρνησης τους.

Και βέβαια, το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», δεν είναι απλώς μια κουβέντα, καθώς η ανάληψη κάθε ευθύνης συνεπάγεται και συνέπειες.

Και ειδικά για έναν πολιτικό ηγέτη που με τις πολιτικές αποφάσεις του – γιατί αυτό σημαίνει «έχω τις πολιτικές ευθύνες» - οδήγησε το κόμμα του σε αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, οι συνέπειες, αν δεν πάει κατ ευθείαν σπίτι του, δεν μπορεί να είναι άλλες από το να θέσει την παραίτηση του στα όργανα του κόμματος κι αυτά να αναλάβουν πλέον τις δικές τους ευθύνες.

Αυτά βέβαια αφορούν κόμματα Αρχών και υπεύθυνους ηγέτες και όχι τύπου Συριζα, «να βάλουμε μερικούς στη φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές», ή τύπου Τσίπρα, «δεν μπορέσαμε να ελέγξουμε τους αρμούς της εξουσίας»…

Ραντεβού, λοιπόν, στα Ειδικά Δικαστήρια, για να μάθουμε τι έγινε και ποιος έχει και ποιες ευθύνες. Ποινικές, πλέον κι όχι απλώς «πολιτικές»!