Οι δυσκολίες συγκέντρωσης του αριθμού των 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση οφείλονται στο ότι το εγχείρημα αυτό μετατράπηκε σε «ατομικό κυνήγι» βουλευτών, χωρίς να έχει προηγηθεί εγκαίρως πολιτική διαβούλευση ενταγμένη σ’ ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο – σχέδιο.
Νόμισε εσφαλμένα η κυβέρνηση ότι, επισείοντας τον «κίνδυνο» των πρόωρων εκλογών και μιας «ενδεχόμενης χρεοκοπίας», θα αρκούσε για να γίνουν οι αναγκαίες μετακινήσεις ανεξάρτητων βουλευτών και να «αποσυντεθούν» οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των μικρότερων κομμάτων. Στην πραγματικότητα επεδίωξε να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές, ζητώντας «λευκή εξουσιοδότηση» για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την «επόμενη ημέρα» (αφού έμειναν ανοιχτά τα θέματα αυτά), παρότι υπάρχουν ισχυρές αντιρρήσεις επί της ουσίας τόσο των ανεξάρτητων βουλευτών όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Ετσι «αυτοπαγιδεύτηκε», καθώς, μετά την αποτυχία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αναγκάστηκε να φέρει «πιο μπροστά» την εκλογή Προέδρου, χωρίς τις προϋποθέσεις που επεδίωκε να εξασφαλίσει μεταβάλλοντας τη στρατηγική της άρδην, με εναπομείναν μοναδικό επιχείρημα τον «κίνδυνο των εκλογών», χωρίς να έχει «κλείσει η διαπραγμάτευση», πράγμα για το οποίο ευθύνεται φυσικά η ίδια… Βεβαίως, η κυβέρνηση καθυστερημένα αντιλήφθηκε το πρόβλημα. Εξ ου και το «ατελές διάγγελμα» του κ. Σαμαρά μεταξύ πρώτης και δεύτερης εκλογής Προέδρου. Είναι προφανές ότι δεν ήταν αρκετό.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται «βελτιωτική πρόταση» του πρωθυπουργού, που, την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές, δεν γνωρίζαμε. Συνήθως όμως προτάσεις της «τελευταίας ώρας» -εάν δεν είναι όντως ανατρεπτικές- δύσκολα είναι αποτελεσματικές. Εχει όμως ιδιαίτερη αξία, για να αντιληφθούμε το σημερινό κυβερνητικό αδιέξοδο, να αναστοχαστούμε τι περίπου συνέβη από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα.
Η κυβέρνηση, μετά τις ευρωεκλογές, εξήγγειλε μια προεκλογική στρατηγική (έξοδος από το μνημόνιο) και διαμόρφωσε μία ανάλογη εκλογική τακτική (ανασχηματισμός – είσοδος λαϊκιστών στην κυβέρνηση), με στόχο όμως να… αποφύγει τις εκλογές και να καταφέρει να εκλέξει νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Η στρατηγική όμως αυτή δεν της βγήκε. Προσέκρουσε στο «στενοκέφαλο μπλόκο» των δανειστών, λόγω κακών εκτιμήσεων της κατάστασης, από πλευράς κυβέρνησης και λόγω πολλαπλά άστοχων χειρισμών της.
Ετσι αναγκαστικά οδηγήθηκε στην επίσπευση της προεδρικής εκλογής, χωρίς να «κρατάει στα χέρια της» κανένα επιχείρημα ουσίας. Εξ ου και «ρολάρισε» «την τακτική του φόβου» (που έχει και πραγματικά στοιχεία), βάζοντας στην άκρη το «success story» και επαναφέροντας το «Grexit» αυτοακυρωνόμενη.
Ξεκίνησε μια «προεκλογική καμπάνια» για να… αποφύγει τις εκλογές, αλλά στο τέλος κινδυνεύει να γίνει «θύμα της»! Παρ’ όλα αυτά, λίγες ώρες πριν από την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, είναι επιπόλαιη κάθε «σίγουρη πρόβλεψη», ιδίως όταν υπάρχει έντονο παρασκήνιο. Με βάση όμως τις δημόσιες τοποθετήσεις των βουλευτών, δεν φαίνεται να συγκεντρώνεται η πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Κοντός ψαλμός…
Με βάση αυτά τα δεδομένα, είναι πιθανόν αύριο να εισέλθουμε σε προεκλογική περίοδο, μικρής διάρκειας και σκληρής μετωπικής αντιπαράθεσης, από την οποία θα προκύψουν νέα δεδομένα και ένας νέος «πολιτικός χάρτης». Αυτό πρέπει να κάνει όλους «σοφότερους» και να αρχίσουν να «σκέφτονται πολιτικά» με βάση την «επόμενη ημέρα» και τις σύνθετες ανάγκες της.
Χρειάζεται ψυχραιμία και προβλεπτικότητα από όλες τις πλευρές, καθώς μπαίνουμε, κατά πάσα πιθανότητα, σε περίοδο ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων και αλλαγών. Μια «συντεταγμένη πορεία» είναι εθνική υποχρέωση για όλους εκείνους που αισθάνονται τις ευθύνες των στιγμών…